Αφού καταλάγιασε η σκόνη των τελικών, και πλέον οι πρωταγωνιστές κάνουν τον απολογισμό της χρονιάς που πέρασε, υπάρχουν πολλές σκέψεις στο μυαλό και των δύο μονομάχων.
Ο Ολυμπιακός είχε μια μοναδική ευκαιρία φέτος να ρίξει τον Παναθηναϊκό από την κορυφή του ελληνικού μπάσκετ. Η συγκυρία μοναδική. Οι ερυθρόλευκοι, είχαν νικήσει όπου είχαν βρει τον αιώνιο αντίπαλο, νίκη μέσα στο ΟΑΚΑ, νίκη στο ΣΕΦ, κατάκτηση του κυπέλλου απέναντι στο τριφύλλι. Το ρόστερ ήταν γεμάτο από λύσεις και από παίκτες που θα πρωταγωνιστούσαν σε οποιαδήποτε ομάδα στην Ευρώπη. Επίσης είχε καταφέρει το μεγάλο χτύπημα στον αιώνιο, με την μεταγραφή του Σπανούλη και η ανακύρηξή του ως τον επόμενο ηγέτη των ερυθρολεύκων.
Ο Παναθηναϊκός φέτος ήταν σε διαδικασία ανοικοδόμησης. Ο Ομπράντοβιτς θέλησε να αλλάξει την φιλοσοφία της ομάδας, μετά την φυγή των Πέκοβιτς, Σπανούλη και Γιασισκεβίτσιους και σε συνδυασμό με την αλλαγή των κανονισμών, με την απομάκρυνση της γραμμής του τρίποντου και το μεγάλωμα της ρακέτας, οι μεταγραφές του Παναθηναϊκού κινήθηκαν σε αυτό τον τρόπο σκέψης. Στην αρχή της χρονιάς ο Παναθηναϊκός φαινόταν ασύνδετος και έδινε την αίσθηση ότι στηρίζεται αποκλειστικά στον Διαμαντίδη κάτι που θα του δημιουργούσε πρόβλημα στα μεγάλα ματς. Πολλοί έσπευσαν να κατηγορήσουν την διοίκηση των πρασίνων και τον Ζέλικο για αυτές τις επιλογές τους. Σε όλη την διάρκεια της χρονιάς, ο Ομπράντοβιτς απαντούσε στους επικριτές του, «Θα είμαστε έτοιμοι, όταν θα μετράει πραγματικά».
Ο προπονητής των πρασίνων γνώριζε τι έκανε. Ήξερε ότι με το τρίποντο πλέον στα 6,75 θα γινόταν πλέον πιο δύσκολο να στηρίζει την επίθεση μόνο η περιφέρεια, ενώ οι χώροι μέσα στην ρακέτα θα ήταν μεγαλύτεροι, άρα θα χρειαζόταν αξιόπιστους πλάγιους που θα δίνουν ποικιλία στη επίθεση, πάντα σε συνδυασμό με το αγαπημένο του pick n' roll.
Έχτισε ,λοιπόν, την ομάδα πάνω σε αυτή την φιλοσοφία. Αγοράστηκε ο Σάτο, ένα 2-3άρι με ικανότητες 4αριού στο παιχνίδι πάνω από την ρακέτα, και αξιόπιστος σκόρερ, όπως είχε αποδείξει και στην θητεία του στην Σιένα τα προηγούμενα 4 χρόνια. Ο Καιμακόγλου που ήταν ηγέτης στο Μαρούσι, είναι ένας από τους πιο γρήγορους power forward στην Ελλάδα με ικανότητες στο σκοράρισμα και έξω από την περιφέρεια. Ο Βουγιούκας ήρθε για να γεμίσει με δύναμη και μυαλό την αναιμική περσινή φροντ-λαιν των πρωταθλητών. Η μεταγραφή του Μάριτς ήταν μεγάλη επιτυχία καθώς αποκτήθηκε ο καλύτερος σέντερ της περσινής Ευρωλίγκα για να καλύψει το κενό του Πέκοβιτς. Αν δεν υπήρχε και ο τραυματισμός του ,που τον έκανε να χάσει όλη την αγωνιστική περίοδο, θα μιλούσαμε για τη μεταγραφή της χρονιάς. Όπως μεταγραφή της χρονιάς ήταν και η παρουσία του Νικ Καλάθη ,που αποδείχθηκε ο καλύτερος μαθητής του Ζοτς.
Ο Ολυμπιακός, στην αρχή της χρονιάς ξεκίνησε εντυπωσιακά. Υπέγραψε ο Σπανούλης ερχόμενος από τον Παναθηναϊκό, ένα χτύπημα που ακόμα συζητείται γιατί φαινόταν να αποδυναμώνει και τον αιώνιο. Οι Νίλσεν, Κέσελ(που έλαμψε στο Παγκόσμιο του καλοκαιριού), και Γκόρντον ήρθαν να γεμίσουν τον πάγκο των ερυθρολεύκων προσθέτοντάς τους ποιότητα και λύσεις. Η δεύτερη μεγάλη μεταγραφή ήταν η υπογραφή του Ράσο Νεστέροβιτς, που ήρθε από το ΝΒΑ, για να δυναμώσει την ρακέτα των κυπελλούχων Ελλάδος.
Η μεγαλύτερη μεταγραφή όμως του Ολυμπιακού διαφημιζόταν ότι θα είναι ο προπονητής του. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς είχε δηλώσει στην πρώτη του συνέντευξη το καλοκαίρι ότι η φετινή διαφορά στον Ολυμπιακό θα είναι ο προπονητής του.
Τα αποτελέσματα σε όλη την διάρκεια της χρονιάς τον δικαίωναν. Ο Ολυμπιακός, τελείωσε την χρονιά στο πρωτάθλημα αήττητος κερδίζοντας τον αιώνιο και μέσα στο σπίτι του. Στην Ευρώπη πήγαινε από νίκη σε νίκη. Τα πάντα ήταν ιδανικά.
Όμως στο τέλος της χρονιάς, το ταμείο είναι πάλι μείον. Οι ερυθρόλευκοι, έμειναν έξω από το final four της Βαρκελώνης, αφού αποκλείστηκαν από τη. Κατέκτησαν και φέτος το κύπελλο, αλλά στους τελικούς παρουσιάστηκαν κατώτεροι των απαιτήσεων.
Ο Τεόντοσιτς, άφησε τον καλό του εαυτό στο τελικό του κυπέλλου και περισσότερο έκανε κακό στην ομάδα του παρά βοήθησε. Αναλώθηκε σε βεβιασμένες επιθέσεις και στην πρόκληση της εξέδρας και των αντιπάλων του. Οι Παπαλουκάς και Σπανούλης στο τέλος του τέταρτου τελικού πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων τις βολές που κέρδισε η ομάδα τους. Οι υπεύθυνοι των ερυθρολεύκων αναλώθηκαν σε συζητήσεις για την διαιτησία και έχασαν την ηρεμία που θα έπρεπε να έχει η ομάδα κατά την διάρκεια των τελικών. Ο Ίβκοβιτς, που θεωρήθηκε η καλύτερη μεταγραφή του καλοκαιριού, δεν κατάφερε να προσφέρει κάτι διαφορετικό από τον προκάτοχό του, Παναγιώτη Γιαννάκη, παρά μόνο την εκπληκτική παρουσία του Πελεκάνου στον τρίτο τελικό.
Η χρονιά τελείωσε και οι δυο μονομάχοι βρίσκονται μπροστά σε μεγάλες αποφάσεις. Οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι εξέφρασαν για άλλη μια φορά την επιθυμία τους να αποχωρήσουν από τα διοικητικά της ομάδας, μια σκέψη που υπάρχει και στην άλλη πλευρά των αιωνίων, με τους αδελφούς Αγγελόπουλους να φαίνεται να είναι απογοητευμένοι με την στάση του κόσμου και τις αντιδράσεις για την απώλεια και του φετινού τίτλου. Οι δύο αιώνιοι, έχουν πολλά συμβόλαια κομβικών παικτών που λήγουν αυτό το καλοκαίρι, και πιθανόν να τους δούμε αρκετά ανανεωμένους του χρόνου. Όλα θα εξαρτηθούν από τις αποφάσεις που θα πάρουν οι διοικούντες τους μέσα στο καλοκαίρι.
Ας ελπίσουμε να παραμείνουν αυτές οι δύο μεγάλες οικογένειες στον χώρο του αθλητισμού γιατί το ελληνικό μπάσκετ χρειάζεται ανθρώπους σαν τους αδελφούς Γιαννακόπουλου και Αγγελόπουλου.