«Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα». Αυτή ήταν η μόνιμη απάντηση του Ferdinand Porsche, ενός εκ των διαχρονικών γκουρού της παγκόσμιας ιστορίας της αυτοκίνησης, ιδρυτή της πασίγνωστης ομώνυμης γερμανικής εταιρείας σπορ μοντέλων και «πατέρα» του πιο αναγνωρίσιμου αυτοκινήτου όλων των εποχών, του Σκαραβαίου, στην ερώτηση για τις σχέσεις και τις δοσοληψίες του με το Χίτλερ και τους Ναζί.
Επιπρόσθετα δεν είχε κανένα μα κανένα ενδοιασμό να οικειοποιείται τη δουλειά των άλλων, είτε ήταν συνεργάτες του είτε όχι και να εμφανίζεται ως ιδιοφυία. Tα σχέδια του αυτοκινήτου για παράδειγμα που στην πορεία εξελίχθηκε στο Σκαραβαίο μοιάζουν εντυπωσιακά πολύ με αυτά του τσέχου μηχανικού Hans Ledwinka, που είχε σχεδιάσει κάτι ανάλογο για λογαριασμό της Tatra και το οποίο δεν προχώρησε ποτέ σε επόμενο στάδιο λόγω της κατοχής της χώρας από τη Γερμανία. Ο ίδιος ο Porsche είχε δηλώσει πως «έριχνα κλεφτές ματιές στη δουλειά του Ledwinka και αυτός στη δική μου», όμως απ' ότι φαίνεται οι ματιές του Ferdinand πρέπει να ήταν πιο κοφτερές από αυτές του Hans. Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που μετά το τέλος του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου να εμπλακεί σε δικαστική αντιπαράθεση μαζί του που οδήγησε σε οικονομικό συμβιβασμό.
Το άλλο δημιούργημα του Ferdinand Porsche που έμεινε στην ιστορία (η iconic 911 είναι έργο του γιού του Ferry) ήταν τα πραγματικά ριζοσπαστικά αγωνιστικά της Auto Union την περίοδο του μεσοπολέμου. Κι εδώ όμως ο πραγματικός ιθύνων νους δεν ήταν ο ίδιος, αλλά κάποιος άλλος. Πιο συγκεκριμένα ο Adolf Rosenberger, ένας εβραίος –τι ειρωνεία!- μηχανικός που τοποθέτησε τον κινητήρα πίσω από τον οδηγό, εξέλιξε τα μονοθέσια και τελικά αναγκάστηκε να διαφύγει στις ΗΠΑ με άλλο όνομα για να γλιτώσει από τους ναζί. Μετά ήταν ο ταλαντούχος Karl Rabe που ανέλαβε να κάνει πράξη τις περίεργες ιδέες του Porsche...
Του Porsche που μετά την πτώση του τρίτου Ράιχ φυλακίσθηκε από τους Γάλλους για περίπου 20 μήνες. Η ιστορία τον θέλει να απαλλάχθηκε τελικά από κάθε κατηγορία γιατί βοήθησε στην εξέλιξη του Renault 4. Επειδή όμως εκεί ήταν μόνος οι συμβουλές που έδωσε στους Γάλλους για την ανάρτηση του μελλοντικού best seller τους αποδείχθηκαν καταστροφικές.
Όπως καταστροφικά ήταν τα αποτελέσματα για την υγεία και τη ζωή πολλών χιλιάδων ανθρώπων που εξαναγκάστηκαν από το ναζιστικό καθεστώς να εργάζονται στο εργοστάσιο στην πόλη Wolfsburg (τη νυν έδρα της Volkswagen), που χτίστηκε αρχικά για την κατασκευή αυτοκινήτων και στην πορεία εξελίχθηκε σε μια σημαντική μονάδα παραγωγής πολεμικού υλικού. Ο Porsche δήλωνε μετά το τέλος του πολέμου απολιτίκ, τυφλά αφοσιωμένος στη δουλειά του και πως δεν γνώριζε την προέλευση των ανθρώπων που απασχολούνταν στο εργοστάσιο, κάτω από πραγματικά πολύ σκληρές συνθήκες και με πρωτόλεια τεχνικά μέσα.
Από την άλλη όμως είχε βοηθήσει ενεργά με τους συνεργάτες του στην εξέλιξη τανκ, αεροπλάνων αλλά και των ιπτάμενων βομβών V1, είχε τιμηθεί με κορυφαία παράσημα και διακρίσεις από τους ναζί και επιπλέον δεν είχε κανένα μα κανένα πρόβλημα να ζητά επιπλέον εργατικό δυναμικό. Ακόμα και απ' ευθείας από τον Χίτλερ, με τον οποίο είχε ανοιχτή γραμμή, ενώ οι καινούργιοι εργάτες έρχονταν κατευθείαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Σημείο επαφής των δύο ανδρών η αυστριακή καταγωγή τους, ενώ στην πορεία αποδείχθηκε πως ο Χίτλερ ήταν η καλύτερη εμπορική συμφωνία που πέτυχε ποτέ ο Porsche. Ποντάροντας στη ματαιοδοξία και στη μεγαλομανία του «Φίρερ», τον έπεισε να χρηματοδοτήσει -με τεράστια για την εποχή και όχι μόνο ποσά- πέρα από τα συμβατικά αγωνιστικά της Mercedes και τα ριζοσπαστικά της Auto Union για τη Φόρμουλα 1 της εποχής αλλά και για την επίτευξη των ρεκόρ ταχύτητας που ακολούθησαν. Οι επιτυχίες τους, σύμφωνα με το πλάνο, θα αποδείκνυαν την υπεροχή της Άριας φυλής και φυσικά χρησιμοποιήθηκαν δεόντως από τη ναζιστική προπαγάνδα.
Παράλληλα του ενίσχυσε την ιδέα της κατασκευής ενός πραγματικά προσιτού αυτοκινήτου, που δεν θα κόστιζε πάνω από 1.000 γερμανικά μάρκα κι ας ήταν ο Porsche βέβαιος πως το τελικό ποσό θα ήταν τουλάχιστον κατά 50% μεγαλύτερο. Ο Χίτλερ ήταν τόσο ενθουσιασμένος από αυτήν την προοπτική που 10 μέρες μετά την ανάληψη της εξουσίας και εγκαινιάζοντας την έκθεση αυτοκινήτων του Βερολίνου δήλωνε «πως οι Γερμανοί θα γίνουν ένα αυτοκινούμενο έθνος».
Στο πρότζεκτ αυτό ο Porsche ήταν ο βασικός του βοηθός, ο έμπιστός του, αυτός που τελικά υλοποίησε κλέβοντας και τις ιδέες του Ledwinka το σχέδιο του αυτοκινήτου του λαού, του KdF Wagen (Kraft durch Freude- δύναμη μέσω της χαράς), που εξελίχθηκε στο Σκαραβαίο, αυτός που στο εργοστάσιο που θα το παρήγαγε βοηθούσε στην εξελιξη και την κατασκευή οπλικών συστημάτων. Αυτός που δεν ενδιαφερόταν για την πολιτική, για την προέλευση των εργατών, για το που και πως χρησιμοποιούνταν όσα σχεδίαζε αλλά αποκλειστικά και μόνο για τη δουλειά του. Τελικά όλες οι ντουλάπες κρύβουν σκελετούς, ειδικά οι διάσημες που έχουν και την έξωθεν καλή μαρτυρία.