Κι εκεί που στα ράφια και τις προθήκες των βιβλιοπωλείων είχε αρχίσει να βρωμάει φτηνό πατσουλί άρωμα αφελούς βρετανικής πορνογραφίας για λαϊκή κατανάλωση και απαίδευτες στον έρωτα ελληνίδες που ανακάλυψαν ξαφνικά τα μαστίγια και το σαδομαζοχιστικό παραλήρημα, ένας νέος άνεμος άρχισε να πνέει, μιασματικός, αυθεντικά βέβηλος, ζοφερός, απάνθρωπα ερωτικός.
Τα βιβλιοπωλεία – και δεν πρόκειται για υπερβολή – θα πρέπει να έχουν προβλέψει ειδικό χώρο στις προθήκες τους για το εν λόγω βιβλίο, από φόβο και μόνο μήπως το μίασμα επεκταθεί και μολύνει και τα παρακείμενα εκλεκτά έργα του πνεύματος – κάτι σαν cabinet of curiosities του ενός ή ακόμη περισσότερο σαν εικονοστάσι του σαρκασμού και της μοχθηρίας.
Με τον βαρύγδουπο τίτλο «Η Αυτοκράτειρα» (εκδόσεις Νεφέλη) να φέρνει στο νου βιτριολικές βυζαντινές μηχανορραφίες, ο συγγραφέας του Δούκας Καπάνταης, τέκνο του σπουδαίου γλύπτη Βάσου Καπάνταη και της εξίσου σπουδαίας συγγραφέως Ισμήνης Καπάνταη, εξαπέλυσε ενάντια στην ανθρωπότητα έναν οχετό υποχθόνιας ακολασίας και σεξουαλικής ωμότητας, εκφρασμένο ωστόσο σε εκλεπτυσμένη, «σε σφάζω με το γάντι» γλώσσα κυρίων.
Όχι, δεν πρόκειται για ένα μυθιστόρημα στη γραμμή της ερωτογραφικής παράδοσης του Μεγάλου Ανατολικού του Ανδρέα Εμπειρίκου: δεν υπάρχει τίποτα το ερεθιστικό στην Αυτοκράτειρα. Καμία αισθαντικότητα, παρά μόνο απόλυτο ψύχος. Ψυχρή βαναυσότητα και άκαμπτη λογική. Πράγμα που μας οδηγεί αναπόφευκτα στο 40χρονο δημιουργό της.
Αυτός δεν είναι όποιος κι όποιος. Έχει ασκηθεί στην επιστήμη και μάλιστα στην πιο αυστηρή μορφή της: τη λογική. Έχει δύο διδακτορικά διπλώματα πάνω στην Αριστοτελική μεταφυσική και τη νεώτερη μαθηματική λογική και εργάζεται ως ερευνητής στην Ακαδημία Αθηνών, ενώ έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια των Αθηνών και της Κύπρου.
Και αν σας γεννάται το εύλογο ερώτημα: πώς ένας λαμπρός επιστήμων με περγαμηνές, βαφτισμένος στην αριστοτελική φιλοσοφία και λογική, κατάφερε να παράξει ένα σύμπαν όπου ο κανόνας είναι το παράλογο και το απάνθρωπο, μην εκπλήσεστε καθόλου. Διότι, «Η Αυτοκράτειρα» είναι η ζωντανή απόδειξη ότι ο λόγος τέρατα απεργάζεται! Όχι στον ύπνο του, αλλά στον ξύπνιο του. Κάτι που μάλλον έχει κατανοήσει βαθιά και ο ειδικός στο θέμα συγγραφέας της: ο λόγος και η λογική δεν αποτελούν εγγύηση του ανθρωπισμού, αλλά βασιλική οδό στην τερατωδία. Δεν έχετε παρά να κοιτάξετε στις αυτοκρατορίες της ανθρώπινης ιστορίας και τα αιματοβαμμένα θεμέλιά τους.
«Η Αυτοκράτειρα» εκτυλίσσεται σε έναν εφιαλτικό πλανήτη με την ονομασία Νέα Γη που, όπως διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο, «δεν έχει καμία σχέση με τον δικό μας και κατοικείται από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση μ' εμάς». Σε αυτό τον πλανήτη «ο έρωτας μπορεί να προσφέρει χαρά μόνο στους διεστραμμένους στο έπακρον κατοίκους της» και όπου «ό,τι σε εμάς φαντάζει βίαιο και αποτρόπαιο αποτελεί απλή καθημερινότητα».
Το μυθιστόρημα είναι ουσιαστικά η απολογία του επί αιώνες μυστικοσύμβουλου του αγαθού και συνετού Αυτοκράτορα (έχει ανατραπεί από τον κακό εξάδελφό του), την οποία συντάσσει στη φυλακή περιμένοντας την εκτέλεσή του. Όχι για τους δικαστές, όπως μας προειδοποιεί ο συγγραφέας, αλλά για τις κατοπινές γενιές ανθρώπων, αν υπάρξουν...
Στο επίκεντρο των συνωμοσιών και του κυλίσματος της Αυτοκρατορίας στην παρακμή και την κτηνωδία η Αυτοκράτειρα και ο σκοτεινός ρόλος της, μέσα από μερικές από τις πιο εμπνευσμένα σκοτεινές σελίδες που έχει γεννήσει η ελληνική λογοτεχνία.
Ξεχωριστής μνείας χρήζουν τα έξι ιδιαίτερης τεχνικής σχέδια της ζωγράφου Εύας Μαραθάκη που συνοδεύουν την έκδοση.