«Είμαι βέβαιος πως από τη Δευτέρα το βράδυ αναρίθμητα ψώνια στην Ελλάδα ονειρεύονται να γίνουν «Μπέπε Γκρίλο». Οχι μόνο επειδή ο Ελληνας έχει μια γενικότερη έφεση στο σότο και την μπαρούφα. Αλλά κι επειδή έχω τη βάσιμη εντύπωση ότι ο Γκρίλο αποτελεί το πρότυπο του μέσου καφενόβιου συμπατριώτη μας» γράφει στα Νέα ο Γιάννης Πρετεντέρης.
Και συμπληρώνει στο άρθρο του ο δημοσιογράφος, ο οποίος θεωρεί τον ιταλό πολιτικό πολύ σοβαρό για τη χώρα μας:
«Είναι ένας τύπος που δεν κάνει καμία δουλειά, που γυρίζει δεξιά κι αριστερά, που πουλάει τρέλα, που δηλώνει αντίθετος με το «σάπιο σύστημα», που βγαίνει τακτικά στην τηλεόραση και τον οποίο αποθεώνουν εκλογικά οι συμπολίτες του όταν φωνάζει «είναι όλοι τους κλέφτες!» - εκτός από τον ίδιο, εξυπακούεται...
Στην Ελλάδα όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά - χωρίς βεβαίως να λείπουν οι υποψήφιοι.
Γνωρίζω, ας πούμε, πολλούς συμπολίτες μας που έχουν υιοθετήσει προ πολλού το μοντέλο Γκρίλο αλλά έμειναν μόνο στις ανοησίες και την τηλεόραση. Την κάλπη δεν την τόλμησαν - ακόμα!..
Κι από την άλλη πλευρά αναρωτιέμαι γιατί άραγε να μας ξενίζει τόσο ο Γκρίλο.
Στις τελευταίες εκλογές, δυο εκατομμύρια οκτακόσιες δέκα χιλιάδες έλληνες πολίτες προσήλθαν καμαρωτοί στις κάλπες και ψήφισαν κόμματα που έλεγαν ότι θα καταργήσουν όλα τα Μνημόνια με ένα μόνο άρθρο ή ότι η Μέρκελ στέλνει αεροπλάνα να μας ψεκάσουν ή ότι δεν υπήρξαν ποτέ θάλαμοι αερίων στο Αουσβιτς ή ότι ο Στάλιν ήταν τεράστια ιστορική προσωπικότητα. Σχεδόν το 46% του εκλογικού σώματος...
Για να είμαι ειλικρινής, τέτοιες ανοησίες ο Μπέπε Γκρίλο ούτε που διανοήθηκε ποτέ να εκστομίσει!..
Και γι' αυτό άλλωστε πιστεύω ότι τελικά ένας Μπέπε Γκρίλο δεν θα είχε μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας στη χώρα μας.
Διότι όταν τα κόμματα που ήδη κατεβαίνουν στις εκλογές και ήδη μπαίνουν στη Βουλή διακινούν τέτοιες παλαβομάρες, τι περισσότερο θα βρει άραγε να πει ένας έλληνας Γκρίλο για να τραβήξει το ενδιαφέρον;
Να το λοιπόν το πρόβλημα: στους διαγωνισμούς ψώνιου και αρλούμπας στην Ελλάδα ο ανταγωνισμός είναι αδυσώπητος.
Θα καθόταν ποτέ ο Γκρίλο σε μια επιτροπή της Βουλής να ρωτάει έναν μάρτυρα επί τέσσερις ώρες;
Θα τον απασχολούσε αν οι εισακτέοι στις στρατιωτικές σχολές πρέπει να είναι «Ελληνες το γένος»;
Ή μήπως θα δεχόταν ποτέ να πάει κηπουρός στον Παπανδρέου;
Γι' αυτό πιστεύω ότι ο συμπαθής (;) ιταλός κωμικός δεν έχει καμία τύχη στη χώρα μας.
Κι ότι αν, παρ' όλα αυτά, εμφανιστεί κάποιος επίδοξος μιμητής του, τότε όλα τα νούμερα της πολιτικής και του δημόσιου στίβου θα σπεύσουν με μια φωνή και μια ψυχή να τον προειδοποιήσουν:
Πού πας, ρε Γκρίλο!..»