H οργάνωση προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Διεθνής Αμνηστία ζήτησε σήμερα τον τερματισμό της απομόνωσης δύο φυλακισμένων στις ΗΠΑ που υφίστανται επί 39 χρόνια "ωμή μεταχείριση".
Ο 'Αλμπερτ Γούντφοξ, 64 ετών και ο 69χρονος Χέρμαν Ουάλας βρίσκονται σε κελιά απομόνωσης στο σωφρονιστικό ίδρυμα της Πολιτείας της Λουιζιάνας, στις νότιες ΗΠΑ, αφότου κρίθηκαν ένοχοι για τη δολοφονία ενός δεσμοφύλακα το 1972.
Πρόκειται για "ωμή και απάνθρωπη" μεταχείριση και συνιστά "εμφανή παραβίαση της δέσμευσης των ΗΠΑ απέναντι στα ανθρώπινα δικαιώματα", γράφει ο αναπληρωτής διευθυντής της Αμνηστίας για τη Βόρεια και Νότια Αμερική Γκουαντελούπε Μαρένκο.
"Δεν γνωρίζουμε άλλες περιπτώσεις στις ΗΠΑ ατόμων που είχαν τόσο μειωμένες ανθρώπινες επαφές για τόσο μεγάλο διάστημα", πρόσθεσε.
Η περίπτωση των δύο φυλακισμένων πρέπει να εξεταστεί κατά τρόπο επιτακτικό, και εδώ οι αρχές πρέπει να εξασφαλίσουν ότι η συμπεριφορά τους είναι σύμφωνη με τις διεθνείς προδιαγραφές" για τους κρατούμενους, επισήμανε.
Σύμφωνα με την Αμνηστία που έχει την έδρα της στο Λονδίνο, οι δύο άνδρες είναι έγκλειστοι σε κελιά διαστάσεων δύο μέτρων επί τρία, 23 ώρες το 24ωρο. 'Οταν οι καιρικές συνθήκες το επιτρέπουν, μπορούν να βγαίνουν έξω, τρεις φορές την εβδομάδα για μια ώρα, για ένα μοναχικό διάλειμμα σε ένα μικρό υπαίθριο κλουβί.
Επί τέσσερις ώρες την εβδομάδα μπορούν να βγαίνουν από το κελί τους για να κάνουν ντους ή να περπατήσουν μόνοι τους κατά μήκος του διαδρόμου της μονάδας των "κελιών αυστηρής απομόνωσης" όπου είναι κρατούμενοι στην αποκαλούμενη Φυλακή Αγκόλα.
'Εχουν περιορισμένη πρόσβαση στα βιβλία, ουδέποτε τούς επετράπη να εργαστούν και να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση.
Οι δύο άνδρες αρχικά είχαν συλληφθεί για ένοπλη ληστεία.
Οι δύο κρατούμενοι ενάγουν τις αρχές της Λουιζιάνας εκτιμώντας ότι η παρατεταμένη απομόνωσή τους είναι μια "ωμή και ανορθόδοξη τιμωρία" και συνιστά παραβίαση των αμερικανικού συντάγματος.
Οι δικηγόροι τους δήλωσαν στη Διεθνή Αμνηστία ότι οι δύο κατάδικοι πάσχουν από σοβαρά προβλήματα υγείας που προκλήθηκαν ή επιδεινώθηκαν από τα χρόνια της αυστηρής απομόνωσης.
Η Διεθνής Αμνηστία εγείρει ερωτήματα για τη νομική πλευρά της περίπτωσης αυτής των κρατουμένων.
Για παράδειγμα, ουδέποτε βρέθηκε φυσική απόδειξη που να συνδέει τους δύο άνδρες με το φόνο του δεσμοφύλακα, ενώ το εν δυνάμει αθωωτικό γενετικό υλικό έχει χαθεί και οι καταδίκες βασίζονται σε μαρτυρίες κρατουμένων της φυλακής.