Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος ανακαλύπτει με τρόμο πως λατρεύει μια feelgood ταινία, χωρίς σεξ και βία.
ΟΔΗΓΟΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ / SILVER LININGS PLAYBOOK
Βαθμολογία: 8 / 10
Τεράστιος ο κινηματογραφικός κίνδυνος στραβοπατήματος, όταν καταπιάνεσαι με ψυχιατρικά ασθενείς ήρωες και προσπαθείς μέσα από το ζόφο να χαράξεις μονοπάτι προς το φως και την αισιοδοξία. Ακόμα μεγαλύτερος ο κίνδυνος όταν αυτό το παλεύεις μέσα από το χιλιοταλαιπωρημένο είδος της ρομαντικής κομεντί, έχοντας τις σειρήνες της ροζουλί απόχρωσης να σε λοξοκοιτάζουν συνέχεια μπας και κυλήσεις στα θολά νερά τους. Αποστολή την οποία ο ήδη μια φορά υποψήφιος για Όσκαρ με το «The Fighter» Ντέιβιντ Ο Ράσελ φέρνει εις πέρας με αξιοθαύμαστη ακρίβεια, αίσθηση των ισορροπιών, τέμπο και ακροβασία στα όρια μιας λεπτής, διακριτικής σάτιρας της αμερικάνικης νευρωτικής οικογένειας που δεν ξεχνάει ποτέ πως στόχος της είναι η ανάδειξη των συναισθημάτων του κεντρικού στόρι και όχι η κάλυψη τους.
Είναι ο «Οδηγός Αισιοδοξίας» η ταινία που θα καταφέρει τελευταία στιγμή, να κάνει τη μεγάλη ανατροπή και να κερδίσει στα Όσκαρ τα φαβορί «Lincoln» και «Αrgo», παρά τα βραβεία που έχει σαρώσει το δεύτερο; Καθ' όλου απίθανό και φαίνεται πως έχει όλα τα φόντα, πέρα από τις 8 υποψηφιότητες που έχει μαζέψει και φυσικά την υπογραφή στην παραγωγή, των παντοδύναμων παρασκηνιακά, αφών Γουαϊνστάιν. Κατ' αρχάς σε αντίθεση με το «Argo" είναι ταυτόχρονα υποψήφιο εκτός από το Όσκαρ καλύτερης ταινίας και για το Όσκαρ σκηνοθεσίας. Και κατά δεύτερον, είναι η πρώτη ταινία μετά τους «Κόκκινους» του Γουόρεν Μπίτι το 1981 που βρίσκεται υποψήφια και στις τέσσερις κατηγορίες βραβείων υποκριτικής, η πρώτη ταινία μετά το «Million Dollar Baby» το 2004, που είναι υποψήφια στο Big Five, δηλαδή στις πέντε μεγάλες κατηγορίες οι οποίες είναι: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Α αντρικού και Α Γυναικείου ρόλου.
Ο Μπράντλεϊ Κούπερ είναι μια σκέτη γλυκόπικρη απόλαυση σε πολυεπίπεδο συναισθηματικό παίξιμο, με απόλυτο χειρισμό βλέμματος και σώματος, στην πιο ώριμη ερμηνεία της καριέρας του που από δω και πέρα, απογειώνεται κυριολεκτικά. Η μόλις 23 ετών Τζένιφερ Λόρενς (που κέρδισε το βραβείο SAG), κατορθώνει να προταθεί για δεύτερη φορά για Όσκαρ, σε αυτήν την ηλικία. Δηλαδή αν συνεχίσει έτσι (που δεν έχει λόγο να μη συνεχίσει) μέχρι τα 60 της, τι θα κάνει; Όπως μου είπε και ένας φίλος, μια νέα Μέριλ Στριπ (εντελώς πιο σέξι) γεννήθηκε. Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, επιτέλους, εμφανίζεται σε ένα ρόλο αντάξιο του ταλέντου του, μετά από δεν ξέρω πόσους αιώνες και προτείνεται άξια, κι αυτός. Και η εξαιρετική Τζάκι Γουίβερ που ήταν υποψήφια για την ερμηνεία της σαν killer mama στο «Χρίσμα» κάνει πάλι το θαύμα της σαν άλλου τύπου μάνα, κλέβοντας σκηνές μόνο με μια της έκφραση ή βλέμμα.
Πέρα από όλες τις παραπάνω περγαμηνές (και τη σχεδόν καθολική κριτική αποδοχή), ο «Οδηγός Αισιοδοξίας» είναι μια καλοφτιαγμένη και σοφιστικέ ρομαντική δραμεντί, (είδος παραδοσιακά φιλικό στα μέλη της Ακαδημίας) η οποία βασίζεται σε best seller, κουβαλώντας ταυτόχρονα το «άλλοθι» της πιο ανεξάρτητης επιλογής. Επιμένω δραμεντί κι όχι δραματική κομεντί γιατί, πολύ σοφά, δεν εκβιάζει το στοιχείο της κομεντί. Όπως δεν εκβιάζει και το στοιχείο του δράματος. Με ένα στακάτο μοντάζ και διαλόγους σε ρυθμούς πυροβόλου, εκθέτει το σκοτάδι της και το φως της, χωρίς να του ζαλίζει τον έρωτα, αφήνοντας τις καταστάσεις να μιλήσουν από μόνες τους, να αποκτήσουν συναισθηματική υπόσταση και να σε παρασύρουν σε μια ιστορία «διαφορετικών» ανθρώπων. Αντιμετωπίζοντας τη διαφορετικότητά τους αυτή με τον ίδιο, τρυφερά παρατηρητικό τρόπο όπως αντιμετωπίζει τις νευρώσεις των «κανονικών» που βρίσκονται στον περίγυρό τους. Εστιάζοντας τον ήπιο ειρωνικό της τόνο, τη σάτιρα και την εκμαίευση του όποιου κωμικού στοιχείου, ακριβώς πάνω σε αυτούς, τους «κανονικούς».
Ο Πατ, που υποφέρει από διπολική διαταραχή, παίρνει εξιτήριο από την ψυχιατρική κλινική στην οποία νοσηλευόταν όταν μια μέρα επιστρέφοντας από τη δουλειά του, βρήκε τη σύζυγό του να κάνει σεξ με έναν άλλο άντρα με αποτέλεσμα να ξυλοκοπήσει σχεδόν μέχρι θανάτου τον εραστή της. Αποφασισμένος να ξανακερδίσει πίσω το χαμένο χρόνο της ζωής του, μετακομίζει στο σπίτι των γονιών του, αρχίζει να διαβάζει λογοτεχνία, στενοχωριέται όταν οι ιστορίες δεν έχουν χαρούμενο τέλος και επισκέπτεται υποχρεωτικά έναν ψυχοθεραπευτή για την ολοκλήρωση της θεραπείας τους. Ο Πατ έχει σαν στόχο την επανασύνδεση με τη σύζυγό του. Την οποία όμως δεν μπορεί να πλησιάσει εξαιτίας της περιοριστικής διαταγής του δικαστηρίου. Ταυτόχρονα πιστεύει πως δε χρειάζεται τη φαρμακευτική του αγωγή και γνωρίζεται με την Τίφανι (Τζένιφερ Λόρενς), μια νευρωτική νέα και πανέμορφη χήρα που εθίστηκε στο σεξ προκειμένου να ξεπεράσει την απώλεια της. Οι δύο τους θα αναπτύξουν μια ιδιόμορφη σχέση, βασισμένη στις νευρώσεις τους, μέσα από την οποία ο Πατ πιστεύει ότι θα καταφέρει να επικοινωνήσει ξανά με τη σύζυγό του. Όμως ένα στοίχημα, ένας επικείμενος ποδοσφαιρικός αγώνας, μια επιστολή κι ένας διαγωνισμός χορού, θα επαναπροσδιορίσουν τις διαδρομές στο χάρτη της ζωής τους και των γύρω τους.
Και η έννοια του feelgood δίωρου, θα αποκατασταθεί, με γλυκό δακρυσμένο χαμόγελο, αποδεικνύοντας πως η κινηματογραφική φρεσκάδα, ευτυχώς, δεν έχει πάρει τελικά διαζύγιο από τη συναισθηματική γενναιοδωρία. Προσωπικά, μία απ' τις αγαπημένες μου, μαζί με τα «Μυθικά Πλάσματα του Νότου» τους «Άθλιους» και τη «Ζωή του Πι» φετινές οσκαρικές ταινίες.
*Στις αίθουσες από τις 31 Ιανουαρίου.
***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο facebook στο www.facebook.com/tazthebuzz, στο twitter ως klarinabourana, κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb SIGAIKA PRODUCTIONS, για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.