Κι ενώ στην Ινδία ο κόσμος έχει ξεσηκωθεί καταγγέλλοντας τον αποτροπιαστικό ομαδικό βιασμό μίας 23χρονης μαθήτριας σε λεωφορείο στο Νέο Δελχί, λίγο μακρύτερα, στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, την Ιαπωνία, οι ομαδικοί βιασμοί και οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις νεαρών μαθητριών στα ασφυκτικά γεμάτα μέσα μαζικής μεταφοράς του Τόκιο όχι μόνο αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής μετακίνησης στην πόλη, αλλά έχουν επιπλέον γίνει το θέμα μιας ολόκληρης ξεχωριστής πορνογραφικής κατηγορίας στο διαδίκτυο με τρομακτική επισκεψιμότητα.
TokyoGangBang,com, JapaneseSexBus και αναρίθμητες άλλες ιστοσελίδες πορνογραφικού περιεχομένου αναλαμβάνουν να κάνουν τον εφιάλτη – ή και ενίοτε τον πόθο, διότι δεν πρέπει να αποκλείει κανείς τίποτα σε αυτή τη ζωή – κάθε έφηβης μαθήτριας ή νεαρού ενήλικου κοριτσιού πραγματικότητα, μέσα από τη βιντεοσκόπηση ομαδικών σεξουαλικών επιθέσεων «πεινασμένων» μεσήλικων καθώς πρέπει κυρίων που επιστρέφουν από το γραφείο τους σε ανύποπτες αθώες παιδούλες με σκανδαλωδώς προκλητικές παραδοσιακές κοντές φουστίτσες και εξίσου «εξαγριωτικές» κάλτσες μέχρι το γόνατο που φετιχοποιούν το γυναικείο σώμα μέχρι «σκασμού».
Η συνήθεια που έγινε λατρεία στους απανταχού πορνολάγνους του διαδικτύου, προτού μετουσιωθεί σε state-of-the-art ιντερνετική βιντεοπορνογραφία, είχε ήδη εγκαθιδρυθεί ως δημοφιλής καθημερινή πρακτική στα ασφυκτικά γεμάτα λεωφορεία και τραίνα της ιαπωνικής πρωτεύουσας: κονιορτοποιημένοι από τα καταπιεστικά εργασιακά περιβάλλοντά τους και την αυταρχική απαίτηση για παραγωγικότητα, με τις αισθήσεις τους μουδιασμένες από το αλκοόλ, οι Ιάπωνες οικογενειάρχες έβρισκαν και βρίσκουν στα μέσα μαζικής μεταφοράς μία πρώτης τάξεως αρένα εξάσκησης των πιο σκοτεινών ενστίκτων τους.
Η χώρα και ο πολιτισμός που μας έδωσε την ερωτική μεγαλοφυΐα ενός Γιούκιο Μισίμα στη λογοτεχνία, ενός Ναγκίσα Όσιμα στον κινηματογράφο κι ενός Νομπουγιόσι Αράκι στη φωτογραφία (για να αναφερθούμε στα πιο γνωστά στο ευρύ κοινό παραδείγματα) έχει επίσης να επιδείξει μοναδικές σε παγκόσμιο επίπεδο επιδόσεις στην παιδική πορνογραφία και σε κάθε είδους διαστροφικές εκφάνσεις του ερωτισμού.
Και όσο αντιφατικές και αν φαντάζουν αυτές οι δύο όψεις – του πολιτισμού και της διαστροφής – θέλουμε δεν θέλουμε αποτελούν όψεις του ίδιου νομίσματος και του ίδιου λαού, στο πολιτισμικό ασυνείδητο του οποίου ο ερωτισμός φέρει αναπόφευκτα μία βίαιη άρρωστη πλευρά, αποτέλεσμα ενός συνδυασμού βαθιάς ευαισθησίας και ακραίου αυταρχισμού, που αποκαλύπτει ωστόσο μία σκληρή αλήθεια: πώς, για τους Ιάπωνες, ο έρωτας μόνο ως διαστροφή μπορεί να υπάρξει, με όλες τις απολαύσεις και τις αρνητικές συνέπειές του.
Βέβαια, για να μην τα βάζουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι, άλλη «διαστροφή» και άλλος «ερωτισμός» εκείνος του Μισίμα, του Όσιμα και του Αράκι και άλλος εκείνος της ιαπωνικής βιομηχανίας της πορνογραφίας, της τόσο μανιακά παθιασμένης με την παραγωγικότητα και την κεφαλαιοποίηση όλων των όψεων της καθημερινής ζωής, ακόμη και μέσα στα λεωφορεία...