Ένα άρθρο του δημοσιογράφου της εφημερίδας Τα Νέα Δημήτρη Μητρόπουλου για τον Παύλο Μάτεσι και κυρίως το γεγονός ότι φέρεται να μην απάντησε σε σχετικό mail με διευκρινήσεις που του έστειλε ο συγγραφέας και αρθρογράφος Νίκος Δήμου, προκάλεσε την έντονη αντίδραση του δεύτερου.
Ο Νίκος Δήμου, ιδιαίτερα γνωστός μεταξύ άλλων για την εβδομαδιαία αρθρογραφία του στη LifO, αναρωτήθηκε μέσω του blog του (doncat.blogspot.gr), αν ο Δημήτρης Μητρόπουλος είναι ψηφιακά αναλφάβητος ή αγενής. Αναλυτικά η ανάρτησή του έχει ως εξής:
«Εδώ και μερικά χρόνια οι μεγάλες εφημερίδες μας καθιέρωσαν στις επώνυμες στήλες να βάζουν κάτω από την υπογραφή του συντάκτη και την ηλεκτρονική του διεύθυνση (email). Για να μπορούν οι αναγνώστες να επικοινωνήσουν μαζί του. Όμως, πώς; Ιδού ένα παράδειγμα.
Την Τετάρτη 23.1. ο Δημήτρης Μητρόπουλος έγραψε στα ΝΕΑ, στη στήλη του «Αγιογραφίες», ένα κείμενο με τίτλο: «Εφήμερα». Άρχιζε έτσι:
«Το 1984, όταν επανεκδόθηκε το ημερήσιο «Βήμα», και μάλιστα για πρώτη φορά σε μορφή ταμπλόιντ, ο Παύλος Μάτεσις έγραφε για μερικούς μήνες καθημερινό χρονογράφημα. Μπορεί να είναι περισσότερο γνωστός ως θεατρικός συγγραφέας και μυθιστοριογράφος, αλλά ο εκλιπών είχε δώσει τότε μια δική του, αισθαντική αλλά και διεισδυτική εκδοχή για το καθημερινό δημοσιογραφικό σχόλιο. Σε ένα από τα τότε κείμενά του μάλιστα είχε αναφερθεί στο εφήμερο, ένα είδος πεταλούδας, περιγράφοντας με αυτόν τον έμμεσο τρόπο τη γοητεία αλλά και τη σύντομη διάρκεια της δημοσιογραφικής παρέμβασης. Είναι η ματιά του λογοτέχνη».
Πιθανόν να έγραφε και ο Παύλος Μάτεσις τότε στο Βήμα. Δεν το θυμάμαι. Σίγουρο είναι ότι έγραφα εγώ χρονογράφημα από την αρχή (1983 και όχι 84) ως το 87. Και ανάμεσα στα πρώτα, ήταν ένα με τίτλο «Οι Εφήμεροι», που αναδημοσιεύτηκε μετά σε βιβλία και ανθολογίες:
«Τι μένει από έναν χρονογράφο σαν πεθάνει; Ίσως μόνο ένα χρονογράφημα, που γράφει ένας άλλος, που κι αυτός έτσι θα ξεχαστεί. Ίσως κάτι περισσότερο: η ένταση ζωής που χάρισε στους αναγνώστες του. Ο πλούτος και η ευφορία που δώρισε -έστω και για στιγμές- σ' αυτούς που τον διάβαζαν. Αυτή η αίσθηση πρόσθετου βίου: μια αύρα γύρω από το όνομα, μία άλως πίσω από τις λέξεις.
Ο Αριστοτέλης (αλλά και ο Ροΐδης) έχουν γράψει για τα Εφήμερα, τα έντομα που ζουν μόνο μία μέρα: "...ζη και πέτεται μέχρι δείλης..." το εφήμερο πλάσμα. Έτσι και τα κείμενά μας, μιας ημέρας ζωή. Από σκόρπιες μέρες η ιστορία των χρονογράφων, λησμονημένες ψηφίδες.
Εφήμερα κείμενα, για εφήμερους ανθρώπους. Η αιωνιότητα είναι άλλων το χωράφι».
Θεωρώ απίθανο να γράψαμε Μάτεσις κι εγώ, την ίδια εποχή, το ίδιο θέμα, στην ίδια εφημερίδα. Μάλλον ο Δημήτρης Μητρόπουλος μπέρδεψε τις υπογραφές.
Αυτό δικαιολογείται, μετά από 30 χρόνια. Αυτό που δεν δικαιολογείται, είναι ότι το σχετικό email που του έστειλα αυθημερόν έμεινε αναπάντητο. Και δεν ήταν η πρώτη φορά. Ήδη πριν από δύο μήνες είχα χρησιμοποιήσει πάλι το email του – χωρίς αποτέλεσμα. Και, διάβολε, δεν του έγραφε «ο ανώνυμος αναγνώστης» αλλά ένας συνάδελφος, παλαιότερος.
Έτσι με άφησε με την απορία: ο συντάκτης αυτός είναι ψηφιακά αναλφάβητος; Ή, απλώς, αγενής;»