Είναι γνωστά σε όλους, καθώς αν δεν τα έχετε ήδη παίξει οι ίδιοι, θα έχετε σίγουρα παρακολουθήσει το παιδί σας ή το ανήψι σας να «εμβυθίζεται» (όρος της βιολογίας που χρησιμοποιείται από τους game designers) σε κατάσταση αυτισμού στα αρρωστημένα εικονικά περιβάλλοντά τους, πηγμένα στο αίμα, την παραφροσύνη και τη βαναυσότητα.
Αρκούν 5 λεπτά παιχνιδιού για να νιώσει κανείς στο πετσί του τη νοσηρή ψυχολογική ατμόσφαιρα που υποβάλλει τα μάτια και τα αυτιά του gamer σε έναν ανελέητο αισθητηριακό ράπισμα.
Αυτό το εφέ είναι ιδιαιτέρως έντονο στην περίπτωση παιχνιδιών όπως το Manhunt, στο οποίο η δράση είναι απόλυτα συνδεδεμένη με ένα εντελώς στρεσογόνο οπτικοακουστικό περιβάλλον που μοιάζει σε μεγάλο βαθμό με τα ψυχοπαθολογικά συμπτώματα του παρανοϊκού παραληρήματος: διαρκείς απειλές που εξαναγκάζουν σε εγρήγορση με άμεσες σωματικές συνέπειες, λυσσαλέο ανθρωποκυνηγητό από ομάδες παραφρόνων, εκτύλιξη σκηνών μέσα σε άσυλα φρενοβλαβών (τρομερή στιγματοποίηση άνευ ορίων), απαράμιλλα άρρωστες σκηνές βίας και δολοφονιών, τις οποίες μπορεί ο παίκτης να παρακολουθήσει από πολλαπλές γωνίες κλίσης ώστε να έχει πλήρη, λεπτομερή εποπτεία της πράξης του και χίλια δυο άλλα στοιχεία ικανά να κάνουν το νευρικό σύστημα «τσατάλια».
Σάλος είχε προκληθεί μάλιστα το 2004, όταν ο 17χρονος φανατικός παίκτης του Manhunt Ουόρεν Λεμπλάν σκότωσε πάνω σε κρίση μανίας τον 14χρονο Στέφαν Πακίρα με τον οποίο έπαιζαν μανιωδώς επί 24ώρου βάσεως το συγκεκριμένο παιχνίδι.
Το είχε ήδη πει άλλωστε η ίδια η εταιρεία παραγωγής του παιχνιδιού στη διαφημιστική καμπάνια της: «Δεν πρόκειται για απλό παιχνίδι, αλλά για ψυχολογική εμπειρία»...
Η λίστα περιλαμβάνει τα εξής παιχνίδια:
1- GTA-Grand Theft Auto
2- Manhunt
3- Scarface
4- 50 Cent : Bulletproof
5- 300 : The Video Game
6- The Godfather
7- Killer 7
8- Resident Evil 4
9- God of War
10- Hitman : Blood Money