«Το μεγαλύτερο Ταμείο του πλανήτη μόλις παραδέχθηκε το λάθος του: υποτίμησε τις μοιραίες συνέπειες της λιτότητας που το ίδιο επέβαλε. Απλό λάθος υπολογισμού, λέει το ΔΝΤ, όμως οι συνέπειές του είναι τραγικές. Κι όμως, αυτοί που επέβαλαν τη λιτότητα συνεχίζουν να κάνουν σαν να μη συνέβη τίποτα...»
Με αυτά τα λόγια περιγράφει το γαλλικό περιοδικό Marianne την πρόσφατη ομολογία του ΔΝΤ ότι έγινε λάθος στους υπολογισμούς για τη δοσολογία της λιτότητας στην Ελλάδα.
«Είναι απίστευτο, σχεδόν αδύνατο. Τέσσερα χρόνια μετά την έκρηξη της μεγάλης κρίσης ένας από τους μεγαλύτερους οικονομολόγους του πλανήτη, ο διευθυντής του ΔΝΤ έδωσε στη δημοσιότητα μια έκθεση στην οποία ομολογεί ότι το ΔΝΤ -και μαζί με αυτό οι ευρωπαίοι ηγέτες, οι υπουργοί οικονομικών, η Κεντρική Τράπεζα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή- υποτίμησαν σοβαρά τις αρνητικές συνέπειες της πολιτικής λιτότητας που επεβλήθηκε στις υπερχρεωμένες χώρες» συνεχίζει το άρθρο του περιοδικού.
«Ναι, ναι, καλά διαβάσατε», υπογραμμίζει με έμφαση το περιοδικό «ο Ολιβιέ Μπλανσάρ, ένας από τους μεγαλύτερους οικονομολόγους του κόσμου, παραδέχεται στην 43 σελίδων έκθεσή του την οποία έδωσε στη δημοσιότητα στις 3 Ιανουαρίου, ότι το ΔΝΤ έκανε λάθος σε όλα. Και το λάθος προήλθε από ένα πρόβλημα υπολογισμού, από έναν πολλαπλασιαστή».
«Πρόκειται για την απίστευτη ομολογία!», ο Μπλανσάρ αναγνωρίζει αυτό που κάθε πολίτης μπορούσε να αντιληφθεί περπατώντας για λίγο στις ρημαγμένες από τη λιτότητα αγορές των πόλεων της νότιας Ευρώπης, λένε οι συντάκτες, μιλώντας για τις τεράστιες συνέπειες της λιτότητας: σειρά πτωχεύσεων, εκτίναξη της ανεργίας, πολυπληθείς διαδηλώσεις στους δρόμους της Αθήνας και της Λισαβόνας.
Το δε ασυγχώρητα σοβαρό είναι η διαιώνιση του λάθους, καταλήγουν οι συντάκτες.
Ειδικότερα, το «Μarianne» είναι το πρώτο από τα γαλλικά έντυπα που προσπαθεί να ρίξει φως και να κατανοήσει την έκθεση του Ολιβιέ Μπλανσάρ, επικεφαλής του ερευνητικού τμήματος του ΔΝΤ, που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 3 Ιανουαρίου. Από τα γαλλικά μίντια μόνο το κρατικό κανάλι France2 είχε κάνει μια σύντομη αναφορά, ενώ κατά τα άλλα το θέμα έχει περάσει στα ψιλά της έντυπης δημοσιογραφίας.
Στο πολυσέλιδο αφιέρωμα της «Μarianne» γίνεται συνεχής αναφορά στις συνέπειες που έχει υποστεί η Ελλάδα από την επιβολή της λιτότητας που επέβαλαν οι «ειδικοί» του ΔΝΤ και αυτό, όπως λέει, εξαιτίας ενός λάθος στους υπολογισμούς...
«Μεταξύ του 1970 και του 2007, οι ασχολούμενοι με τις προβλέψεις είχαν διαπιστώσει ότι η μείωση κατά 1% στις δημόσιες δαπάνες, ή κατά 1% επιπλέον έσοδα από τη φορολογία, οδηγούσαν, κατά μέσον όρο, σε 0,5% μείωση της ανάπτυξης στις προηγμένες χώρες.
Εξ αυτού διαμόρφωσαν τον πολλαπλασιαστή 0,5 τον οποίο και χρησιμοποίησαν στις προκαταρκτικές εργασίες τους για τα προγράμματα που επιβλήθηκαν σε Ελλάδα και Πορτογαλία.
Το πρόβλημα είναι ότι τα δεδομένα αυτά ίσχυαν πριν από την κρίση, η οποία με την ανασφάλεια που έφερε στις χώρες, επηρέασε τη συμπεριφορά των καταναλωτών.
Στο «Πανόραμα της Παγκόσμιας Οικονομίας» που δημοσίευσε το ΔΝΤ τον περασμένο Οκτώβριο, αναγνωρίζει ότι με τις σημερινές συνθήκες, οι πολλαπλασιαστές κινούνται ανάμεσα στο 0,9 έως και το 1,7, ήτοι δύο με τρεις φορές μεγαλύτεροι από το 0,5.
Την πληροφορία αυτή το ΔΝΤ την έχει γράψει στα ψιλά του «Πανοράματος» και μόνο οι ιδιαίτερα έμπειροι αναλυτές μπορούσαν να αντιληφθούν το μέγεθος της σημασίας της.
Ο Ολιβιέ Μπλανσάρ αναγνωρίζει αυτό που κάθε πολίτης μπορούσε να αντιληφθεί αλλά οι μεγάλοι εξπέρ στα γραφεία τους με τα κομπιουτεράκια τους φάνηκαν ανάξιοι να αντιληφθούν, γράφει το περιοδικό.
Υποχρεώνοντας τις κυβερνήσεις της νότιας Ευρώπης σε δραστική μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και των συντάξεων, αναγνωρίζει η έκθεση, προκλήθηκε μια πτώση της εσωτερικής ζήτησης δύο με τρεις φορές ταχύτερη απ' ό,τι αναμενόταν.
Οι συνέπειες ήταν ανυπολόγιστες: σειρά πτωχεύσεων, εκτίναξη της ανεργίας, τεράστιες διαδηλώσεις. «Ο πολλαπλασιαστής δεν είναι κάτι που πέφτει εξ ουρανού», εξηγεί ο Ερίκ Εγέρ, οικονομολόγος στο Γαλλικό Παρατηρητήριο Οικονομικών Συγκυριών (OFCE). «Μεταβάλλεται ανάλογα με τις συγκυρίες: εξαρτάται από το σημείο του οικονομικού κύκλου στο οποίο βρισκόμαστε πάνω ή κάτω, από την πολιτική των γειτονικών χωρών, από το εάν μπορούμε να κάνουμε υποτίμηση στο νόμισμά μας».
»Μόνο συνυπολογίζοντας όλα αυτά τα στοιχεία μπορούμε να εκτιμήσουμε τις συνέπειες μιας θεραπείας λιτότητας – και όχι εφαρμόζοντας έναν πολλαπλασιαστή επειδή λειτούργησε προηγούμενα, όταν η ανάπτυξη ήταν στο ραντεβού», υποστηρίζει ο Εγέρ.
Κι όμως, αυτά έκαναν τα λαμπρά μυαλά του ΔΝΤ, γράφουν οι συντάκτες του άρθρου.
Τώρα που η ομολογία είναι και γραπτή, απομένει να πεισθούν Κομισιόν και ΕΚΤ, χωρίς αυτό να θεωρείται άμεσα εφικτό, σημειώνουν οι συντάκτες της «Μarianne».
Παρατηρούν ότι τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στο Βερολίνο συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η θεραπεία θα έλθει μέσα από τη θεραπεία λιτότητας και συνεχίζουν να υποτιμούν τις αρνητικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη.