Ας προσπαθήσουμε να ζωντανέψουμε στη φαντασία μας την εξής σκηνή: ας φανταστούμε όλους τους απανταχού λάτρεις της σοφίας και ακούραστους αναζητητές της αλήθειας καρφωμένους ολημερίς και οληνυχτίς μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή τους, αδημονώντας για τα επόμενα tweet των μεγάλων φιλοσόφων. Ξάφνου, την αφόρητη πολύωρη «σιωπή» έρχεται επιτέλους να σπάσει, σαν σφυριά, ο ακόλουθος αφορισμός:
«Σιλς Μαρία, Ελβετία. Μόνος στο δωμάτιο, χορεύοντας γυμνός υπό το φως κεριού. Τίποτα δεν είναι αλήθεια, όλα επιτρέπονται. Εκστασιασμός!», Φρειδερίκος Νίτσε aka Διόνυσος ή Εσταυρωμένος.
Απορημένοι οι followers προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν τη σιβυλλική φράση. Ιδρώνουν, απελπίζονται. Είναι συνηθισμένοι στον ενίοτε ηθικιστικό μηδενισμό του μεγάλου φιλοσόφου, αλλά οι εκατό και κάτι χαρακτήρες δεν τους επιτρέπουν την πλήρη ερμηνεία και κατανόηση της αποσπασματικής φράσης.
Ανοίγουν βιβλία με σημειώσεις και παραπομπές, πασχίζουν να εντάξουν τη φράση σε ένα πλαίσιο αναφοράς, να την αποκρυπτογραφήσουν, να την καταλάβουν. Έως ότου «σκάσει» η δεύτερη βόμβα:
«Οι φιλόσοφοι μέχρι σήμερα μ@λ@κ!ζοντ@ν... Δεν υπάρχουν γεγονότα, αλλά μονάχα ερμηνείες», Φρειδερίκος Νίτσε aka Διόνυσος ή Εσταυρωμένος.
Οι followers ζαλίζονται. Τους καταλαμβάνει ερμηνευτικός ίλιγγος, πανικός. Οι λέξεις που έχουν μπροστά τους δεν τους αρκούν. Αποζητούν εξηγήσεις. Η φράση συμπυκνώνει μέσα της πολύ νόημα και αυτοί είναι συνηθισμένοι στο ατέλειωτο μπλα-μπλα και τις πολυσέλιδες λογικές επεξηγήσεις.
Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα «πέφτει» η τρίτη «σφυριά»:
«Η αλήθεια είναι μία μορφή ψεύδους το οποίο έχει ανάγκη το ανθρώπινο είδος για να επιβιώσει...» Φρειδερίκος Νίτσε aka Διόνυσος ή Εσταυρωμένος.
Για να την ακολουθήσει η τέταρτη, τελευταία και πιο ακατανόητη απ' όλες:
«Ξέχασα την ομπρέλα μου». Φρειδερίκος Νίτσε aka Διόνυσος ή Εσταυρωμένος.
Τόσο απλά. Μικρές φράσεις, απόλυτα κατανοητές από μόνες τους, αλλά ταυτόχρονα εξαιρετικά δύσκολες στην αποκρυπτογράφηση, καθώς απαιτούν εξασκημένους αναγνώστες. Φράσεις με λεπτότητα και φειδώ σφυρηλατημένες, όπως αρμόζει σε έναν φιλόσοφο λάτρη των εκλεπτυσμένων, εύθραυστων πραγμάτων, την ίδια στιγμή όμως βαθύ γνώστη της σκληρότητας και της βιαιότητας της ζωής.
Παρ' όλα αυτά, οι λόγιοι μελετητές του έργου του σκίζουν τα ιμάτιά τους, ωρύονται μέσα στη νύχτα, εγκαταλείπουν την προσπάθεια, επιστρέφοντας στους παραδοσιακούς παλιούς καλούς δασκάλους που γράφουν μακροσκελή, εξίσου ακατανόητα posts στο Facebook, καθώς το Twitter δεν χωράει ούτε το όνομά τους...
«Η ηθική συνείδηση, φορέας της απλής γνώσης και της θέλησης για επιτέλεση του καθήκοντος, τίθεται μέσω της διαδικασίας του πράττειν σε σχέση με ένα αντικείμενο, το οποίο αντιτίθεται σε αυτή την αφηρημένη απλότητα, ή για να το πούμε διαφορετικά τίθεται σε σχέση με την πολλαπλή πραγματότητα την οποία καθιστούν παρούσα ποικίλες περιπτώσεις και κατ' αυτό τον τρόπο αναλαμβάνει μία ηθική στάση ποικίλη και πολλαπλή ως προς το χαρακτήρα της»!!!!!!!.
Η παραπάνω πρόταση του άλλου μεγάλου Γερμανού φιλοσόφου Χέγκελ δεν θα είχε καμία τύχη στο Twitter. Μιλώντας με σύγχρονους όρους, ο Χέγκελ κατατάσσεται μάλλον στην κατηγορία των γραφομανών μπλόγκερς που δεν λένε με τίποτα να ξεκολλήσουν από το πληκτρολόγιό τους και να «ρίξουν» μία εκστατική γυροβολιά στην άδεια κάμαρά τους, μεθυσμένοι από την «τρέλα» τους. Επιπλέον, έχουν μανία με τα πνευματικά δικαιώματα: θέλουν να είναι πρωτότυποι και τα κείμενά τους δεν έχουν ούτε μία παραπομπή! Θέλουν να τα πουν όλα, να τα περικλείσουν όλα στις λέξεις τους και να μην τους ξεφύγει τίποτα.
Ο Νίτσε όμως δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Έχοντας διαρρήξει μια και καλή τους δεσμούς του με τους φλύαρους, βαρετά υπεραναλυτικούς Γερμανούς προγόνους του, είναι ο λιγότερο «Γερμανός» φιλόσοφος γερμανικής καταγωγής.
«Δεν με λένε Νίτσε, αλλά Νίτσκι», έλεγε ο ίδιος, υποστηρίζοντας ότι είναι πολωνικής και όχι γερμανικής καταγωγής.
Το ίδιο ισχύει και για τη γραφή του: είναι η λιγότερο «φιλοσοφική» με την παραδοσιακή έννοια του όρου και γι' αυτό η πιο φιλοσοφική. Είναι μία γραφή του μέλλοντος - ένα μέλλον που έχει ΚΑΙ τη μορφή του Twitter, ενώ θα πρέπει να γνωρίζει κανείς ότι υπήρξε, εκτός των άλλων, και ο πρώτος εκμηχανισμένος φιλόσοφος: λόγω της μεγάλης μυωπίας του ήταν ο πρώτος φιλόσοφος που έπαψε να γράφει με το χέρι, χρησιμοποιώντας μία γραφομηχανή Malling-Hansen (βλ. τη φωτογραφία που ακολουθεί).
Και αυτό, όμως, το έχει πει ακόμη μια φορά ο ίδιος υπό μορφή tweet:
«Φιλοδοξία μου είναι να πω σε δέκα προτάσεις ό,τι άλλοι λένε σε ολόκληρα βιβλία – να πω ό,τι άλλοι δεν λένε σε ολόκληρα βιβλία»...