Ανησυχία προκαλεί στους επιστήμονες η συνεχής καύση ξύλου στο Λεκανοπέδιο, καθώς την περασμένη Κυριακή οι ποσότητες των μικροσωματιδίων ΡΜ10 που μετρήθηκαν σε διάφορα σημεία της Αθήνας ήταν υπερτριπλάσιες από τις φυσιολογικές.
Από ότι φαίνεται η οικονομική κρίση πέρα από όλες τις άλλες, έχει και περιβαλλοντικές συνέπειες. Ολο και περισσότεροι αντικαθιστούν το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο με τζάκια και ξυλόσομπες με αποτέλεσμα την επιβάρυνση της ατμόσφαιρας.
Σύμφωνα με το toethnos.gr, την περασμένη Κυριακή, οι ποσότητες των μικροσωματιδίων ΡΜ10 ήταν υπερτριπλάσιες των φυσιολογικών. Συγκεκριμένα, με όριο τα 50 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο, στη Λυκόβρυση καταγράφηκαν 189, στο Μαρούσι 174, ενώ στο Χαλάνδρι και τον Ασπρόπυργο έφτασαν τα 150.
Μάλιστα, το πρόβλημα εντάθηκε ακόμη περισσότερο λόγω της άπνοιας και της υγρασίας σε περιοχές που λόγω της θέσης και του μικροκλίματός τους, εμφανίζουν συχνότερα αυξημένους δείκτες ρύπανσης
Μάλιστα, ο καθηγητής Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Ματθαίος Σανταμούρης τονίζει πως εκτός από μικροσωματίδια, η καύση του ξύλου παράγει επίσης μονοξείδιο και διοξείδιο του άνθρακα και οξείδια του αζώτου.
Ανησυχία, όμως, πρέπει να προκαλεί και το μέγεθος της ρύπανσης στους εσωτερικούς χώρους. «Ο χώρος μέσα στα σπίτια είναι περιορισμένος και δημιουργούνται τεράστιες συγκεντρώσεις σωματιδίων. Αν στο εξωτερικό περιβάλλον οι μετρήσεις δείχνουν 150 μικρογραμμάρια, στο εσωτερικό των σπιτιών όπου δεν γίνεται σωστή καύση των ξύλων μπορεί να φτάσουν τα 400 ή 500 μικρογραμμάρια» επισημαίνει ο κ. Σανταμούρης.
Για την πρόληψη των όποιων περιβαλλοντικών προβλημάτων προκύψουν στο μέλλον, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών προτείνει να ξεκινήσει μια εκστρατεία ενημέρωσης για το πώς γίνεται σωστά η καύση των ξύλων σε κλειστούς χώρους. «Πρέπει επίσης να καθοριστούν πρότυπα για τα προϊόντα που κυκλοφορούν στην αγορά, σε αντιστοιχία με της οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης», καταλήγει.
Πάντως το 1952 η εκταταμένη καύση των τζακιών σε συνδυασμό με ένα φυσικό φαινόμενο που τον εγκλωβισε στο έδαφος, είχε ως συνέπεια τον θάνατο 4.000 Λονδρέζων, γεγονός που οδήγησε τις εκεί Αρχές στην ανάληψη συγκεκριμένων μέτρων προκειμένουν να αποφευχθούν παρόμοια θλιβερά περιστατικά.