Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος τρώει σπαγκέτι και βαθμολογεί το pop μετα – γουέστερν της φετινής χρονιάς.
ΝΤΖΑΝΓΚΟ, Ο ΤΙΜΩΡΟΣ / DJANGO UNCHAINED
Bαθμολογία: 7 / 10
Δεν ξέρω αν φταίει μια καταραμένη ίωση που με ταλαιπωρεί εδώ και μερικές μέρες και μου έχει κάνει τεθλασμένες τις αισθήσεις, αλλά η αλήθεια είναι ότι σε αυτές τις τελευταίες, τις αισθήσεις δηλαδή, το αποτύπωμα του καινούργιου ταραντινικού έπους, έμοιαζε με αυτό ενός γευστικού, καλομαγειρεμένου και χορταστικού φαγητού, που όμως (ίσως) λόγω συναχιού δεν κατορθώνεις να απολαύσεις σε όλη την νοστιμιά του.
Με δεδομένα την εμπορική επιτυχία του «Ντζάνγκο», που αποτελεί πλέον εισπρακτικά το μεγαλύτερο σουξέ στην καριέρα του σκηνοθέτη, τις οσκαρικές υποψηφιότητες και το ότι αποτελεί φόρο τιμής σε ένα από τα αγαπημένα μου κινηματογραφικά είδη, το σπαγκέτι ουέστερν, πίεσα πολύ ώρα τον εαυτό μου να παραδεχτεί ότι πρόκειται για αριστούργημα. Για την καλύτερη και πιο απολαυστική ταινία του Ταραντίνο. Τζίφος. Το αποτέλεσμα αυτής της πίεσης ήταν ίδιο με αυτό που προκύπτει μετά από ένα καλό πήδημα συμπάθειας με ένα πρώην γκόμενο που θες να το φτιάξεις στο μυαλό σου, σούπερ και επανεκκίνηση της σχέσης σας ενώ δεν είναι.
Ξεφυλλίζοντας τις ξένες κριτικές έπεσα σε ένα τσιτάτο, που για κάποιο λόγο μου έκανε κλικ. «Ο Ταραντίνο δε γυρίζει πλέον ταινίες αλλά trailer». Μόνο που το πρόβλημα εδώ είναι πως το trailer διαρκεί 2 ώρες και 45 λεπτά. Και ναι, όπως σε όλα τα trailer υπάρχει μια επιλογή σκηνών ανθολογίας, ορισμένες από τις οποίες είναι από τις εντυπωσιακές, αιματηρές και διασκεδαστικές της καριέρας του. Όταν όμως η ταινία τελειώσει και προσπαθήσεις να νοιώσεις το σύνολο, κάτι δε σου βγαίνει. Κατ' αρχάς δε σου βγαίνει το στοιχείο της έκπληξης. Γιατί ξέρεις πολύ καλά τη μοναδική ικανότητα του μαστρό Κουέντιν να βουτάει σε ένα κάρο διαφορετικές κινηματογραφικές και όχι μόνο αναφορές, από το σπαγκέτι μέχρι το Blaxploitation, την γκονταρική αυθαιρεσία σε b movie ρούχο, τη σάτιρα του Μελ Μπρουκς και τις Βαλκυρίες: η αγαπημένη σκλάβα του Ντζάνγκο μιλάει γερμανικά και ονομάζεται Μπρουμχίλντα βον Σαφτ. Αυτό όμως που κάποτε, σαν εκρηκτικό μίγμα στο σινεμά του, ονομαζόταν μεταμοντερνισμός, εδώ και μερικά χρόνια στριμώχνεται σε έναν μετά μετά μεταμορντενισμό που όσο εύκολα μπορεί να υποστηρίξει κάποιος την ψυχαγωγική και καλλιτεχνική του αξία, το ίδιο εύκολα μπορεί και να αποδείξει την τρικυμία εν κρανίω που τον χαρακτηρίζει.
Ο πρωτότυπος Ντζάνγκο, είναι ένα θρυλικό και υπερβίαιο για την εποχή του σπαγκέτι γουέστερν εκδίκησης του 1966 σε σκηνοθεσία του Σέρτζιο Κορμπούτσι, με πρωταγωνιστή τον Φράνκο Νέρο (που κάνει ένα guest πέρασμα – φόρο τιμής κι από την ταινία του Ταραντίνο). Η επιτυχία του και η επιρροή του στο είδος ήταν τέτοια, που από τότε άρχισαν να γυρίζονται ντουζίνες γουέστερν με το όνομα Τζάνγκο στον τίτλο, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων δεν είχε καμία σχέση με τον ήρωα της πρώτης ταινίας. Απλά κάποιος λεγόταν Τζάνγκο και αιματοκύλιζε όλη την Άγρια Δύση στα στούντιο της Τσινετσιτά και τις ισπανικές πεδιάδες.
Αυτό κάνει σε γενικές γραμμές και ο Ταραντίνο με το δικό του Τζάνγκο, σπρώχνοντας τα όρια ακόμα πιο πέρα και ξαναγράφοντας την κινηματογραφική και όχι μόνο ιστορία με έναν τρόπο που θυμίζει αυτό που έκανε για τους εβραίους και το Β Παγκόσμιο Πόλεμο στο φινάλε του «Άδωξοι Μπάσταρδη»: Ο δικός του Τζάνγκο είναι αφροαμερικανός σκλάβος λίγο πριν τον εμφύλιο και τον υποδύεται ο Τζέιμι Φοξ. Θα τον ελευθερώσει ένας γερμανός οδοντίατρος που έχει γίνει κυνηγός κεφαλών, ο δρ Κινγκ Σουλτς, με τα χαρακτηριστικά του Κριστόφ Βαλτς σε ένα ρόλο που σαν αυτόν που κρατούσε στο «Άδωξοι Μπάσταρδη» αλλά από την ανάποδη: εδώ είναι ο καλός.
Οι δύο τους θα περιπλανηθούν για τα δύο τρίτα της ταινίας στην Άγρια Δύση κυνηγώντας επικηρυγμένους σε μια σειρά επεισοδιακών σκηνών που δεν είναι απραίτητα εξ΄ίσου επιτυχημένες ή μοιάζουν από άλλες ταινίες: Ναι, είναι ξεκαρδιστικός ο διάλογος των μελών της Κου Κλουξ Κλαν που διαμαρτύρονται πάνω στα άλογα τους για τις λάθος τρύπες που άνοιξαν στις κουκούλες τους οι σύζυγοι τους, αλλά ξεφεύγει από τα όρια της ειρωνείας και καταλήγει καθαρόαιμη κωμωδία η οποία με τη σειρά της, κοντράρεται και κινηματογραφικά και ηθικά τόσο με το κινηματογραφικό τέμπο του υπερβίαιου, σινεφίλ φόρου τιμής όσο και με την σοβαρότητα της αφηγηματικής αφορμή που δεν είναι άλλη από την βία της δουλείας.
Όταν το πρωταγωνιστικό ζευγάρι βρεθεί στην έπαυλη και τη φυτεία του διαβολικού δουλέμπορου Κάλβιν Κάντι προκειμένου να απελευθερώσουν την αγαπημένη του Τζάνγκο, τα πράγματα θα μπούνε (σχεδόν) στη σωστή τους θέση όμως θα έχει ήδη κυλίσει παραπάνω από μιάμιση ώρα δρόμος. Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο στο ρόλο του Κάντι, δίνει μια από τις πιο απολαυστικές, ερμηνείες της καριέρας του, και σιγοντάρεται απολαυστικά από τον Σάμιουελ Τζάκσον, στο ρόλο του μαύρου, αλλά βασιλικότερου του βασιλέως, επιστάτη του, ενώ η Κέρι Ουάσινγκτον στο ρόλο της Μπρουμχίλντα, δεν έχει να κάνει τίποτα περισσότερο από το να μιλήσει μερικά γερμανικά, και να ποζάρει γυμνή, βασανισμένη ή ότι άλλο, σε ένα ρόλο που ενώ αποτελεί το κίνητρο της εκδίκησης του Ντζάνγκο, απλώς δεν υπάρχει γραμμένος στο σενάριο. Η απολαυστική παραδοξολογία των ταραντινικών διαλόγων θα δώσει ξανά μανά το παρόν της, (χωρίς να εντυπωσιάζει τόσο όσο στο παρελθόν) και όλα θα λυθούν με ένα απολαυστικό αλά Σαμ Πέκινπα υπερβολικό λουτρό αίματος.
Υποκειμενικό το πώς θα βιώσει ο κάθε ένας αυτή την σχεδόν τρίωρη φιλμική πορεία, που μοιάζει με την πορεία ενός περίεργου, διασκεδαστικού, σίγουρα διαφορετικού από το σύνολο των ταινιών αλλά και λίγο ξεκούρδιστου τρένου σε αναζήτηση σωστής πεδιάδας για μάξιμουμ απόδοση. Τεχνικά, αναμφισβήτητα μια από τις πληρέστερες ταινίες της Ταραντινικής κιβωτού, ο «Ντζάνγκο», είναι σίγουρα η πλέον φιλόδοξη κινηματογραφική πενταήμερη εκδρομή του θείου Κουέντιν μέχρι σήμερα. Ο οποίος όμως χάνει ενίοτε τη μπάλα (σε αντίθεση ας πούμε με το χορταστικό αγνό fun του «Κill Bill 1») όταν προσπαθεί να ενώσει δύο σε ένα εμ σαμπού εμ κοντίσιονερ, τον προαναφερθέντα χαβαλέ μιας έξω καρδιά πενταήμερης, με το φορτωμένο πρόγραμμα μιας εκπαιδευτικής μουσειακής εκδρομής.
*Στις αίθουσες από την Πέμπτη 17 Ιανουαρίου
***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο facebook στο www.facebook.com/tazthebuzz, στο twitter ως klarinabourana, κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb SIGAIKA PRODUCTIONS, για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης