Για την καλοκαιρινή της περιπέτεια, όταν το φουσκωτό που επέβαινε πήρε φωτιά και αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει και να κολυμπήσει από την Σέριφο στην Τζια, μίλησε σε πρόσφατη συνέντευξη της η Μόνικα.
«Σκεφτόμουν ότι τι ήρθε το τέλος. Πριν με εγκαταλείψουν οι σωματικές μου δυνάμεις, είχε δυστυχώς παραδοθεί το μυαλό μου. Κολυμπούσα επί επτάμισι ώρες και έφτιαχνα με τον νου όλη τη φρίκη της επόμενης μέρας: σκεφτόμουν τη μητέρα μου να μην ξεπερνά ποτέ τον χαμό μου, τους φίλους μου να με αναζητούν, τους συνεργάτες μου τρελαμένους». Αυτό δήλωσε η δημοφιλής νεαρή έντεχνη τραγουδίστρια στην εφημερίδα των συντακτών σχετικά με τα δραματικά γεγονότα του καλοκαιριού.
Παραθέτοντας όλες τις λεπτομέρειες του τι συνέβη «Στη διαδρομή από Τζια προς Πειραιά, το σκάφος έπιασε φωτιά. Βρέθηκα με τέσσερις ακόμα φίλους σε μια θάλασσα με έξι μποφόρ. Το βλέμμα που ανταλλάξαμε πέφτοντας χωρίς σωσίβια στο νερό ήταν η πιο τρομακτική στιγμή της ζωής μου. Επτά ώρες και είκοσι λεπτά πάλευα με την απελπισία και την αγωνία: Προχωράμε καθόλου; Θα μας βρει κανείς; Ενα σούπερ Πούμα πέρασε από πάνω μας χωρίς να μας δει. Ο φίλος μου, όταν έβλεπε ότι "υποχωρούσα", μου έλεγε "μέτρα, μην το βάζεις κάτω». Μοναδική μου παρηγοριά οι δικοί μου άνθρωποι, το χέρι που μου κρατούσε ο Φαίδωνας, η ελπίδα ότι θα ξανακάνω μουσική.Ωσπου να ακουμπήσω τον βράχο σε σχεδόν ημιλιπόθυμη κατάσταση είχα μετρήσει μέχρι το 7,816».
Αν και, όλη αυτή η εμπειρία, την έκανε πιο δυνατή «Σχεδόν ενάμιση χρόνο πριν από το ναυάγιο, η φυγή κάποιων φίλων αλλά και προσωπικές μου επιλογές με είχαν κάνει να νιώθω ευάλωτη. Πίστευα ότι γράφω κακά τραγούδια, ότι κάνω διαρκώς λάθη, ότι είμαι ψώνιο. Το ναυάγιο ήταν ένα πολύ μεγάλο χαστούκι που μου έδωσε ξανά φόρα».