Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος προσπαθεί να καταλάβει το γιατί αυτή η εκμεταλλευτική και κατασκευασμένη μετριότητα, κέρδισε 7 υποψηφιότητες, σε 10 απλά βήματα:
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ARGO» / ΑRGO
Bαθμολογία: 4 / 10
*Στις αίθουσες από την Πέμπτη 10 Ιανουαρίου
1.Είναι μια υποθετικά συναρπαστική πραγματική ιστορία. Τι κρίμα όμως που τα πραγματικά συναρπαστικά στοιχεία της ταινίας, όπως το τελευταίο 45λεπτο, δεν είναι καθόλου πραγματικά αλλά «τραβηγμένα» από τα μαλλιά για να σκάσει το ποθητό σασπένς. Τσεκαρισμένο με cross checking και αμφισβήτηση δεν δέχομαι. Και τι κρίμα περισσότερο ακόμα που το πραγματικά πραγματικό στοιχείο της ταινίας, αυτό του στησίματος μιας ψεύτικης ταινίας προκειμένου να σωθούν οι εγκλωβισμένοι στο Ιράν, υπάλληλοι της αμερικάνικης πρεσβείας, μένει τόσο αναξιοποίητο, με εξαίρεση τρεις τέσσερις σαρκαστικές αναφορές.
2. Κάτι που μας αφήνει αγκαλιά με τα υπόλοιπα 80 λεπτά. Στα οποία ομολογουμένως ο Μπεν Άφλεκ σαν σκηνοθέτης δείχνει εξέλιξη και κοχόνες, ενορχηστρώνοντας μαζί με μονταρισμένα επίκαιρα, μια νευρώδη αρχή, αλλά λίγο μετά μπλέκεται με ένα φορτηγό νοματαίους από τη CIA μέχρι το Xόλιγουντ και το Ιράν, οι οποίοι λένε καλογραμμένες ατάκες, αλλά δε καταλαβαίνεις μία το ποιοι είναι, άλλη μια τι θέλουν από τη ζωή τους και ως εκ τούτου δε νοιάζεσαι.
3. Προσωπικά το παρακολούθησα με ενδιαφέρον μεν, αλλά όχι περισσότερο από ότι θα έβλεπα μια καλογυρισμένη τηλεταινία. Και ναι, στα 45 τελευταία λεπτά (που είναι κατασκευασμένα και δεν έχουν σχέση με την πραγματική ιστορία) κρατιόμουνα στην άκρη του καθίσματος μου, αλλά κάποια στιγμή στη μέση είχα αρχίσει να κοιτάζω και λίγο τι κολεόπτερα μπορεί να πετάνε στο ταβάνι.
4. Σαν πολιτική στάση και θέση, ο Άφλεκ είναι και έτσι και γιουβέτσι. Έχουμε ένα δίλεπτο πρόλογο της ιστορίας του Ιράν, κι από κει πέρα, το γιατί και το πώς και το ποιος σε επίπεδο κυβέρνησης Χομεϊνί και συμφερόντων CIA, είναι σαν κινούμενο σχέδιο. Όσο για την απεικόνιση των Ιρανών, ναι, θα μπορούσαν να τους ονομάσουν άνετα όλους Ποκοπίκο με χατζάρες.
5. Το φινάλε φινάλε, η εντελώς τελευταία σκηνή, είναι από τα πιο φτηνά κλισέ στο εγχειρίδιο του πρωτάρη σεναριογράφου.
6. Σόρι αλλά η ανασύσταση εποχής, το μοντάζ και η μαγκιόρικη φωτογραφία δεν αρκούν όταν από κάτω δεν υπάρχει έδαφος για την ανάπτυξη οπορωφόρων. Και εδώ ΔΕΝ υπάρχει έδαφος. Ή μάλλον υπήρχε αλλά το ψέκασαν με χαλασμένα φυτοφάρμακα.
7. Εύλογο το ερώτημα, «με αυτά που μας λες, πως και η ταινία έχει πάρει τόσο καλές κριτικές και τόσες υποψηφιότητες;» Τι να σου πω ρε φιλενάδα, να 'ναι που ο Άφλεκ σπρώχνεται με το ζόρι ως ο νέος critical darling της Αμερικής; Να 'ναι ο Κλούνεϊ στην παραγωγή που από μόνος του είναι ένας μικρός Γουεϊνστάιν; Να 'ναι ότι γενικά η σοφιστικέ τάση στην κριτική ψάχνει με το ζόρι να βρει προχωρημενιές, που όμως εν τέλει, κάθε άλλο παρά ανταποδοτικές είναι στη θέασή τους; Εγώ ότι είδα σου έγραψα ειλικρινά.
8. Κάτι που με φέρνει αντιμέτωπο με την μεγαλύτερη υπερβολή όσον αφορά τις υποψηφιότητες του «Argo». Αυτήν της κατηγορίας διασκευασμένου σεναρίου. Ναι, σαφέστατα δεν πας σινεμά για μαθήματα ιστορίας, και ο δημιουργός έχει ελευθερία να διασκευάσει τα δεδομένα για δραματουργικούς λόγους. Όμως εδώ υπάρχει ένα χοντρό πρόβλημα παραποίησης δεδομένων, προκειμένου το τελικό αποτέλεσμα να είναι πιο «ψυχαγωγικό» για το ευρύ κοινό. Αν όμως ο αρχικός σου στόχος ήταν αυτός, για ποιο λόγο μπήκες στον κόπο της ψεύτικης αφήγησης μιας αληθινής ιστορίας, και δεν δημιουργούσες μια μυθοπλασία εξ' αρχής;
9. Ειδικά όταν αυτή η παραποίηση και δραματική υπερφόρτωση γίνεται ακριβώς στην κλιμάκωση της ιστορίας σου, που επαναλαμβάνω, ήταν πολύ πιο διαφορετική και λιγότερο κινηματογραφικά ενδιαφέρουσα από ότι θα δεις στην ταινία. Και περιλαμβάνει προσθαφαιρέσεις καταστάσεων και χαρακτήρων, που καθιστούν μια αληθινή ιστορία, αναληθοφανή το λιγότερο.
10. Για την αληθινή ιστορία της Επιχείρησης «Αrgo», σου παραθέτω τρεις διευθύνσεις, (εδώ http://www.foreignpolicy.com/articles/2012/10/18/the_true_spy_story_behind_argo?wp_login_redirect=0http://screenrant.com/argo-movie-facts-fiction-true-story-differences/http://en.wikipedia.org/wiki/Argo_(2012_film))
αλλά μπορείς να βρεις μόνος σου πολλές περισσότερες.
Α ναι, σόρι ξέχασα την υπόθεση. Το 1979, εξοργισμένοι Ιρανοί εισβάλλουν στην πρεσβεία των Η.Π.Α. στην Τεχεράνη παίρνοντας για όμηρους το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού. Παρ' όλα αυτά, 6 υπάλληλοι την σκαπουλάρουν, βρίσκοντας καταφύγιο στην Καναδική Πρεσβεία. Εκεί αναλαμβάνει ο ειδικός σε τέτοια θέματα, πράκτορας Τόνι Μέντεζ, με ένα πρωτοφανές σχέδιο: Να δημιουργήσει, με σφραγίδες, επικύρωση, έγκριση του Ιρανικού Υπουργείου Πολιτισμού και όλα τα απαιτούμενα επίσημα έγγραφα και τη χρηματοδότηση απ' το Χόλιγουντ, μια ταινία μέρος της οποίας θα γυριστεί στο Ιράν. Στόχος, να μεταβεί στο Ιράν, και να οργανώσει την απόδραση των 6, πλαστογραφώντας διαβατήρια και «βαφτίζοντάς» τους, μέλη του κινηματογραφικού του συνεργείου. Από κει και πέρα, ότι θα δείτε στη μισή διάρκεια της ταινίας, είναι το τι (περίπου) συνέβη. Ότι θα δείτε στην άλλη μισή, συμπεριλαμβανομένου του τελικού 40λεπτου, του ρόλου του καναδού πρέσβη αλλά και της εθνικότητας του μεξικανικής καταγωγής πράκτορα Τόνι Μέντεζ που τον υποδύεται ο μεξικανός δεν τον λες, σκηνοθέτης της ταινίας, Μπεν Άφλεκ, είναι ότι δεν συνέβη ποτέ.
***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο facebook στο www.facebook.com/tazthebuzz, στο twitter ως klarinabourana, κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb SIGAIKA PRODUCTIONS, για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης