Ποιο κοινό στοιχείο έχουν, παρ' όλες τις διαφορές τους, ο Ταγίπ Ερντογάν και ο Μπασάρ αλ Άσαντ, το οποίο ενδεχομένως να τους επιφυλάσσει κι ένα κοινό μέλλον;
Το τελευταίο διάστημα η κουρδική επανάσταση κατά της Τουρκίας έχει αρχίσει να κερδίζει έδαφος, καθώς με την υποχώρηση των συριακών κυβερνητικών δυνάμεων από το κουρδικό τμήμα της Συρίας, το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (PKK) βρίσκει πλέον ελεύθερο πεδίο δράσης τόσο στο εσωτερικό της Συρίας όσο και στο κουρδικό τμήμα της Τουρκίας, υποβοηθούμενο μάλιστα από τους τοπικούς υποστηρικτές του.
Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, από τον περασμένο Ιούνιο 800 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους σε συγκρούσεις: περίπου 500 μαχητές του ΡΚΚ, πάνω από 200 Τούρκοι στρατιώτες και 85 πολίτες, ενώ συνολικά 40.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους από τότε που ο κουρδικός αγώνας για ανεξαρτησία και αυτονομία στο νοτιοανατολικό τμήμα της Τουρκίας ξεκίνησε πριν από 28 χρόνια
Ως απάντηση στην αυξημένη δράση του ΡΚΚ, ο τουρκικός στρατός έχει εξαπολύσει άγρια επίθεση εναντίον των Κούρδων της Τουρκίας, εξίσου άγρια με εκείνη του Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία: μόνο τον τελευταίο μήνα, η πολεμική αεροπορία της Τουρκίας έχει βομβαρδίσει εξακολουθητικά κουρδικά χωριά, τεθωρακισμένα έχουν ανοίξει πυρ κατά πολιτών, ενώ ολόκληρες πόλεις και χωριά έχουν εκκενωθεί.
Αυτή η κατάσταση έχει προβληθεί ελάχιστα από τα αμερικανικά και ευρωπαϊκά ΜΜΕ, για τον απλό λόγο ότι Ευρώπη και ΗΠΑ διατηρούν ισχυρά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή.
Ωστόσο, το ηθικό των δυνάμεων εισβολής στα κουρδικά εδάφη έχει υποστεί σοβαρή κάμψη, καθώς μετά από τόσα χρόνια διωγμών από το Ισλαμικό κόμμα, φυλάκισης πολυάριθμων στρατηγών και ατέλειωτων συγκρούσεων με τους Κούρδους, το κίνητρο των Τούρκων στρατιωτών έχει αρχίσει να εξασθενεί.
Η κατάσταση αυτή έχει επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο το τελευταίο διάστημα, εξαιτίας της άρνησης του Ιράκ να συνεχίσει να επιτρέπει την είσοδο των τουρκικών δυνάμεων (κυρίως, των πολεμικών αεροσκαφών), προκειμένου να πλήξουν το ΡΚΚ στο κουρδικό Ιράκ.
Αυτή η εξέλιξη έχει ενδυναμώσει σημαντικά την κουρδική αντίσταση, αυξάνοντας το εύρος και το βεληνεκές των επιχειρήσεών της.
Η αντίδραση από την πλευρά των Κούρδων περιλαμβάνει τρομοκρατικές ενέργειες κατά της κυβέρνησης και των τουρκικών μεγαλουπόλεων, προσδίδοντας έτσι στη σύγκρουση διαστάσεις εθνικού προβλήματος.
Από την πλευρά του ο Ερντογάν υποψιάζεται την ανάμειξη ιρανικού δάκτυλου, καθώς τέτοιου είδους επιχειρήσεις σε ξένες χώρες (ειδικά στην Τουρκία) συνιστά ειδικότητα των Ιρανών.
Η ανησυχία της Τουρκίας, μάλιστα, έχει αυξηθεί, από τη στιγμή που Τούρκοι αξιωματικοί του στρατού πήραν τα ηνία των συριακών επαναστατικών δυνάμεων και το Ιράν υποσχέθηκε αντίποινα.
Το πράγμα όμως γίνεται ακόμη πιο ανησυχητικό για την Τουρκία, καθώς αναφορές θέλουν τους Κούρδους να λαμβάνουν εξοπλιστική βοήθεια από τη Ρωσία,
Η σύγκρουση πόρρω απέχει από το να διευθετηθεί. Στην τουρκία υπάρχουν 20-25 εκατομμύρια Κούρδοι, οι οποίοι δεν δείχνουν καθόλου πρόθυμοι να λήξουν τον αγώνα τους για ανεξαρτησία, ενώ από την άλλη πλευρά, οι Τούρκοι δεν δείχνουν διάθεση να χάσουν το νότιο τμήμα της χώρας.