Στις 7 Δεκεμβρίου η εφημερίδα Financial Times Deutschland θα κυκλοφορήσει το τελευταίο φύλλο της, ενώ την ίδια στιγμή η Frankfurter Rundschau βρίσκεται μισό βήμα πριν την ολοκληρωτική χρεοκοπία. Η παραδοσιακή δημοσιογραφία με τη μορφή της αρθρογραφίας ανήκει πια στο παρελθόν. Το μέλλον έγκειται στις streamlined ειδήσεις.
Το ίδιο ισχύει και για άλλα άλλοτε κραταιά έντυπα, όπως το οικονομικό Impulse και το life-style περιοδικό Prince, το οποίο από τη νέα χρονιά θα κυκλοφορεί μονάχα ηλεκτρονικά.
Πίσω από αυτά τα γεγονότα κρύβεται μία ιστορική εξέλιξη η οποία ξεπερνάει τη μορφή του διαδικτύου: η ιστορία της τεχνολογίας είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ιστορία των τεχνικών σύλληψης και καταγραφής των ροών δεδομένων. Ο κόσμος είναι ρευστός, συμβαίνει κάθε στιγμή και ο ρόλος των μέσων είναι να συλλάβει, να «παγώσει» αυτή τη ρευστότητα σε ίχνη ή σημάδια και να την καταγράψει με λέξεις, εικόνες, ήχους.
Όταν ο Μπαράκ Ομπάμα μπορεί να τουιτάρει τις δηλώσεις του μετά την εκλογική του νίκη, ποιος ρόλος απομένει για τον ρεπόρτερ-δημοσιογράφο που άλλοτε κατέγραφε και μετέδιδε μέσω ενός δικτύου διαχείρισης της πληροφορίας (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδα);
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (Facebook, Twitter, MySpace κτλ), οι πάσης φύσεως δεξαμενές οπτικοακουστικών δεδομένων (YouTube, Instagram) και τα εκατομμύρια blogs επιτρέπουν στους χρήστες να είναι την ίδια στιγμή και εκδότες-δημοσιολόγοι του υλικού τους, το οποίο προορίζεται για άλλους χρήστες.
Η μορφή που πλέον παίρνει η ενημέρωση είναι αυτή του εντοπισμού, της αναγνώρισης, της εξόρυξης και της προσφοράς δεδομένων: με άλλα λόγια, τη θέση του δημοσιογράφου την παίρνει ο αρχαιολόγος του διαδικτύου που αναζητά τις πληροφορίες, τις συνδυάζει και τις επανενώνει σε ένα νέο σώμα, σε μία νέα μορφή, προσφέροντάς τις στο κοινό.
Ο δημοσιογράφος είναι πλέον ο μοντέρ της πραγματικότητας και η ποιότητά του εξαρτάται στο εξής από την εκλεκτικότητά του και την ικανότητά του να αναζητά, να επιλέγει και να συνδυάζει «κομμάτια» πληροφοριών...