Για τους μεγιστάνες άντρες της ζωής της και τον άγνωστο έρωτά της με τον Αλέξανδρο Ωνάση μίλησε η Zωζώ Σαπουντζάκη σε συνέντευξη που παραχώρησε σε εβδομαδιαία εφημερίδα.
«Ο Αλέξανδρος ήταν ένα πολύ γλυκό παιδί! Θυμάμαι τότε ερχόταν ο πατέρας του στο μαγαζί συνεχώς. Ο Αλέξανδρος τότε ήταν μαθητής. Είχε έρθει, λοιπόν, ένα βράδυ με τον κολλητό του τον Βερνίκο στο κέντρο όπου εμφανιζόμουν εγώ, στην "Πεταλούδα", στην πλατεία Αμερικής. Βγήκα τραγούδησα και ο νεαρός Ωνάσης δεν σταματούσε να ανοίγει σαμπάνιες και να πετάει λουλούδια. Όταν τέλειωσα το σόου, με παίρνει αγκαλιά. Και άρχισε να μου μιλάει, ώρες ολόκληρες. Από την επομένη ο Αλέξανδρος ερχόταν στο σπίτι μου με σοφέρ με έπαιρνε και πηγαίναμε για ψάρι στου Αντωνόπουλου. Δεν μπορώ να ξεχάσω τα λόγια που μου έλεγε για τα παιδικά του χρόνια, για την Κάλλας και ότι δεν την χώνευε αλλά και τα δάκρυα που έτρεχαν από τα ματάκια του συχνά πυκνά για τη μάνα του, τότε που είχε χωρίσει με τον πατέρα του (...) Ο Αλέξανδρος ήταν ένα άβγαλτο παιδί γεμάτο συναισθήματα. Νεανικά συναισθήματα. Όταν πήγε να με φιλήσει πρώτη φορά έτρεμε».
Αυτό δήλωσε η Ζωζώ Σαπουντζάκη στην εφημερίδα News για την άγνωστη σχέση της με τον γιο του Αριστοτέλη Ωνάση. Προσθέτοντας πως αισθάνθηκε όταν εκείνος έφυγε από την ζωή («Αισθάνθηκα πολύ άσχημα. Έπαθα μεγάλη πλάκα») και πόσο κολακευμένη αισθάνθηκε όταν εκείνος της έστελνε καθημερινά γράμματα από το Παρίσι όπου σπούδαζε («Μου έστελνε πολύ όμορφα νεανικά γράμματα γεμάτα συναίσθημα. Θυμάμαι ένα που μου έλεγε "Δεν βλέπω την ώρα να τελειώσω το σχολείο να έρθω να σε συναντήσω"»).
Στα πλαίσια της ίδιας συνέντευξης η πάλαι ποτέ ντίβα έκανε και σύγκριση ανάμεσα στον Σταύρο Νιάρχο και τον Αριστοτέλη Ωνάση «Μπορεί ο Νιάρχος να μου έστελνε σπιρτόκουτα γεμάτα χρυσές λίρες για ένα και μόνο τραγούδι, όμως δεν μπορεί κανείς να τον συγκρίνει με τον γλεντζέ Ωνάση. Ο Σταύρος ήταν μοναχικό άτομο, ο δε Αρίστος ο πιο γλεντζές».
Τέλος, η Ζωζώ δεν παρέλειψε να μιλήσει για την οικονομική της κατάσταση «Έχω πουλήσει τέσσερα σπίτια από τότε που πέθανε ο σύζυγός μου ο Αντρέας. Γιατί έλεγα ότι πρέπει να ζω αξιοπρεπώς. Και το αξιοπρεπώς για εμένα σήμαινε να τα σπαταλώ. Να παίρνω ρούχα, να παίρνω χρυσαφικά και να περνάω καλά».