Στις πρώτες εκατό ημέρες του 2013 αναμένεται να κριθούν πολλά για την πορεία της χώρας, αλλά και τη συνοχή της κυβέρνησης με τον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, να αντιμετωπίζει πέντε βασικές προκλήσεις.
Στο Μέγαρο Μαξίμου αντιλαμβάνονται ότι στην αυγή της νέας χρονιάς θα πρέπει να διευθετηθούν αρκετά σοβαρά ζητήματα, ενώ ο πρωθυπουργός επιθυμεί να μην χαθεί το «momentum» της αξιοπιστίας της χώρας .
Η κατάσταση της οικονομίας της χώρας πιέζει για άμεσες ενέργειες, υπό τον ασφυκτικό έλεγχο της Τρόικα που αναμένεται στα μέσα Ιανουαρίου για να ξεσκονίσει την πορεία των μεταρρυθμίσεων, ενώ σε πρώτο πλάνο είναι πέντε βασικά στοιχήματα :
- Η ψήφιση του νέου φορολογικού νομοσχεδίου αναμένεται να ολοκληρωθεί την επόμενη εβδομάδα, ωστόσο, μέχρι τώρα υπήρξαν αρκετές αντιδράσεις και εντός κυβέρνησης, με τον Αντώνη Σαμαρά να επιθυμεί τους λιγότερους δυνατούς τριγμούς και απώλειες.
- Η προώθηση του μέτρου της διαθεσιμότητας, από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, που έχει δημιουργήσει εκρηκτικό κλίμα εντός των δημοσίων οργανισμών, της τοπικής αυτοδιοίκησης και των υπουργείων
- Η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων βάζει στην «πρίζα» το κυβερνητικό επιτελείο που γνωρίζει ότι, έπειτα και από τον κεντρικό ρόλο που διαδραματίζει το ευρωπαϊκό δημοσιονομικό σύμφωνο, οι κινήσεις πρέπει να είναι συγκεκριμένες και στοχευμένες.
- Το κεφάλαιο των αποκρατικοποιήσεων που αποτελεί εδώ και δεκαετίες τη «μαύρη τρύπα» των ελληνικών κυβερνήσεων και πηγή έντονης κριτικής από τους Ευρωπαίους. Πλέον, υπό το βάρος των συμφωνηθέντων και την απειλή των ισοδύναμων μέτρων σε περίπτωση αποτυχίας, η κυβέρνηση πρέπει να τρέξει και «χίλια» για να αρχίσουν οι ιδιωτικοποιήσεις και να μπει άμεσα χρήμα στα κρατικά ταμεία
- Τελευταίο και πιο δύσκολο, στην παρούσα φάση, είναι το άνοιγμα της αγοράς και η δημιουργία θέσεων εργασίας που θα δώσουν νέα πνοή στην οικονομία και θα αντιστρέψουν το κλίμα στο εσωτερικό της κοινωνίας.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο Αντώνης Σαμαράς, φαίνεται να πορεύεται σε κοινή γραμμή με τους κυβερνητικούς εταίρους και να κερδίζει λίγο χρόνο από την προσωρινή αισιοδοξία, ωστόσο , αντιλαμβάνεται δεν υπάρχει, πλέον, περιθώριο για άλλες παραλείψεις και καθυστερήσεις.