Η βύθιση του θρυλικού υπερωκεάνιου ανοικτά της Νέας Γης είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 1.500 περίπου επιβατών, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγεται και ένας μεγάλος αριθμός «πρώτης γραμμής» διασημοτήτων των αρχών του 20ου αιώνα:
Οι μεγαλοβιομήχανοι Τζον Τζέικομπ Άστορ και Μπέντζαμιν Γκούγκενχαϊμ, ο βαθύπλουτος Ίσιντορ Στράους και η γυναίκα του Ίντα, ο διάσημος τότε Αμερικανός συγγραφέας Ζακ Φουτρέλ, ο ζωγράφος και γλύπτης Φράνσις Μιγιέ και ο Άρτσιμπαλντ Μπατ, φίλος και δεξί χέρι του τότε Προέδρου Ουίλιαμ Ταφτ. Προσωπικότητες που σίγουρα δεν λένε πολλά στον αναγνώστη του σήμερα, οι οποίες όμως εκείνη την εποχή αποτελούσαν την αφρόκρεμα της αμερικανικής κοινωνίας.
Πέρα, όμως, από αυτούς, τα ονόματα των οποίων γράφτηκαν με έντονα γράμματα στη μνήμη των των ανθρώπων, υπήρξαν και κάποιοι – συγκεκριμένα 7 στο σύνολο – τυχεροί εξίσου γνωστοί και διάσημοι, μεγιστάνες και άνθρωποι του πνεύματος, οι οποίοι για τον έναν ή τον άλλο λόγο δεν επιβιβάστηκαν τελικά στο μοιραίο πλοίο, ενώ σχεδίαζαν να το κάνουν. Και τα ονόματα είναι το λιγότερο τρανταχτά:
Ο πρώτος είναι Τέοντορ Ντράιζερ, περίφημος μυθιστοριογράφος της εποχής, ο οποίος σχεδίαζε να επιστρέψει στην Αμερική από το πρώτο του ταξίδι αναψυχής στην Ευρώπη με τον Τιτανικό, αν δεν επενέβαινε ο Βρετανός εκδότης του, πείθοντας το συγγραφέα να ταξιδέψει με άλλο φτηνότερο πλοίο.
Ο δεύτερος είναι ο Γουλιέλμος Μαρκόνι, ο πρωτοπόρος της ασύρματης τηλεγραφίας, ο άνθρωπος που κέρδισε το 1909 το Νόμπελ Φυσικής, στον οποίο είχε προσφερθεί δωρεάν εισιτήριο για να ταξιδέψει με τον Τιτανικό, αλλά τελικά αποφάσισε να φύγει τρεις μέρες νωρίτερα με το Λουζιτάνια, επειδή είχε δουλειά να κάνει και χρειαζόταν οπωσδήποτε μαζί του το στενογράφο του.
Ο τρίτος είναι ο Μίλτον Σνέιβλι Χέρσεϊ, ο άνθρωπος πίσω από τη γνωστή σοκολατοποιΐα, ο οποίος έχοντας περάσει το χειμώνα στη Γαλλία σχεδίαζε να επιστρέψει με τον Τιτανικό, όταν κάποιες επείγουσες επιχειρηματικές υποθέσεις τον ανάγκασαν να επιβιβαστεί νωρίτερα στο Γερμανικό υπερωκεάνιο Αμέρικα.
Ο τέταρτος είναι ο τραπεζίτης και ιδιοκτήτης του ομώνυμου επενδυτικού κολοσσού, Τζ. Π. Μόργκαν, ο 74χρονος «Ναπολέων της Ουόλ Στριτ», όπως τον αποκαλούσαν, ο οποίος είχε κλείσει στον τιτανικό ειδικά διαμορφωμένη σουίτα με δικό της ξεχωριστό κατάστρωμα, αλλά τελευταία στιγμή αποφάσισε να συνεχίσει να απολαμβάνει τις διακοπές του σε θέρετρο της γαλλικής Εξ-αν-Προβάνς, κάνοντας μασάζ και ιαματικά λουτρά.
Ο πέμπτος είναι ο Χένρι Κλέι Φρικ, ο βαρώνος της αμερικανικής βιομηχανίας του ατσαλιού και συνεργάτης του Τζ. Π. Μόργκαν, ο οποίος ακύρωσε στο παρά πέντε το ταξίδι, καθώς η γυναίκα του στραμπούληξε τον αστράγαλό της με αποτέλεσμα να νοσηλευτεί στην Ιταλία.
Ο έκτος είναι ο Άλφρεντ Γκουάιν Βάντερμπιλτ, ο 34χρονος πολυεκατομμυριούχος σπόρτσμαν και κληρονόμος της ομώνυμης εφοπλιστικής αυτοκρατορίας, ο οποίος επέστρεφε και αυτός από ταξίδι στην Ευρώπη, αλλά τελικά το ακύρωσε τελευταία στιγμή – τόσο τελευταία στιγμή που σε έναν πρώιμο απολογισμό οι αρχές τον είχαν συμπεριλάβει στη λίστα με τα θύματα. Ο Βάντερμπιλτ χάθηκε τελικά τρία χρόνια αργότερα στο ναυάγιο του Λουζιτάνια.
Ο έβδομος και τελευταίος είναι ο Τζον Μοτ, πασίγνωστος εκείνη την εποχή ευαγγελιστής με τεράστια επιρροή, ο οποίος μοιράστηκε το 1946 το Νόμπελ Ειρήνης. Του είχε δοθεί ελεύθερη είσοδος στον Τιτανικό, αλλά αυτός και ο συνεργάτης του επέλεξαν τελικά να μην ταξιδέψουν.