Το εκπληκτικό γλυπτό των ελληνιστικών χρόνων που αποτελεί ένα από τα κορυφαία εκθέματα-πόλο έλξης του μουσείου, από τον Σεπτέμβριο θα κατέβει από το βάθρο του. Είναι η ώρα να δεχθεί τις φροντίδες του τμήματος συντήρησης του Μουσείου.
Οσοι προγραμματίζουν ταξίδι στο Παρίσι από το φθινόπωρο και «προσκύνημα» στο Μουσείου του Λούβρου, σίγουρα δεν χαίρονται για την είδηση, αφού η Νίκη της Σαμοθράκης είναι ένα από πλέον αναγνωρίσιμα ανά τον κόσμο γλυπτά, με έναν ολόκληρο μύθο να το περιβάλλει.«Βασική μας πρόθεση είναι να καθαρίσουμε το άγαλμα, στο οποίο έχουν επισωρευτεί πολλοί ρύποι μέσα σε τόσα χρόνια κι έχει γίνει σχεδόν καφέ. Σκοπός μας είναι να αναδείξουμε την αντίθεση ανάμεσα στο πάλλευκο μάρμαρο της Πάρου του αγάλματος και το φαιόχρωμο μάρμαρο της νηόμορφης βάσης του», εξήγησε ο Ζαν-Λικ Μαρτινέζ, διευθυντής του τμήματος Ελληνικών, Ετρουσκικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων του μουσείου. Η διαδικασία θα οκοκληρωθεί στα τέλη του 2012 οπότε και υπολογίζεται να γίνει μια μεγάλη γιορτή, ένα είδος νέων εγκαινίων για την παρουσίαση της ανανεωμένης Νίκης της Σαμοθράκης στο διεθνές κοινό. Μία ομάδα ειδικών και αρχαιολόγων από ολόκληρο τον κόσμο θα εποπτεύει τις εργασίες της συντήρησης. Το συνολικό της κόστος αναμένεται να φθάσει τα 3 εκατ. ευρώ και θα καλυφθεί από χορηγίες (Nippon Television Holdings, Fimalac, Bank of America-Merrill Lynch Art Conservation Programme).
Η μοναδική ιστορία της Νίκης της Σαμοθράκης
Το αγνώστου καλλιτέχνη γλυπτό ανήκει στην ελληνιστική εποχή και εντοπίστηκε στο ναό των «Μεγάλων Θεών» στη Σαμοθράκη. Από το 1884 φιλοξενείται στο Λούβρο. Το άγαλμα έχει ύψος 3,28 μ (με τα φτερά) και 5,58 με την πλώρη του πλοίου πάνω στην οποία είναι τοποθετημένο σήμερα. Φιλοτεχνήθηκε σε λευκό παριανό μάρμαρο και ήταν αφιερωμένο σε ναό της Σαμοθράκης και χρονολογείται μεταξύ και 220 και 190 π.Χ.
Η θεά φιλοτεχνήθηκε χωριστά από λευκό παριανό μάρμαρο και ίσως κρατούσε στεφάνι για το νικητή ή είχε υψωμένο το χέρι της στο στόμα για να διαλαλήσει τη νίκη χωρίς να κρατά τίποτα ή, τέλος, ίσως χαιρετούσε. Οι ειδικοί εικάζουν ότι το έργο ήταν σχεδιασμένο για να το βλέπει ο κόσμος από τα αριστερά, κατά τα ¾ του προφίλ, επειδή όπως συνηθιζόταν στα ελληνιστικά χρόνια ήταν πιο καλοδουλεμένη η μία πλευρά του –εκείνη από την οποία προοριζόταν να το βλέπει το κοινό.