Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος, σκέφτεται να γίνει λεσβία αν πρόκειται στα 50 του να είναι τόσο cool, λαμπερός και ευτυχισμένος όσο αυτή και μεταφέρει τα πάνω, τα κάτω και τα ενδιάμεσα από μια μάλλον άτσαλα στημένη και λίγο ξέπνοη νύχτα.
Με αφοπλιστική απλότητα, κομψό χιούμορ, κινηματογραφική αίσθηση του σασπένς και συγκινητική ευθύτητα, η Τζόντι Φόστερ δήλωσε παραλαμβάνοντας το τιμητικό της βραβείο Σεσίλ Ντε Μιλ για την συνολική προσφορά της στον κινηματογράφο: «Νιώθω την ξαφνική ανάγκη να πω δημόσια κάτι που ως τώρα δεν είχα ποτέ μου την ευκαιρία και αυτό με κάνει να νοιώθω νευρικότητα, ίσως όχι τόση νευρικότητα όση αισθάνεται ο υπεύθυνος των δημοσίων σχέσεων μου. Για αυτό και πρόκειται να το πω μια και καλή, δυνατά και περήφανα, πράγμα για το οποίο θα χρειαστώ την υποστήριξη σας. Είμαι...»
Σε αυτό το σημείο στην αίθουσα της απονομής επικρατεί μια πρωτοφανή για τέτοια τελετή σιωπή, με τους παριστάμενους να κρατάνε την αναπνοή τους απ' την αναμονή, εφ' όσον η λεσβιακή σεξουαλικότητα της Τζόντι Φόστερ, είναι ένα από τα πιο γνωστά κρυφά φανερά μυστικά του Χόλιγουντ.
«Λοιπόν, είμαι» συνεχίζει η Φόστερ, «χωρίς σύντροφο». Η αίθουσα ξεσπάει σε γέλια χειροκροτώντας την ηθοποιό η οποία συνέχισε τον διακριτικά κομψό αποκαλυπτικό της λόγο, στον οποίο δε χρειάστηκε να αναφερθεί ούτε μια φορά στη λέξη «λεσβία» για να καταλάβουν όλοι τι ακριβώς εννοούσε και να την καταχειροκροτήσουν.
«Έχω κάνει το προσωπικό μου outing εδώ και χίλια χρόνια, από τη Λίθινη Εποχή. Εκείνες τις μέρες, που κάθε εύθραυστο νέο κορίτσι, θα ανοιγόταν στους φίλους του και την οικογένεια του και τους συναδέλφους του, και σταδιακά σε όποιον άλλον τη γνώριζε. Αλλά από ότι με ενημερώνουν, η σημερινή μόδα για τους celebrities, είναι να ανακοινώνουν τις λεπτομέρειες της προσωπικής τους ζωής μέσω συνεντεύξεων τύπου, του διαφημιστικού λανσαρίσματος ενός νέου αρώματος ή μιας τους συνέντευξης σε reality show».
Mε το κοινό να την χαιρετά συγκινημένο, η Φόστερ αφιέρωσε το βραβείο τόσο στην πρώην σύντροφο της Σίντνεϊ Μπερνάρ η οποία ήταν παρούσα με τον υιοθετημένο τους γιο Τσαρλς και συγκρατήθηκε από το να δακρύσει, αναφερόμενη στην πολυαγαπημένη της 84χρονη μητέρα που πάσχει από άνοια για την οποία είπε: «Μαμά, ξέρω πως βρίσκεσαι κάπου χαμένη μέσα σε αυτά τα υπέροχα γαλάζια μάτια. Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, κι ελπίζω ότι λέγοντας το αυτό τρεις φορές, θα βρει έναν μαγικό τρόπο να μπει στην ψυχή σου, να τη γεμίσει με χάρη και την ευτυχία του ότι αξιοποίησες με σωστό τρόπο τη ζωή σου, είσαι μια υπέροχη μαμά και σε παρακαλώ να το κουβαλάς αυτό μέσα σου όταν έρθει η ώρα σου να φύγεις.
Πάντως ο Ρίκι Ζερβέ σχολιάσε την τελετή στο Twitter γράφοντας: «H Tζόντι Φόστερ gay? Aυτό είναι τόσο σοκαριστικό όσο το να λες ότι ο Ελτον Τζον δεν είναι εντελώς ετεροφυλόφιλος». «Όταν μια πλούσια διάσημη γυναίκα παραδέχεται πως είναι gay, έχεις πάντα από κάτω χοντρούς στρέιτ άντρες να λένε 'τι κρίμα'. Λες και αν η γυναίκα ήταν στρέιτ θα τους καθότανε».
Αυτή ήταν και η με διαφορά, πιο όμορφη στιγμή μιας λαμπερής αλλά μάλλον βαρετής, συγκρινόμενης με το αιχμηρό χιούμορ του παρουσιαστή Ρικ Ζερβέ βραδιάς, στο ύψος του οποίου δυστυχώς δεν κατόρθωσαν να φτάσουν παρά τις προσπάθειες τους, οι παρουσιάστριες Τίναι Φέι και Έιμι Πέλερ.
Οι οποίες σε γενικές γραμμές, μάλλον θα έλεγες ότι εξαφανίστηκαν, σε μια τελετή που ξεχώρισαν τα εξής:
***Η απολαυστικά βέβηλα ιδέα του να απονεμηθεί το βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας στον art house Μίκαελ Χάνεκε και την «Αγάπη» του από τα χέρια του Σβαρτσενέγκερ και του Σταλόνε, με τους mega star των ταινιών δράσης της δεκαετίας του 90, να τσακώνονται για το ποιος από τους δύο κακοποιεί περισσότερο την αγγλική γλώσσα.
***Η επιστροφή των αρκετά κακόφημων τα τελευταία χρόνια "Xρυσών Σφαιρών» όσον αφορά τα κριτήρια τους και την ευστοχία τους, σε σχετική φόρμα και επαφή με την πραγματική προοσκαρική πραγματικότητα, εφ' όσο σε γενικές γραμμές οι φετινές τους υποψηφιότητες, έδειξαν «βιοποικιλότητα» και άνοιγμα οριζόντων.
***«Όταν πρόκειται για βασανισμούς, εμπιστεύομαι τη γυναίκα που έζησε τρία χρόνια παντρεμένη με τον Τζέιμς Κάμερον» είπαν οι παρουσιάστριες της βραδιάς, αναφερόμενες στην Κάθριν Μπίγκελου και την ταινία της «Zero Dark Thirty» που έχει προκαλέσει αντιδράσεις για την απεικόνιση μεθόδων βασανισμού που οδήγησαν στο κρησφύγετο του Οσάμα Μπιν Λάντεν.
***Η παρουσίαση της ταινίας «Λίνκολν» από τον Μπιλ Κλίντον. Τυπική πατριωτική αμερικανιά ο λόγος του, αλλά είχε χάζι να βλέπεις έναν πρώην πρόεδρο των Η.Π.Α. εκεί που ουσιαστικά ανήκει: ανάμεσα στους ηθοποιούς του Χόλιγουντ.
***Η μάλλον περίεργη αίσθηση του χιούμορ της ηθοποιού Τζένιφερ Λόρενς που κέρδισε το βραβείο καλύτερου γυναικείου ρόλου για το «Silver Linings Playbook». Από το «νίκησα τη Μέριλ Στριπ» η οποία ήταν συνυποψήφια, μέχρι το ευχαριστώ στον παραγωγό της Χάρβεϊ Γουάινστάιν «για το ότι δολοφόνησε όποιον χρειαζόταν προκειμένου να πάρω αυτό το βραβείο», η θερμοκρασία δωματίου έπεσε λίγο παρακάτω από ότι θα έπρεπε.
***Η γενικότερη αίσθηση συνωστισμού χοροεσπερίδας στα τραπεζάκια των διασήμων, και σκηνοθετικής αδυναμίας κάλυψης τόσο της ροής (με ασυγχώρητα ατυχήματα) όσο και του παράγοντα glamour, που στην ουσία είναι και το βασικό ζητούμενο από μια βραδιά Χρυσών Σφαιρών.
***Η όχι και τόσο καλή ιδέα κρίνοντας εκ του αποτελέσματος του να ξεκινήσει η Κάθριν Ζέτα Τζόουνς την παρουσίαση του «Οι Άθλιοι» τραγουδώντας το τραγούδι σήμα κατατεθέν του μιούζικαλ «Do you here the people sing».
***Το φάουλ κατά την προσωπική μου άποψη βράβευσης ως καλύτερου κινουμένου σχεδίου για το μέτριο «Brave» έναντι των πολύ καλύτερων του συνυποψηφίων.
***Ο θρίαμβος των αγαπημένων μου «Αθλίων» στις κατηγορίες Καλύτερη Ταινία – Μουσική ή Κωμωδία, Α Αντρικού Ρόλου σε Ταινία – Μουσική ή Κωμωδία για τον Χιου Τζάκμαν και Β Γυναικείου Ρόλου για την Αν Χαθαγουέι.
***To βραβείο σεναρίου για το ταραντινικό «Django" (μαζί με αυτό Β Αντρικού Ρόλου για τον Κριστόφ Βαλτζ) που αναγνωρίζει τη σινεφιλική ιδιοφυή παλαβομάρα του Κουεντίν παρά τον βίαιο και αντισυμβατικό για τα σαλονάτα στάνταρ των Σφαιρών χαρακτήρα του κινηματογράφου του.
***Ο τριπλός θρίαμβος στα τηλεοπτικά βραβεία του εξαιρετικού «Homeland», με τα βραβεία Καλύτερης Δραματικής Σειράς, Καλύτερου Αντρικού Ρόλου για τον Ντέμιαν Λιούις και Καλύτερου Γυναικείου Ρόλου για την Κλερ Ντέινς.
***Η μεγάλη και όχι απαραίτητα ευχάριστη έκπληξη του «Επιχείρηση Argo» που προέκυψε ο μεγάλος νικητής, παίρνοντας τόσο το βραβείο καλύτερης ταινίας όσο και αυτό της σκηνοθεσίας (κατηγορία για την οποία δεν είναι υποψήφια η ταινία στα Όσκαρ) βγάζοντας στη σέντρα από το πουθενά το μεγάλο φαβορί του Σπίλμπεργκ και του «Λίνκολν» που περιορίστηκε μόνο στον Α Αντρικό Ρόλο του Ντάνιελ Ντέι Λιούις.