Στο άκουσμα και μόνο του ονόματός του οι Ευρωπαίοι ηγέτες φρικιούν. Με πρώτη και καλύτερη την Άγκελα Μέρκελ η οποία, πριν από μόλις 13 μήνες, χρειάστηκε να ασκήσει, με τη βοήθεια του Νικολά Σαρκοζί, όλη την επιρροή της για να στείλει τον Μπερλουσκόνι στη σύνταξη ανοίγοντας το δρόμο σε μία κυβέρνηση μεταρρυθμίσεων υπό την ηγεσία του τεχνοκράτη Μάριο Μόντι.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει την τελευταία επεισοδιακή συνάντηση Μέρκελ-Μπερλουσκόνι στο Βερολίνο το Σεπτέμβριο του 2010, όταν διέρρευσαν στα ιταλικά μέσα αποσπάσματα από τηλεφωνική συνομιλία του Καβαλιέρε κατά την οποία χρησιμοποιούσε προσβλητικούς χαρακτηρισμούς για τη Μέρκελ, με κίνδυνο να τιναχτούν όλα στον αέρα.
Ή τον απαξιωτικό μορφασμό των Μέρκελ-Σαρκοζί, κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου, τον οποίο έδωσαν ως απάντηση σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με το κατά πόσο εμπιστεύονται τον Μπερλουσκόνι ως προς την ανάγκη της Ιταλίας να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις μείωσης του χρέους.
Τώρα, η «μούμια» επιστρέφει για να πάρει εκδίκηση, όπως ανέφερε το Spiegel-Online σε σχετικό δημοσίευμα για τις εξελίξεις στην Ιταλία και την απόφαση του πιο αναξιόπιστου πολιτικού της Ιταλίας να διεκδικήσει για τέταρτη φορά το πρωθυπουργικό αξίωμα, σπέρνοντας τον τρόμο στην Ευρώπη και τις αγορές.
Πολλοί κάνουν λόγο για μία από τις πιο σημαντικές – αν όχι τη σημαντικότερη – προεκλογικές περιόδους της μεταπολεμικής ιστορίας της Ιταλίας, η οποία θα κρίνει πολλά για το μέλλον του ευρώ.
Η γαλλική Liberation υποδέχθηκε χθες την ανακοίνωση του Μπερλουσκόνι με τον πρωτοσέλιδο τίτλο: «Η επιστροφή της μούμιας». Ο Υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Πιερ Μοσκοβισί δήλωσε ότι «ο Μπερλουσκόνι επιστρέφει στην πολιτική, αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν θα επιστρέψει στην εξουσία», ενώ ο ο Πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς επισήμανε και αυτός λακωνικά την απειλή που συνιστά ο Μπερλουσκόνι για την Ευρώπη.
Ο ίδιος ο Μπερλουσκόνι, μάλιστα, δεν έχασε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί το αρνητικό κλίμα και να το μετουσιώσει σε προεκλογικό σύνθημα με ολίγον τι από συνωμοσιολογία:
«Οι αντιδράσεις ορισμένων Ευρωπαίων πολιτικών και κάποιων ξένων εφημερίδων δεν είναι προσβλητικές και τόσο απέναντί μου όσο στην ελευθερία επιλογής των Ιταλών. [...] Θα ήταν πολύ εύκολο να συνδέσει κανείς αυτές τις παρεμβάσεις με τη νιοστή κερδοσκοπική κίνηση , στόχος των οποίων είναι να γίνουν οι επιχειρήσεις μας εύκολο θήραμα ξένων αγοραστών».
Όλοι, πλέον, ποντάρουν σε μία επάνοδο του Μάριο Μόντι ή σε ένα θαύμα!