Ο πρώην επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκος Αλαβάνος, τονίζει σε σημερινή συνέντευξή του ότι «Η χώρα είναι νεκρή, το μόνο ζωντανό σε αυτόν τον τόπο είναι το Μνημόνιο», ενώ σε άλλο σημείο υποστηρίζει ότι «αργά, ίσως και δύσκολα, κάτι καινούργιο γεννιέται».
Διαβάστε μέρος της συνέντευξής του που δημοσιεύεται στον «Τύπο της Κυριακής»:
Έπειτα από οκτώ μήνες διακυβέρνησης από την τρικομματική κυβέρνηση συνεργασίας, πώς αποτιμάτε την πορεία της χώρας; Θεωρείτε ότι διαμορφώνονται συνθήκες σταθεροποίησης με την παραμονή στην ευρωζώνη και πιστεύετε ότι δημιουργούνται προϋποθέσεις ανάκαμψης και σε τι βάθος χρόνου;
Δεν χρειάζεται καν η δική μου γνώμη. Το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναγνωρίζει το αδιέξοδο και το ανέφικτο του προγράμματος και γι' αυτό έχει θέσει και το θέμα της περικοπής των δανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδας προς την Ευρωπαϊκή Ενωση. Τα στοιχεία για τη συνεχόμενη πτώση του ΑΕΠ και την αλματώδη αύξηση της ανεργίας δείχνουν μια από τις πιο σκληρές υφέσεις σε ανεπτυγμένη χώρα τον τελευταίο αιώνα. Για ανάκαμψη θα έχουμε δικαίωμα να μιλάμε μόνο εκτός ευρωζώνης. Η προχθεσινή φωτογραφία με τη δωρεάν διανομή τροφίμων έξω από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έκανε το γύρο του κόσμου, όπως παλιότερα οι φωτογραφίες από το λιμό της Αιθιοπίας. Αξίζει κάτι καλύτερο στην Ελλάδα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αξιωματική αντιπολίτευση, αποδέχεται ως στρατηγικό στόχο την παραμονή της χώρας στο ευρώ, αλλά υποστηρίζει ότι το Μνημόνιο «είναι νεκρό». Υπάρχει, κατά την άποψή σας, πειστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης αυτή τη στιγμή από τα υπάρχοντα κόμματα;
Η χώρα είναι νεκρή. Και το μόνο ζωντανό σε αυτόν τον τόπο είναι το Μνημόνιο. Δεν είναι πια ένα χαρτί με διαταγές που θα μπορούσε να το σκίσει κανείς. Είναι η πραγματικότητα μιας ανεργίας που πλησιάζει ποσοστά της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης που έφερε τον Χίτλερ, μιας εκτεταμένης φτώχειας ακόμα και πείνας. Δεν έχουν καμία σημασία πια οι εισαγγελικές κορόνες ενάντια στο Μνημόνιο. Αυτό που έχει σημασία είναι το άλλο σχέδιο, το Σχέδιο Β΄, που θα αρχίσει να δημιουργεί θέσεις εργασίας και να ανασυγκροτεί παραγωγικά τον τόπο.
Ποια είναι η άποψή σας για τις τελευταίες διεθνείς επαφές του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη Γερμανία και τις ΗΠΑ; Θεωρείτε ότι ενισχύουν την «κυβερνησιμότητα» αυτού του χώρου; Συμμερίζεστε την κριτική που ασκούν ορισμένοι στον κ. Τσίπρα περί «στροφής» στην πολιτική του έναντι του Μνημονίου;
Εντελώς διαφορετικά πράγματα με απασχολούν για την εξωτερική μας πολιτική. Πώς μπορούμε να προμηθευτούμε με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους πετρέλαιο από το Ιράν, όπως κάνει η Τουρκία, η Νότια Κορέα, η Ιαπωνία, ενώ εμάς μας το απαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση; Πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε, από οικονομικής άποψης, την αγωνία της Ρωσίας να έχει κάποιες φίλες χώρες στο μεσογειακό χώρο, όταν χάνει το μόνο στήριγμα που της είχε απομείνει, τη Συρία; Με ποιον τρόπο μπορούμε να κάνουμε την Ελλάδα αυτό που ήταν πριν από λίγες δεκαετίες, χώρα εξαγωγής αγροτικών προϊόντων, και έχει ακυρώσει η Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Ερωτήματα που οι απαντήσεις τους δεν ευνοούν το ένα ή το άλλο κόμμα, αλλά τον τόπο και το λαό.
Έχετε αναφερθεί κατ' επανάληψη στην ανάγκη εκπόνησης ενός εθνικού σχεδίου για την προετοιμασία της χώρας για έξοδο από το ευρώ. Υπάρχουν σήμερα πολιτικές δυνάμεις, πλην του ΚΚΕ, που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην εκπόνηση ενός τέτοιου σχεδίου;
Κι αν δεν υπάρχουν, πρέπει να βρεθούν. Και θα βρεθούν. Θεωρώ ότι η εκστρατεία φόβου της κυβέρνησης, όπου συμμετέχει δυστυχώς και η αξιωματική αντιπολίτευση, με το αξίωμα «αποχώρηση από το ευρώ σημαίνει εθνική καταστροφή» έχει φτάσει στα όριά της. Νέοι άνθρωποι, που δεν έχουν γνωρίζει καν τη δραχμή, το συζητούν. Εργαζόμενοι σε εξαγωγικές επιχειρήσεις ή τον τουρισμό το συζητούν. Αξιόλογοι πανεπιστημιακοί προχωρούν τις μελέτες τους. Για μια ακόμη φορά η κοινωνία βρίσκεται μπροστά από την πολιτική.