Την άποψη πως η Ευρωζώνη δεν θα διαλυθεί, γιατί το τίμημα θα ήταν πολύ υψηλό για όλους διατυπώνει ο ιδρυτής και πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ Κλάους Σβαμπ σε ανάλυσή του σε αυστριακή εφημερίδα.
Όπως σημειώνει ο κ. Σβαμπ στην «Der Standard» η αντιμετώπιση της αποκαλούμενης κρίσης του ευρώ μπορεί να επιτύχει μόνον αν η πολιτική κάνει τα λογικά επόμενα βήματα και στο τέλος του δρόμου υπάρξει μια Πολιτική Ένωση.
«Με την απόφαση του Μάριο Ντράγκι για απεριόριστη αγορά ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τον περασμένο Σεπτέμβριο, η Ευρώπη πέρασε τη γέφυρα προς το μέλλον, όμως οι Ευρωπαίοι αρχηγοί κυβερνήσεων θα πρέπει να καταλάβουν αφενός πως δεν υπάρχει επιστροφή και πως η Νομισματική Ένωση θα πρέπει να πλαισιώνεται από τέσσερις άλλες Ενώσεις, από μια Τραπεζική Ένωση, μια Δημοσιονομική Ένωση, μια Ένωση Ανταγωνιστικότητας και οπωσδήποτε μια Πολιτική Ένωση», σημειώνει ο Κλάους Σβαμπ.
Αναλύοντας κατόπιν τα πλεονεκτήματα του ευρώ, φτάνει στο συμπέρασμα ότι το κοινό νόμισμα οδήγησε σε νομισματική σταθερότητα και προβλεψιμότητα στην Ευρωζώνη, κάτι που πολλές φορές παραβλέπεται στη σημερινή συζήτηση για την κρίση, εξαιτίας της οποίας όμως έγιναν εμφανή τα λάθη στη δομή της Ευρωζώνης, καθώς αυτό που έλειπε από την Ευρώπη ήταν μια κοινή δημοσιονομική πολιτική.
Κατά την άποψη του κ. Σβαμπ, μια μεταρρύθμιση του ευρωπαϊκού δημοσιονομικού συστήματος είναι μια απαραίτητη αλλά όχι επαρκής προϋπόθεση για την επιτυχία, καθώς δεν μπορεί να ωραιοποιήσει το μεγαλύτερο πρόβλημα που βρίσκεται στην καρδιά της σημερινής κρίσης, δηλαδή το χάσμα ανταγωνιστικότητας μεταξύ του Βορρά και του Νότου.
Σύμφωνα με τον ιδρυτή του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, παρά τις καθυστερήσεις στην εφαρμογή του, ο κεντρικός στόχος για την «Ευρώπη 2020», βρίσκεται στην αναζωογόνηση της ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας, ο δρόμος είναι προδιαγραμμένος, οι Ευρωπαίοι κυβερνήτες θα στρέψουν το βλέμμα προς τα εμπρός και η Ευρώπη θα διαψεύσει μέσα στο ερχόμενο έτος, τους απαισιόδοξους.
Ο ίδιος είναι πεπεισμένος, πως θα αυξηθεί η αισιοδοξία στην Ευρώπη αν οι κυβερνήσεις αναγνωρίσουν πως η Ευρώπη πρέπει να διατηρήσει τη συνοχή της, διαφορετικά θα διαλυθεί, καθώς καμιά χώρα δεν μένει ανεπηρέαστη από τις επώδυνες συνέπειες της κρίσης.