62 εκατομμύρια δολάρια ετησίως θα μπορούσε να εξοικονομήσει η χώρα μας αν ανακυκλώναμε παλιά κινητά και ηλεκτρονικούς υπολογιστές.
Για άλλη μια φορά η μη ύπαρξη ενός αδειοδοτημένου συστήματος έχει ως αποτέλεσμα ένα πραγματικό «χρυσωρυχείο» να καταλήγει στους περιβόητους πια «σκραπατζίδες», δηλαδή τα παράνομα συστήματα κλοπής μετάλλων που λυμαίνονται τα μέταλλα σε όλη τη χώρα.
Σύμφωνα με την Ανακύκλωση Συσκευών Α.Ε., τα απόβλητα εξοπλισμού πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών που ανακτήθηκαν το 2012 έφθασαν περίπου τους 4.951 τόνους. Αν στη χώρα λειτουργούσε μονάδα ανάκτησης πολύτιμων μετάλλων, θα μπορούσε να εξαχθεί 1,1 τόνος χρυσού αξίας 62 εκατομμύρια δολάρια!
Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η επιπλέον ρύπανση που προκαλείται. Αντί δηλαδή για πηγή πλούτου, οι παλαιές συσκευές καταλήγουν να γίνονται πηγή ρύπανσης. Υπολογίζεται ότι οι τόνοι ηλεκτρικών συσκευών που καίγονται κάθε χρόνο απελευθερώνουν τοξικές ουσίες που βλάπτουν ανεπανόρθωτα το περιβάλλον.
Το 2012 μάλιστα η ανάκτηση συσκευών ήταν μειωμένη περισσότερο από 40% σε σχέση με το 2009, ως αποτέλεσμα της κρίσης που κάνει σπανιότερη την αντικατάσταση των συσκευών στα νοικοκυριά αλλά και της ραγδαίας αύξησης των επιτήδειων.
Συγκεκριμένα, από τους 66.000 τόνους συσκευών το 2009, η ποσότητα μειώθηκε στους 36.740 τόνους το 2012.
Σύμφωνα με το Υπουργείο Περιβάλλοντος το νόμιμο σύστημα ανακύκλωσης και ανάκτησης μετάλλων κατορθώνει πλέον να ανακτά λιγότερο από το 30% των συσκευών που προορίζονται για αντικατάσταση και το υπόλοιπο 70% το... διαχειρίζονται πλέον οι συλλέκτες σκραπ.