Απειλές κατά του δημοτικού συνδυασμού του Πειραιά «Το λιμάνι της αγωνίας» και του ΣΥΡΙΖΑ μοίρασε ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, με αφορμή την προσπάθεια που γίνεται με σκοπό την αξιοποίηση του παλιού θερινού κινηματογράφου «Φαντάζιο» και τη μετατροπή του σε πολιτιστικό κέντρο, κάτι το οποίο αντιβαίνει στα σχέδια της Μητρόπολης.
Ο δημοτικός συνδυασμός αμφισβητεί την διεκδίκηση της ιδιοκτησίας του κινηματογράφου από τη Μητρόπολη, υποστηρίζοντας ότι οι νόμιμοι τίτλοι τους οποίους επικαλείται ο Μητροπολίτης δεν υπάρχουν σε κανένα αρχείο.
Επιπροσθέτως, ο κινηματογράφος «Φαντάζιο» έχει χαρακτηριστεί δύο φορές διατηρητέο μνημείο από την πολιτεία.
Σε απάντησή του, ο Μητροπολίτης Πειραιώς κάλεσε με επιστολή τα μέλη του συνδυασμού να κοινωνικοποιήσουν πρώτα τα ιδιωτικά τους περιουσιακά στοιχεία, εμπλέκοντας και τον ΣΥΡΙΖΑ, προσθέτοντας ότι σε περίπτωση που έρθει στο προσκήνιο και επιδιώξει το χωρισμό Κράτους-Εκκλησίας, τότε η Εκκλησία θα προσφύγει στα ευρωπαϊκά δικαστήρια και θα διεκδικήσει όλη την Πειραϊκή χερσόνησο.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της επιστολής του Μητροπολίτη:
᾿Εν Πειραιεί τη 21η Δεκεμβρίου 2012 Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν Επί του ανακινουμένου συνεχώς θέματος από την δημοτική κίνηση «ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ» για την υπόθεση του πρώην θερινού κινηματογράφου ΦΑΝΤΑΖΙΟ επί της οδού Αφεντούλη που προφανώς για λόγους εντυπωσιασμού παρά τις σαφείς απαντήσεις του νομίμου ιδιοκτήτου του χώρου ΝΠΔΔ «Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνος Πειραιώς» επανέρχεται δι' υστάτη φορά ενημερώνομε τους εκλεκτούς συμπολίτας μας:
1.Ο μικρός οικοπεδικός χώρος, όπου ευρίσκεται ο πρώην θερινός κινηματογράφος δεν ανήκει εις το Νομικό Πρόσωπο της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς αλλά αποτελεί κτήμα του Νομικού Προσώπου του Ι. Ναού Αγ. Σπυρίδωνος Πειραιώς και επομένως οι όποιοι ενδιαφερόμενοι για την νομιμότητα των τίτλων ιδιοκτησίας του χώρου δύνανται να απευθύνονται εις το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ι. Ναού Αγ. Σπυρίδωνος δι' εγγράφου αιτήσεώς των διά να παρασχεθούν τα αιτούμενα στοιχεία, τα οποία ευρίσκονται εις το Υποθηκοφυλακείον Πειραιώς εις την μερίδα του ειρημένου ΝΠΔΔ. Η σύγχυσις μεταξύ χαρακτηρισμού ως διατηρητέου του μικρού κτίσματος, που ευρίσκεται εντός του οικοπεδικού χώρου και του ιδιοκτησιακού καθεστώτος είναι πρόδηλος.
2.Οι αγαπητοί μετέχοντες του «λιμανιού της αγωνίας» ενδιαφερόμενοι για την κοινωνικοποίηση ως εκ του κειμένου των προκύπτει περιουσιακών στοιχείων της Ι. Μητροπόλεως για να αποδείξουν την ανιδιοτελή των ευαισθησία καλούνται πρώτον να κοινωνικοποιήσουν τα προσωπικά περιουσιακά των στοιχεία και μετά ταύτα να απαιτούν αυτό από τους άλλους.
3.Ο Ι. Ναός Αγ. Σπυρίδωνος Πειραιώς καθολικός διάδοχος της περιπύστου και ιστορικής Ι. Μονής Αγ. Σπυρίδωνος Πειραιώς έχει προσφέρει εις την πόλη του Πειραιώς τα πάντα και ειδικώτερα όλη την Πειραική χερσόνησο, η οποία από τον 10 αι. αποτελούσε περιουσιακό στοιχείο της περιωνύμου Ι. Μονής η οποία ήταν η μόνη παρουσία στην έρημη Πειραϊκή χερσόνησο που είχε απωλέσει και το όνομά της και απεκαλείτο Πόρτο Λεόνε γεγονός που εσεβάσθη ακόμη και ο Τούρκος κατακτητής, έως το 1833 όταν ο Βαυαρός Αντιβασιλεύς Άρμαξμπεργκ την διέλυσε βιαίως όμου μετά ετέρων 437 Μονών και δήμευσε άνευ αποζημιώσεως την περιουσία της. Έτσι αναδημιουργήθηκε η πόλις του Πειραιώς και γι' αυτό η πρώτη δημοτική αρχή το 1835 ανεκήρυξε ως πολιούχο της πόλεως τον ευεργέτη Άγιο Σπυρίδωνα. Εάν όμως επικρατήσουν κοινοβουλευτικώς εις την κεντρικήν πολιτικήν σκηνήν οι απόψεις του κομματικού σχηματισμού εις τον οποίον ανήκει πολιτικώς το «Λιμάνι της αγωνίας» περί χωρισμού Εκκλησίας και Έθνους, περί διακοπής της μισθοδοσίας του κλήρου κλπ, η προσφυγή εις το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα είναι αναπόφευκτος και με δεδομένη την σχετική νομολογία του Ευρωπαϊκού δικαιοδοτικού αυτού οργάνου ο Ι. Ναός Αγ. Σπυρίδωνος Πειραιώς θα ευρεθή ιδιοκτήτης όχι μόνον των ολίγων τετραγωνικών μέτρων της οδού Αφεντούλη αλλά ολοκλήρου της Πειραϊκής χερσονήσου και να δούμε που θα τρέχει τότε το «Λιμάνι της αγωνίας».
4.Τέλος επειδή μπορεί κάποιος να διερωτηθή «μα καλά ισχύουν τίτλοι ιδιοκτησίας του 10ου αιώνος» θα πρέπει να ανοίξη τον Εισαγωγικό Νόμο του Αστικού κώδικα και να διαβάσει εις το άρθρο 51 την ισχύουσα ρύθμιση εις το δικαιϊκό μας σύστημα που επαναλαμβάνεται εις όλα τα αστικά δίκαια των κρατών δικαίου «Η απόκτηση κυριότητας ή άλλου εμπραγμάτου δικαιώματος πριν από την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα (1946) κρίνεται κατά το δίκαιο που ίσχυε όταν έγιναν τα πραγματικά γεγονότα για την απόκτησή τους».
Ταύτα προς γνώσιν και συμμόρφωσιν.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ