Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος περνάει συναρπαστικά τρώγωντας μούσλι στην Ουάσιγκτον.
LINCOLN
Bαθμολογία: 4 / 10
Θέλω να αγιάσω αλλά οι ταινίες δεν με αφήνουν, στο ορκίζομαι φίλε. Το ένα 4άρι έρχεται μετά το άλλο και πραγματικά είχα τεράστια ελπίδα στον «Λίνκολν», πρώτα από όλα γιατί αγαπάω σε σημείο ερωτικού πάθους τον Σπίλμπεργκ και τον θεωρώ από τους σημαντικότερους εν ζωή σκηνοθέτες. Έχει σφραγίσει με τη δεξιοτεχνία του και το μοναδικό του μάτι ένα κάρο διαφορετικά κινηματογραφικά είδη, αντιπροσωπεύοντας την καλύτερη εκδοχή του χολιγουντιανού κινηματογράφου και στην ψυχαγωγία και σε πολλά άλλα. Δυστυχώς όμως όχι εδώ.
Δεν ξέρω αν ο «Λίνκολν» είναι η χειρότερη ταινία του, όμως είναι με διαφορά η πιο βαρετή, ειδικά για κάποιον που δεν έχει κάνει τη διατριβή του στην αμερικάνικη πολιτική ιστορία. Βαρετή και κυρίως ενδοαμερικανικής κατανάλωσης. Και πάνω απ' όλα δεν είναι βιογραφία. Δεν βλέπεις τη ζωή του Λίνκολν, δε βλέπεις καν το θάνατο του. Αυτό που βλέπεις είναι τα παρασκήνια της ψηφοφορίας της 13η συνταγματικής τροπολογίας που έδωσε την ελευθερία στους αφροαμερικάνους, τα μαγειρέματα, και τα λοιπά σχεδόν εξ' ολοκλήρου μέσα στους τοίχους του Λευκού Οίκου και του Κοινοβουλίου.
Ναι, ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις, είναι συγκλονιστικός, δεν το συζητάω, ξεχνάς εντελώς ότι πρόκειται για τον ηθοποιό και αισθάνεσαι σε ανατριχιαστικό βαθμό την ταύτιση του με τον ήρωα που υποδύεται, μέσα από το βλέμμα του, τη φωνή του και την κίνηση του σώματος του. Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί κυριολεκτικά όλο του το είναι, ψυχικό και σωματικό, σαν εργαλείο για την τέχνη του και δίκαια θα πάρει το Όσκαρ. Από κει και πέρα, όμως, πραγματικά, το ποιοι είναι όλοι οι υπόλοιποι 100 και πάνω ομιλούντες ρόλοι γύρω, αν δεν έχεις μελετήσει το μάθημα σου στην ιστορία, δεν το χαμπαριάζεις. Είναι σαν να δείχνεις ταινία για το Βενιζέλο στους ξένους, και να περιμένεις να ξέρουν όχι μόνο τι ρόλο έπαιξαν οι υπουργοί, οι αντιβασιλείς, οι γραμματείς και οι φαρισαίοι αλλά και τα ονόματά τους.
Από όλη τη φιλμογραφία του Στίβεν αυτή εδώ η ταινία είναι με διαφορά η πιο εντελώς αμερικάνικη, ένα βαρετό και ιστορικά μονοδιάστατο ακαδημαϊκό μάθημα, χωρίς ίχνος πάθους. Γιατί λέω μονοδιάστατο; Γιατί ξεκινάει παίρνοντας ως δεδομένο βάσεις που έχουν αμφισβητηθεί. Τα πραγματικά δηλαδή κίνητρα του Λίνκολν και των Βορείων στον αμερικάνικο εμφύλιο πόλεμο και την κατάργηση της δουλείας που για αρκετούς μελετητές δεν είναι τόσο απλά, καλά και αγαθά, αλλά είχαν από πίσω τους χοντρά εμπορικά συμφέροντα όσον αφορά τη βασισμένη στη δουλεία οικονομία του Νότου. Με αποτέλεσμα, ένα αγιοποιημένο πορτρέτο μιας βασανισμένης πολιτικής ιδιοφυίας σε σύσκεψη με τον εαυτό της και διάφορους άλλους για 2.30 ώρες, με διαλόγους επί διαλόγων και κερασάκι στην τούρτα πέντε έξι ντεμί υστερικές αλλά μετρημένες εκρήξεις της Σάλι Φιλντ στο ρόλο της προεδρίνας συν έναν εξ' ίσου καλό Τόμι Λι Τζόουνς στο ρόλο του Θαντέους Στίβενς.
Ειλικρινά, πέρα από τα καλοστημένα σεναριακά πολιτικά παρασκήνια του ψηφίσματος της τροπολογίας, μην περιμένεις σχεδόν τίποτα άλλο. Ούτε μάχες, ούτε ανασύσταση της καθημερινότητας της εποχής, ούτε πολλά εξωτερικά. Η σεναριακή σύλληψη αυτού εδώ του «Λίνκολν» είναι όσο πιο θεατρική γίνεται, τόσο που αν υπήρχε και κάποια ερωτική ιστορία στη μέση και η Μιμή Ντενίση είχε μούσι, θα το ανέβαζε σίγουρα στο θέατρο. Η δουλειά του εξαιρετικού θεατρικού συγγραφέα Τόνι Κάσνερ («Άγγελοι στην Αμερική») σώζει τα πράγματα όσον αφορά κεντημένους πραγματικά διαλόγους, γραμμένους με πνεύμα και στιλ, όπως και οι φωτισμοί του μόνιμου διευθυντή φωτογραφίας του Σπίλμπεργκ, του Γιάνους Καμίνσκι.
Όμως αυτό δεν αρκεί για να πιάσει τόπο η ποθητή βιταμινούχα ένεση ενέργειας, σε ένα καλογυαλισμένο, πολιτικά ορθό μάθημα ιστορίας που φαίνεται να φτιάχτηκε σαν παραγγελία του Λευκού Οίκου για τον εορτασμό της ένδοξης ιστορίας του. Με τη μουσική του Τζον Ουίλιαμς σε μια από τις πιο νερόβραστες στιγμές του, να αντανακλά στο έπακρο την βαρεμάρα του συνόλου, και τον θεατή να επιθυμεί διακαώς, μετά το φινάλε, να δει την trash περιπέτεια δράσης «Αβράαμ Λίνκολν, ο Κυνηγός των Βαμπίρ» για αντίδοτο στην πλήξη.
Στις αίθουσες από την Πέμπτη 24 Ιανουαρίου
***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο facebook στο www.facebook.com/tazthebuzz, στο twitter ως klarinabourana, κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb SIGAIKA PRODUCTIONS, για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.