Για την «αφεντιά» του, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ερευνητικής δημοσιογραφίας της Γερμανίας, ο Ρύντιγκερ Σάπερ, έγραψε το 2011 ένα υπέροχο βιβλίο όπου καταγράφει με ευανάγνωστο και παιγνιώδη τρόπο το βίο και τη πολιτεία του Κων/νου Σιμωνίδη και το οποίο οι Έλληνες αναγνώστες έχουν πλέον την τύχη να απολαύσουν σε εξαιρετική μετάφραση της Νατάσας Σεχίδου από τον εκδοτικό οίκο Νεφέλη.
Ο συγγραφέας του δεν είναι «όποιος κι όποιος»: γεννημένος το 1959, είναι αρχισυντάκτης του πολιτιστικού τμήματος της εφημερίδας Tagespiegel του Βερολίνου, για την οποία εργάζεται από το 1999, ενώ πρωτύτερα ήταν απεσταλμένος της εφημερίδας Suddeutsche Zeitung στο Βερολίνο για μία δεκαετία.
Ακόμη όμως πιο ξεχωριστός υπήρξε ο «ήρωας» του βιβλίου, ο μυστηριώδης Κωνσταντίνος Σιμωνίδης, γνήσιος φορέας του ελληνικού «δαιμόνιου», που με τα κατορθώματά του έκανε όλη την Ευρώπη να «παραμιλά». Ιστορία μοναδική, βίος περιπετειώδης ενός μεγαλοφυούς πλαστογράφου που εξακολουθεί και σήμερα να συναρπάζει. Όπου και όποτε εμφανιζόταν το όνομά του, τρόμος απλωνόταν ανάμεσα στους συλλέκτες και τους επιμελητές των μουσείων, τους εμπόρους τέχνης και τους ακαδημαϊκούς.
Κατ' αρχάς, μερικά βιογραφικά στοιχεία από την ελληνική έκδοση για να καταλάβει ο αναγνώστης περί τίνος πρόκειται:
Βρισκόμαστε στην αρχή του 19ου αιώνα. Η Ελλάδα αγωνίζεται για την ελευθερία της. Σε ένα νησί του Αιγαίου έρχεται στη ζωή ο Κωνσταντίνος Σιμωνίδης. Εξόριστος στον Άθω εξαιτίας μίας απόπειρας δηλητηρίασης, μαθαίνει την τέχνη της επεξεργασίας παλαιών χειρογράφων. Από κει και πέρα ξεκινάει η οδύσσειά του: Αθήνα, Κωνσταντινούπολη, Παρίσι, Λειψία, Λονδίνο – ο μυστηριώδης Έλληνας εμφανίζεται παντού και προσφέρει έργα που ξυπνούν τον πόθο σε κάθε συλλέκτη. Από που προέρχεται όμως η πραμάτεια του; Είναι τα πολύτιμα έργα που προσφέρει αυθεντικά;
Μόνιμος συνοδός του Σιμωνίδη το χάος: ένα διεθνές σκάνδαλο, φυλακή, μία πλαστή βιογραφία και νεφελώδεις συνθήκες θανάτου. [...] Τα έργα του μοιάζουν με τοξικά δάνεια βρόμικων τραπεζικών ισολογισμών. Με τον ενθουσιασμό και τη δύναμη της πειθούς που διαθέτει σε άλλους καιρούς θα γινόταν τραπεζικός επενδυτής, ένας Μάντοφ της αρχαιολογίας και του εμπορίου τέχνης.
Πλαστογράφησε έργα του Ομήρου, του Ηροδότου και πλήθους άλλων αρχαίων συγγραφέων, αναγκάζοντας τον Τύπο της εποχής του, αλλά και τον σημερινό να ασχοληθεί επισταμένως με το όνομά του. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας: η δράση του Σιμωνίδη, την οποία θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε απολύτως εγκληματική, ήταν κάτι παραπάνω.
«Ο Σιμωνίδης προερχόταν από τα βάθη της πολυπρόσωπης μεσογειακής παράδοσης, ήταν Βυζαντινός. Ήθελε να επηρεάσει την Ιστορία. Στόχος του ήταν επίσης να υποστηρίξει το νεοσύστατο ελληνικό κράτος, καθώς η έρευνα της αρχαιότητας βρισκόταν εκείνο τον καιρό σε ξένα χέρια, γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά. Αυτός ο δυσπρόσιτος άνθρωπος-φάντασμα δρούσε σε μία αγορά αρχαιοτήτων που βρισκόταν σε άνθηση και οι κανόνες της οποίας καθορίζονταν στο Λονδίνο, το Παρίσι και το Βερολίνο. Ήταν ένας χαρισματικός άνθρωπος, έρμαιο των περιστάσεων, τα έργα του γίνονταν ανάρπαστα.
Το παραδέχομαι: θαυμάζω το σκοτεινό του μυστήριο, την τεράστια αντοχή του, τη δεξιοτεχνία και την υποκριτική του τέχνη. Διαφορετικά δεν θα έγραφα το βιβλίο».
Το παραδεχόμαστε κι εμείς: θαυμάζουμε τη γοητεία του δαιμόνιου πλαστογράφου, την αντοχή του συγγραφέα-ερευνητή που μας παρέδωσε τη μοναδική ιστορία του, αλλά και τον εκδοτικό οίκο που μας την παρέδωσε σε αυτή την τόσο καλαίσθητη και καλά μεταφρασμένη έκδοση.