Μεγάλος ντόρος έχει ξεσπάσει τις τελευταίες ημέρες με τις δηλώσεις του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ Νάσσου Θεοδωρίδη για τα Ιμια. Ποιο είναι, όμως, πραγματικά, το τοπικό στέλεχος της Κουμουνδούρου με τις «πρωτοποριακές ιδέες» και τη δαιδαλώδη σκέψη, που προκαλεί συνεχώς με τις ακραίες δηλώσεις του για εθνικά θέματα;
Ο κ. Θεοδωρίδης, δικηγόρος στο επάγγελμα, είναι ουσιατικά ένα τοπικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Οπως αναφέρει και ο ίδιος στην προσωπική του σελίδα στο Facebook (όπου συνήθως αναρτά τις «πρωτοποριακές απόψεις» του) είναι μέλος της Π.Κ του Συνασπισμού Αμπελοκήπων, μέλος του τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΝ και μέλος της επιτροπής Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην ίδια σελίδα αναφέρει πως είναι μέλος της Αντιεθνικιστικής Κίνησης, του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα και του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης ενάντια στη στρατιωτική θητεία.
Ο Νάσσος Θεοδωρίδης έχει διατελέσει επί δύο συνεχόμενες τριετίες μέλος της εθνικής επιτροπής ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ανήκει στη Γενική Γραμματεία του υπουργικού Συμβουλίου
Τα μέλη της συγκεκριμένης επιτροπής (εκτός από τους υπόλοιπους θεσμικούς παράγοντες που συμμετέχουν) προτείνονται και διορίζονται από τα πολιτικά κόμματα που οπωσδήποτε ως μέλη της.
To κείμενο για τα Ιμία που πρακάλεσε αντιδράσεις
«Τα Ιμια ονομάζονται Καρντάκ» έγραψε ο Νάσσος Θεοδωρίδης στο Facebook τη νύχτα της επετείου από το θάνατο των τριών ελλήνων αξιωματικών.
Στην ανάρτησή του ο κ. Θεοδωρίδης αναφέρει πως τα Ιμια κατά την παραχώρηση των Δωδεκανήσων από την Ιταλία προς την Ελλάδα περιελάμβανε μόνο τις παρακείμενες προς αυτά βραχονησίδες, σημειώνοντας πως τα Ίμια «είναι σαφώς πιο κοντά στην Τουρκία παρά στην Κάλυμνο».
Και συνεχίζει λέγοντας πως το επεισόδιο στα Ιμια αποτελεί την πιο ευφυή επινόηση του ελληνικού καπιταλισμού για την απόσπαση της συναίνεσης των καταπιεζόμενων μαζών που είναι η επίσημη κρατική προπαγάνδα περί δήθεν ύπαρξης εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Σε άλλο σημείο ο κ. Θεοδωρίδης αναφέρει πως μια ριζοσπαστική αντιεθνικιστική κομμουνιστική Αριστερά θα απαιτούσε να σταματήσουν εδώ και τώρα οι αναχαιτίσεις αεροπλάνων που κοστίζουν ζωές και χρήμα, αλλά και να απεμποληθεί η παράλογη αξίωση της επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια.
Η αντίδραση της ΝΔ
Αμεση ήταν η αντίδραση της Συγγρού που, με ανακοίνωση που εξέδωσε, κατήγγειλε το γεγονός ότι «ο διορισμένος από τον κ. Τσίπρα στην Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και στενός του συνεργάτης, Νάσος Θεοδωρίδης, προκαλεί και πάλι με το ανθελληνικό του παραλήρημα».
«Ανήμερα της μαύρης επετείου των Ιμίων, ο κ. Θεοδωρίδης, ως άλλος Πήλιος Γούσης, διατείνεται ότι οι νησίδες ανήκουν στην Τουρκία, αποκαλώντας τες μάλιστα "Καρντάκ"!!! Και όλα αυτά σε μία περίοδο που η χώρα μας προετοιμάζεται να αξιοποιήσει τα δικαιώματά της στη θάλασσα», συνεχίζει η ανακοίνωση της ΝΔ.
«Ο κρυπτόμενος κ. Τσίπρας οφείλει, επιτέλους, να πάρει ξεκάθαρη θέση άμεσα, χωρίς στρογγυλέματα και υπεκφυγές, να καταδικάσει τις θέσεις του συνεργάτη του και να τον εκπαραθυρώσει. Σε κάθε άλλη περίπτωση, θα επιβεβαιώσει απλώς ότι πρόκειται για πάγιες θέσεις δικές του και του κόμματός του και πως ο ίδιος κρατά τα κλειδιά της Κερκόπορτας. Να είναι, πάντως, σίγουρος πως δεν θα τον αφήσουμε να τα χρησιμοποιήσει» καταλήγει η ΝΔ.
Το άρθρο για το έπος του '40 που είχε προκαλέσει αντιδράσεις
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που προκαλεί ο κ. Θεοδωρίδης. Πριν από λίγους μήνες και συγκεκριμένα ενόψει των εορτασμών της επετείου για το έπος του '40, το στέλεχος της Κουμουνδούρου είχε γράψει ένα άρθρο στην Αυγή.
Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι η σύγκρουση με την φασιστική Ιταλία θα έπρεπε να αποφευχθεί, καθώς το τελεσίγραφο του Μουσολίνι επρόκειτο για μία «απλή διέλευση ενός άλλου φασιστικού στρατού», ενώ το Αλβανικό Έπος χαρακτηρίζεται «μύθος», επισημαίνοντας, πως οι Έλληνες στρατιώτες λιποτακτούσαν από το Μέτωπο.
Η ΝΔ με αφορμή το άρθρο του κ. Θεοδωρίδη είχε εκδόσει ανακοίνωση μέσω της οποίας ζητούσε από τον κ. Τσίπρας οφείλει να εξηγήσει αν συμφωνεί με τις απόψεις του στελέχους του κόμματός του. Την περίοδο εκείνη ο βουλευτής της Κουμουνδούρου Παναγιώτης Κουρουμπλής εκτιμούσε σε συνέντευξή του πως ο κ. Θεοδωρίδης θα διαγραφεί από το κόμμα.
Ολόκληρο το άρθρο έχει ως εξής:
«69 χρόνια μετά την τραγωδία του θανάτου και της αναπηρίας δεκάδων χιλιάδων φαντάρων, έχει έρθει η ώρα για μια ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση που να απαντάει στο ερώτημα αν τελικά βγήκε κερδισμένη η ελληνική κοινωνία από μια εξ αντικειμένου σύμπλευση με το φασιστικό καθεστώς Μεταξά στην οποία οδηγήθηκε από τον εθνικιστικό παροξυσμό της εποχής, προκειμένου να αποτραπεί η απλή διέλευση ενός άλλου φασιστικού στρατού, με μόνο επιχείρημα ότι ο δεύτερος στρατός ήταν «ξένος» (αλλά εξίσου φασιστικός). Υποστηρίζω ότι η εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτό το σφαγείο θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Η 28η Οκτωβρίου δεν σήμαινε ούτε την «ενότητα» ούτε «το μεγαλείο του έθνους», αλλά την είσοδο της Ελλάδας σε ένα παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Η άγρια σύγκρουση που ξετυλίχτηκε πάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας έδειξε ανάγλυφα την ταξική της φύση. Στις πρώτες γραμμές φτωχοί άνθρωποι, πέθαιναν από τη γάγγραινα, έλιωναν από την ψείρα, περίμεναν απελπισμένα τροφή. Πιο πίσω οι αξιωματικοί με τις ορντινάντσες τους έδιναν τις διαταγές. Και ακόμα πιο πίσω, στα πολυτελή ξενοδοχεία της Αθήνας, ο αρχιστράτηγος Παπάγος και το επιτελείο της «Αυτού Μεγαλειότητας»...
Υπάρχουν πολλοί μύθοι για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο πρώτος είναι ότι οι φαντάροι μας με εφ' όπλου λόγχη στείλανε τους δειλούς εχθρούς στα βάθη της Αλβανίας. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ο ελληνικός στρατός ήταν προετοιμασμένος γι' αυτή τη σύγκρουση. Ήδη από την άνοιξη1939 το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε καταστρώσει ανάλογα σχέδια. Και από τον Ιούνη 1940 ο ελληνικός στρατός βρισκόταν ουσιαστικά σε κατάσταση «μυστικής επιστράτευσης». Στα σχολικά βιβλία και στα πατριωτικά αφιερώματα η «θέληση» και το «φρόνημα» ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας για το «έπος της Αλβανίας». Η αλήθεια είναι ότι ήταν η μορφολογία του εδάφους, το βεβιασμένο της ιταλικής επίθεσης -με όλες τις δυσκολίες ανεφοδιασμού από τα ακατάλληλα λιμάνια της Αλβανίας- και μια πολύ ισχυρή ελληνική στρατιωτική μηχανή.
Επίσης αποκρύπτεται ότι υπήρχαν πολλοί που αρνούνταν να υποταχτούν σε αυτήν τη χαρούμενη εικόνα της "εθνικής πανστρατιάς". Δεν είναι τυχαίο ότι ο Θ. Χατζής, μετέπειτα γραμματέας του ΕΑΜ αναφέρει στις αναμνήσεις του ότι στις αρχές Νοέμβρη εκτελέστηκαν επί λιποταξία τέσσερις φαντάροι του συντάγματός του, επειδή είχαν λείψει μόνο μια μέρα και ξαναγύρισαν: «Απογοήτευση και πένθος έπεσε στο Σύνταγμα. Στην πορεία μάθαμε πως και σε άλλα Συντάγματα έγιναν παρόμοιες δίκες για μικρές πειθαρχικές παραβάσεις και επακολούθησαν διαδοχικές εκτελέσεις, κατά περίεργη 'συγκυρία' μόνο Μακεδόνων που μιλούσαν τη σλαβική γλώσσα και όλοι τους σχεδόν ήταν χαρακτηρισμένοι 'βουλγαροκομμουνιστές'".
Ήταν και κάτι άλλο που ερέθιζε τους φαντάρους. Οι καλαμαράδες της Αθήνας παρουσίαζαν τον πόλεμο σαν τρικούβερτο γλέντι με χαρές και τραγούδια για τους Έλληνες φαντάρους. Κρύβανε την πραγματικότητα. Συνήθως στα αφιερώματα για την 28η Οκτωβρίου, βλέπουμε επίκαιρα της εποχής με τα πλήθη ενθουσιασμένα να χαιρετάνε εκείνους που φεύγουν για το μέτωπο. Πράγματι, κάθε φορά που αρχίζει ένας τέτοιος πόλεμος, η πλειοψηφία παρασύρεται από ένα κύμα εθνικισμού και πολεμόχαρων αισθημάτων. Όμως, καθώς περνούν οι μέρες, φανερώνεται όχι μόνο η φρίκη του πολέμου αλλά και ποιος την πληρώνει, οπότε οι διαθέσεις αλλάζουν.
Ο Δ. Λουκάτος καταγράφει αυτή την αλλαγή στο ημερολόγιο που κρατούσε και έχει δημοσιευτεί με τίτλο «Οπλίτης στο Αλβανικό Μέτωπο Ημερολογιακές Σημειώσεις 1940-'41»: «Ένα περίεργοπράγμα. Κανείς απ΄ όλους τους 'Εμπέδους' δεν θέλει να φύγει για το Μέτωπο. Όλοι θα 'τανε ευτυχείς αν τους κρατούσανε εδώ. Πού είναι λοιπόν τα φανταχτερά λόγια 'οι φαντάροι μας αδημονούν να μεταβούν εις την πρώτην γραμμήν;».