O σκηνοθέτης Γιώργος Μαρκάκης προσπαθεί να σοκάρει με ερωτικές σκηνές μεταξύ ενός Ελληνα και ενός Γερμανού [φωτό]

Με την ταινία India Blues, την πρώτη μεγάλου μήκους που γυρίζει, ο σκηνοθέτης Γιώργος Μαρκάκης επιχειρεί να περάσει πολιτικό μήνυμα και επιμένει ότι δεν υπάρχουν διακρίσεις μεταξύ εθνικότητας και φύλου.

«Θα δείτε πώς εξελίσσεται η σχέση δύο αντρών μέσα από οκτώ συναισθήματα. Κάθε ενότητα αντιπροσωπεύεται και από ένα συναίσθημα. Προτίμησα αυτή τη φόρμα παρεκκλίνοντας έτσι από την κλασική αφηγηματική που έχει συνήθως μια ταινία. Επίσης, η ιδιαιτερότητα του φιλμ είναι ότι δεν θα δείτε την εξέλιξη της σχέσης με τον κλασικό τρόπο -αρχή, μέση, τέλος- αλλά ένα mix-up με διαφορετικές χρονικές στιγμές της σχέσης του ζευγαριού» αναφέρει ο σκηνοθέτης.

«Αυτό που με ώθησε στην επιλογή της συγκεκριμένης θεματολογίας ήταν η ανάγκη μου να πω μια ιστορία γύρω από τα συναισθήματα που απασχολούν τον άνθρωπο μέσα σε μια ερωτική σχέση. Τα συναισθήματα είναι ίδια είτε είσαι ομοφυλόφιλος είτε ετεροφυλόφιλος, οπότε αυτό που βρήκα περισσότερο ενδιαφέρον ήταν να μιλήσω για μια ομοφυλοφιλική σχέση που ακόμα το ευρύ κοινό δεν γνωρίζει πώς είναι».

Μέσω της ταινίας «αναδεικνύεται η διαφορετικότητα της κουλτούρας και πώς αντιμετωπίζει την ίδια κατάσταση ένας Γερμανός και ένας Έλληνας. Όσον αφορά στο ομόφυλο του ζευγαριού, εδώ θα πω ότι δεν υπάρχουν ιδιαίτερες διαφορές σε ένα ζευγάρι ομόφυλο ή ετερόφυλο, γιατί, όπως αναφέρω και παραπάνω, τα συναισθήματα είναι ίδια για όλους. Η αντιμετώπισή τους διαφέρει. Από πλευράς τεχνικής εμμένω στο να εστιάζω στον πραγματικό χρόνο, μένοντας παρατηρητής της κατάστασης, χωρίς να παρεμβαίνω. Με αυτό τον τρόπο επιχείρησα να αποτυπώσω το συναίσθημα της στιγμής. Πειραματίστηκα».

«Η Ελλάδα αυτή την περίοδο ζει μια έξαρση ρατσισμού. Για εμένα το πραγματικά δυσάρεστο έγκειται στο ότι η Χρυσή Αυγή είναι τρίτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις. Είναι λυπηρό κάθε μέρα να υπάρχουν τόσα κρούσματα ρατσισμού. Η ταινία είναι αμιγώς αντιρατσιστική, επιδιώκει να ξορκίσει τις όποιες διαφορές κάποιοι πιστεύουν ότι μπορεί να υπάρχουν ανάμεσα στους δύο λαούς. Ζώντας οκτώ χρόνια στο εξωτερικό, σε Νέα Υόρκη, Βαρκελώνη, Βερολίνο, ουδέποτε ένιωσα ξένος εκεί. Ουδέποτε αισθάνθηκα το παραμικρό και ειδικά τώρα που είμαι στη Γερμανία. Γι' αυτόν το λόγο αποφάσισα να έχω στην ταινία έναν Γερμανό και έναν Έλληνα. Προσπαθώ να πω ότι δεν υπάρχουν διακρίσεις μεταξύ εθνικότητας και φύλου. Οι άνθρωποι είναι άνθρωποι άσχετα αν είναι Γερμανοί, άσχετα αν είναι ομοφυλόφιλοι. Έχουμε τις ίδιες ανάγκες και διακατεχόμαστε από τα ίδια συναισθήματα».

«Είμαι πλέον σχεδόν τρία χρόνια στο Βερολίνο και οκτώ χρόνια εκτός Ελλάδας. Η απόφασή μου ήταν πολιτική. Δεν μπορούσα να κάνω deal με την ελληνική πραγματικότητα και το ελληνικό σύστημα. Η Ελλάδα ζούσε σε μια φούσκα όλα αυτά τα χρόνια στηριζόμενη στο πελατειακό κράτος. Δεν μπορούσα να είμαι μέρος αυτού, είναι ενάντια στις αρχές και στα πιστεύω μου. Όταν αυτό αλλάξει, και ελπίζω σύντομα, ίσως τότε να επιστρέψω και εγώ. Η ελληνική κινηματογραφική πραγματικότητα είναι φανταστική! Τα τελευταία χρόνια γίνονται εξαιρετικές δουλειές με διεθνή ανταπόκριση. Ήρθε η ώρα, λοιπόν, το ελληνικό κράτος να αρχίσει να χρηματοδοτεί τους νέους σκηνοθέτες και να βλέπει σοβαρά τη διανομή της ελληνικής ταινίας σε διεθνές επίπεδο. Οι άνθρωποι και οι ιδέες υπάρχουν, πρέπει να υπάρξει και η κρατική στήριξη για όλους και όχι μόνο για τους «γνωστούς άγνωστους», λέει στο News.