Η Αλόη βέρα, θεωρείται το «βότανο της αθανασίας» και όχι άδικα, αν λάβουμε υπόψιν τα σημαντικά συστατικά που περιέχουν τα φύλλα της και τις θεραπευτικές της ιδιότητες. Παράλληλα, η καλλιέργεια της αλόης είναι και μία μεγάλη επαγγελματική ευκαιρία για τους Έλληνες παραγωγούς, αφού το τζελ αλόης έχει τεράστια ζήτηση, αλλά μικρή εγχώρια παραγωγή.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα Έθνος, στο ένθετο «επαγγελματικές ευκαιρίες», ένα φυτό αλόη βέρα μπορεί να αποδώσει στον παραγωγό εως και 12 κιλά τζελ το χρόνο, το οποίο μεταφράζεται σε 100 ευρώ περίπου σε ετήσια βάση, ενώ η φροντίδα της καλλιέργειας είναι εύκολη και οικονομική.
Η αλόη χρειάζεται πολύ ήλιο και ελάχιστο πότισμα (4 με 6 φορές το χρόνο), γι' αυτό καλό είναι να φυτευτεί σε μέρος ξερό και αμμώδες, που το βλέπει ο ήλιος τις περισσότερες ώρες της ημέρας, ενώ θα πρέπει να είναι προστατευμένη από την παγωνιά, γιατί δεδομένου ότι το φυτό αποτελείται κατά 95% από νερό, η παγωνιά το καταστρέφει.
Τα φυτά της αλόης έχουν επιφανειακό ριζικό σύστημα το οποίο αναπτύσσεται σε πλάτος, γι' αυτό για την καλλιέργειά του δεν χρειάζεται όργωμα βαθύτερο από τα 30 εκατοστά, ενώ τα νέα φυτά μπορούν να φυτευτούν όλο το χρόνο, εκτός από το χειμώνα. (Νοέμβρη με Φλεβάρη)
Ένα ώριμο φυτό μπορεί να φτάσει σε ύψος μέχρι και τα 7,5 μέτρα και μπορεί οπτικά να μοιάζει με μικρό κάκτο, αλλά ανήκει στην οικογένεια των κρινοειδών, όπως το κρεμμύδι και το σπαράγγι. Στην επιφάνεια του φυτού, αναπτύσσεται ο μύκητας Arbascular Myccorrhiza (δενδρόμορφη μυκκόριζα) ο οποίος βοηθά στην εξαγωγή καλίου και άλλων θρεπτικών στοιχείων από το έδαφος.
Συγκεκριμένα η αλόη περιέχει περισσότερα από 150 συστατικά όπως λιγνίτη, σαπωνίνες, βιταμίνες, ασβέστιο, μεταλλικά στοιχεία (σίδηρο, χαλκό, ψευδάργυρο) αμινοξέα, ένζυμα, στερόλες, λεκτίνες, πολυσακχαρίτες και βιταμίνες Α,C και Ε
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που οι θεραπευτικές της ιδιότητες ήταν γνωστές ήδη από την αρχαιότητα, ενώ ο Χριστόφορος Κολόμβος την κατατάσσει στα τέσσερα απαραίτητα φυτά για την καλή υγεία του ανθρώπου (σιτάρι, άμπελος, ελιά, αλόη βέρα)