«Το πεπρωμένο μας είναι η φυσιολογία μας» είχε πει κάποτε ένας μεγάλος σοφός του 19ου αιώνα, μεταθέτοντας το βάρος της ύπαρξης από τα μεταφυσικά ύψη στην ταπεινή ανθρώπινη ανατομία μας - κάτι που μοιάζει να ταιριάζει γάντι στην τραγική περίπτωση του νοτιοαφρικανού αθλητή Όσκαρ Πιστόριους, ο οποίος βρίσκεται εδώ και μέρες στο επίκεντρο των παγκόσμιων ΜΜΕ, καθώς φέρεται να πυροβόλησε μέχρι θανάτου τη φίλη του, γνωστό μοντέλο από τη Νότια Αφρική Ρεέβα Στίνκαμπ.
Από πού να ξεκινήσει και πού να τελειώσει κανείς σε αυτή την ιστορία πτώσης ενός ανθρώπου του οποίου το όνομα είχε φτάσει να προσλάβει διαστάσεις μύθου: ενός μύθου υπεράνθρωπης προσπάθειας, ψυχικού σθένους και άρνησης να δεχτεί τα ωμά και ανυπέρβλητα δεδομένα της ζωής του.
Το γεγονός και μόνο πως ο βίος του κατέληξε εξίσου τραγικά (με ένα φόνο που τον «καθήλωσε» μια για πάντα στην ακινησία) όσο τραγικά ξεκίνησε (λόγω γενετικής ανωμαλίας που του στέρησε τα κάτω άκρα του) θα αρκούσε να δικαιολογήσει το χαρακτηρισμό «τραγική φιγούρα». Ωστόσο, το τραγικό στοιχείο δεν περιορίζεται σε αυτή την σύμπτωση της αρχής με το τέλος, η οποία επισφράγισε το βίο του, αλλά και σε κάτι άλλο που συνιστά «εκ των ων ουκ άνευ» όρο κάθε τραγωδίας: στην τυφλότητα και μάλιστα στην τυφλότητα μπροστά στο πεπρωμένο που συνήθως βρίσκεται κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια σου, αλλά δεν το βλέπεις.
Συνήθως, το πιο μυστικό και κρυμμένο πράγμα είναι αυτό που βρίσκεται στο πιο εμφανές σημείο. Ο Έντγκαρ Άλαν Πόου είχε γράψει μάλιστα μία υπέροχη νουβέλα σχετικά με το θέμα, τη γνωστή «Υπόθεση του κλεμμένου γράμματος». Μαθημένος ο νους να ψάχνει πίσω από τα φαινόμενα για αίτια και κρυφά νοήματα, παραβλέπει το προφανές, το απολύτως επιφανειακό που είναι συνήθως και το πιο ουσιώδες.
Ο Όσκαρ Πιστόριους, αυτός ο άνθρωπος «σφαίρα» που έκανε τα πλήθη να παραληρούν βλέποντάς τον να τρέχει πάνω στα πρόσθετα μέλη του, ήταν σαν απο καιρό «προγραμματισμένος» να φυτεύσει μία σφαίρα στο θεσπέσιο κορμί της φιλενάδας του. Απλά, δεν κατάφερε να διαβάσει τα σημαίνοντα του πεπρωμένου του!
Μάρτυρας η κατεβασμένη πλέον από την ίδια τη Nike διαφήμιση του αθλητή για λογαριασμό της μεγάλης φίρμας αθλητικών, στην οποία, σαν κακός οιωνός, αναγράφεται η εξής φράση: «Είμαι η σφαίρα μέσα στην κάννη» [«I am the bullet in the chamber»].
Είναι τυχαία η λέξη chamber [θάλαμος, δωμάτιο] της διαφήμισης που εκτός από τη «θαλάμη» του όπλου (το τμήμα δηλ. της κάννης που δέχεται τη σφαίρα) δηλώνει και το (συζυγικό) υπνοδωμάτιο όπου συνέβη ο φόνος; Είναι υπερβολή το να πούμε πως όλα ήταν εκεί, τόσο εμφανώς «προσχεδιασμένα» και γι' αυτό ακατάληπτα;
Υπάρχει όμως και άλλη μία, ακόμη πιο εξωφρενική, αλλά περιέργως αρμόζουσα στην περίπτωση, ερμηνεία: μαθαίνοντας πως ο Πιστόριους φέρεται να υποπτευόταν πως το πανέμορφο μοντέλο «διατηρούσε σχέσεις» με δύο άντρες (έναν αθλητή κι έναν συμπρωταγωνιστή της στη ριάλιτι σειρά όπου συμμετείχε), αποκλείεται το διαφημιστικό μήνυμα της Nike να λειτούργησε ως προβολή του δικού του ψυχικού αιτήματος και ταυτόχρονα ως ενδοβολή (όπως λέμε στην ψυχανάλυση) ενός αιτήματος τιθέμενου από απ' έξω;
Σε αυτή την περίπτωση, η φράση «I am the bullet in the chamber» μπορεί να ερμηνευθεί και ως απόπειρα επιβεβαίωσης της απειλούμενης φαλλικής εξουσίας του μέσα στη συζυγική κάμαρα: «ΕΓΩ είμαι Η ΣΦΑΙΡΑ (δηλαδή ο φαλλός) μέσα ΕΔΩ (δηλαδή στο συζυγικό κρεβάτι) και ΟΧΙ οι ΑΛΛΟΙ (οι μνηστήρες)»!
Εδώ, η σφαίρα αποτελεί ένα κατ' εξοχήν φαλλόμορφο αντικείμενο το οποίο «εισχωρεί» μέσα στο σώμα του άλλου και του επιβάλλει την ύστατη εξουσία: το θάνατο (την απώλεια) του αντικειμένου της επιθυμίας (της γυναίκας που έρχεται να αναπληρώσει τα «χαμένα άκρα»), με τραγική συνέπεια όμως την κατάρρευση του φορέα της...
Α ρε γερο-Φρόυντ πόσο δίκιο είχες τελικά!