Μια «σκληρή» συνέντευξη έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας στη Monde Diplomatique, στην οποία τονίζει ότι «για να βγει η χώρα από την κρίση, χρειάζεται ένα κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο θα είναι ανεξάρτητο από τη χρηματοπιστωτική ολιγαρχία που κρατάει όμηρο το κράτος, από τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, τους διαπλεκόμενους και φοροαπαλλασσόμενους εφοπλιστές, τους ξεπεσμένους καναλάρχες και τους πολυπράγμονες και χρεοκοπημένους τραπεζίτες».
Τι πιστεύει ο Τσίπρας για το χρέος και τη διαφθορά
Παρουσιάζοντας το σχέδιό του για την ανόρθωση της χώρας, ο κ. Τσίπρας τονίζει ότι τα μέτρα, πρέπει να συνοδευτούν με προοδευτικές, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που στόχο θα έχουν τη δικαιότερη κατανομή του πλούτου, και προσθέτει ότι το ξεπέρασμα της κρίσης προϋποθέτει τη ρήξη με το παρελθόν της χώρας, το οποίο την προκάλεσε. Προϋποθέτει επίσης, την εμπέδωση της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισονομίας, της διαφάνειας, με μία λέξη, της Δημοκρατίας. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ εξηγεί, ότι ένα τέτοιο σχέδιο δεν μπορεί να εφαρμοστεί παρά μόνο από ένα κόμμα ανεξάρτητο από δεσμεύσεις,επισημαίνοντας ότι σύμφωνα με την ετήσια έκθεση για το 2012, της αξιόπιστης μη κυβερνητικής οργάνωσης «Διεθνής Διαφάνεια», η Ελλάδα είναι η πιο διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης.
Οι ισορροπίες που ανέτρεψε η κρίση και ο ρόλος του ευρωπαϊκού Βορρά
Σύμφωνα με την ανάλυση του κ. Τσίπρα η κρίση ανέτρεψε την ισορροπία κόστους- οφέλους από αυτό τον άτυπο ενδοευρωπαϊκό επιμερισμό πολιτικών. Το Βερολίνο αντέδρασε εξάγοντας τη συνταγή της λιτότητας, παγιώνοντας, έτσι, την κοινωνική πόλωση στο εσωτερικό των κρατών- μελών του Νότου και την οικονομική ένταση στο εσωτερικό της ίδιας της Ευρωζώνης. Δημιουργείται πλέον, προσθέτει, ο άξονας πιστωτικού Βορρά- χρεωστικού Νότου, ως συνέπεια ενός ιδιοτελούς για τον Βορρά νέου καταμερισμού εργασίας. Ο Νότος ειδικεύεται σε προϊόντα και υπηρεσίες εντάσεως εργασίας, με χαμηλές αμοιβές, ο Βορράς ξεχύνεται στην κούρσα της ανταγωνιστικότητας της υψηλής ποιότητας και της καινοτομίας, με χαμηλό κόστος παραγωγής ανά μονάδα προϊόντος και υψηλές αμοιβές.
Η πρόταση του προέδρου του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών, Χανς Πέτερ Κάιτελ, σε πρόσφατη συνέντευξή του στο «Der Spiegel Online» να μετατραπεί ολόκληρη η Ελλάδα σε «ειδική οικονομική ζώνη» της Ευρωζώνης, αναφέρει ο κ. Τσίπρας, είναι ενδεικτική της πραγματικής στόχευσης του μνημονίου. Το οποίο εντείνεται και επεκτείνεται, τουλάχιστον έως το 2020, παρόλο που, ως δημοσιονομική συνταγή, έχει αποτύχει παταγωδώς. Όπως όλη η Ευρώπη πλέον παραδέχεται και το ΔΝΤ ομολογεί. Για τους εμπνευστές του, όμως, έχει πετύχει ως μέσο για την επιβολή διεθνούς οικονομικού ελέγχου στη χώρα. Και την υποβάθμισή της σε αποικία χρέους της Ευρωζώνης.
«Μόνη λύση η ακύρωση του μνημονίου και η διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους»
Υπό το πρίσμα αυτό ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνει ότι η ακύρωση του μνημονίου, είναι προϋπόθεση για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση. Ωστόσο, σημειώνει ο κ. Τσίπρας, σε κάθε περίπτωση, πρέπει να κοιτάξουμε κατάματα τα πραγματικά αίτια της δημοσιονομικής κρίσης στη χώρα, καθώς οι εστίες της ουσιαστικής και μεγάλης σπατάλης δημόσιου χρήματος παραμένουν άθικτες. Για παράδειγμα, το κόστος κατασκευής οδών ανά χιλιόμετρο είναι το υψηλότερο στην Ευρώπη. Το μέγεθος των σχετικών κονδυλίων υποδηλώνει και την έκταση της σπατάλης. Και μάλιστα, τη στιγμή που τα δημόσια έσοδα από τα διόδια των εθνικών οδών της χώρας έχουν εκχωρηθεί από το κράτος στους εργολάβους. Ή, ακριβέστερα, στον «εθνικό εργολάβο». Ως προπληρωμή για αυτοκινητοδρόμους, η κατασκευή των οποίων έχει διακοπεί.
Ο κ. Τσίπρας υπογραμμίζει ότι «το εγχώριο πολιτικό κατεστημένο, που επιβίωσε οριακά από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου υλοποιώντας τη στρατηγική του φόβου για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, αναπνέει με τον πνεύμονα της διαφθοράς. Το δύσκολο έργο τής διάρρηξης της ανίερης συμμαχίας των πολιτικών και οικονομικών κύκλων -ένα θέμα που δεν αφορά μόνο την Ελλάδα- θα αποτελέσει μία από τις προτεραιότητες μιας λαϊκής κυβέρνησης υπό τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Ζητάμε λοιπόν, καταλήγει ο κ. Τσίπρας «ένα μορατόριουμ στην εξυπηρέτηση του χρέους για να αλλάξουμε την Ελλάδα. Χωρίς αυτό, απόπειρα για βιώσιμη δημοσιονομική εξυγίανση θα θυμίζει τον Σίσυφο. Μόνο που, αυτήν τη φορά, το δράμα του δεν αφορά μόνο την αρχαία Κόρινθο. Αφορά όλη την Ευρώπη».