Μάγεψε και πάλι το κοινό ο διεθνής σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς. Μετά την εμφάνιση στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης όπου έγινε πόλος έλξης και προκάλεσε ενθουσιασμό με τις δηλώσεις του, χθες μέσα στη ζεστή αίθουσα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών συζήτησε με το κοινό με χιούμορ και αλήθειες.
Αφορμή για την επιστροφή του στην Ελλάδα είναι και πάλι η νέα του ταινία «Κεφάλαιο» που θα κάνει πρεμιέρα την επόμενη Δευτέρα. Η ταινία καταγράφει και αποκαλύπτει τον σκοτεινό μηχανισμό του διεθνούς τραπεζικού συστήματος , παρακολουθώντας τις περιπέτειες ενός κανονικού ανθρώπου που μετατρέπεται σε αδίστακτο τραπεζίτη. «Μαζεύουμε τα χρήματα από τους φτωχούς που είναι πολλοί για να τα δίνουμε στους πλούσιους που είναι λίγοι». Αυτή η κυνική φράση ενός στελέχους της Goldman Sachs, στάθηκε αφορμή για τον Κώστα Γαβρά να γυρίσει το «Κεφάλαιο».
Χθες το κοινό είχε την ευκαιρία να απολαύσει τον Κώστα Γαβρά σε μια υποδειγματική και διεισδυτική συζήτηση με τη δημοσιογράφο Τίνα Μανδηλαρά στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, ενώ ο σκηνοθέτης με μεγάλη προθυμία και κέφι απάντησε σε πλήθος ερωτήσεων του ίδιου του κοινού. Μεταξύ άλλων ανέφερε:
- Πίσω από την γοητεία ενός τραπεζίτη, τη μόρφωση και την καλλιέργειά του, κρύβεται μια σκοτεινή πλευρά, αυτή των επιχειρήσεων. Κι αυτό προσπάθησα να βρω και να διηγηθώ στην ταινία μου.
-Ζούμε σ΄έναν άγριο καπιταλισμό, γυρίσαμε πίσω πολλά χρόνια, στον 19ο αιώνα.
- Οι έννοιες ναι, φυσικά έχουν αλλάξει και κυρίως έχει παραμεριστεί η ηθική. Στο βιβλίο «Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός», ο συγγραφέας του, τραπεζίτης Ζαν Πιερλεβάντ, περιγράφει τη δημοκρατία σαν placebo, (πλασματική) . Ότι δηλαδή, οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών και των επιχειρήσεων διευθύνουν τον κόσμο. Νομίζω ότι του ξέφυγε σε μια στιγμή ειλικρίνειας.
- Στη Γαλλία οι ομαδικές απολύσεις γίνονται υπό τον τίτλο του «κοινωνικού προγραμματισμού» (plans sociaux). Σαν να πρόκειται για δώρο στους ανθρώπους.
- Tη λύση στα τεράστια προβλήματα, δεν θα τη δώσει μια ταινία. Δεν είναι αυτός ο ρόλος ούτε του κινηματογράφου ούτε του σκηνοθέτη. Εμένα μ' ενδιαφέρει η αντίσταση στην καταστροφή.
- Η λύση θα έρθει από τους ανθρώπους που ψηφίζουμε. Πρέπει να ξέρουμε ποιους διαλέγουμε και γιατί τους διαλέγουμε. Αυτό είναι το πρόβλημα. Και κυρίως είναι πρόβλημα ελληνικό, εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
-Ο κινηματογράφος δεν είναι Πανεπιστήμιο, ούτε κάνει πολιτικό κήρυγμα. Δεν επιβάλει μια ιδεολογία. Είναι ένα θέαμα με το οποίο προσπαθούμε να δημιουργήσουμε συναισθήματα, να μιλήσουμε για τις ανθρώπινες σχέσεις και ίσως ο θεατής να προβληματιστεί, να σκεφτεί.
- Για τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ «Πρέπει να το ανεχθούμε. Είναι ο μεγαλύτερος Γάλλος ηθοποιός μετά τον Ζαν Γκαμπέν. Τον έχουμε αγαπήσει τόσο πολύ, δεν μπορούμε να τον απαρνηθούμε από τη μια στιγμή στην άλλη».