Οι περισσότεροι σκηνοθέτες θα απολάμβαναν τα φώτα της δημοσιότητας αν βραβεύονταν με τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ των Καννών. Ωστόσο, ο Terrence Malick παρέμεινε, ως συνήθως, να παρακολουθεί κρυμμένος στη σκιά.
Ο Terrence Malick δεν παραβρέθηκε στην τελετή απονομής του Χρυσού Φοίνικα στις Κάννες για την ταινία του Το Δέντρο της Ζωής. Μονάχα που αυτό δεν συνιστά έκπληξη - ο Αμερικανός σκηνοθέτης δεν παραβρέθηκε ούτε στην πρεμιέρα του έργου του.
Δεν έχει καμία σημασία που η βράβευσή του αποτελεί το αποκορύφωμα της καριέρας του μέχρι τώρα. Ο Malick δεν θα άλλαζε τη συνήθεια της μοναχικότητας για κανέναν.
Ο χαρακτηρισμός «ερημίτης», ωστόσο, φαίνεται να είναι λίγος για έναν άνθρωπο του οποίου υπάρχουν ελάχιστες σύγχρονες φωτογραφίες. Επιπλέον, δεν δίνει σχεδόν ποτέ συνεντεύξεις, ούτε καν για να προωθήσει τις ταινίες του, προτιμώντας να μιλάει μέσα από αυτές. Η σιωπή του κι οι μακρόχρονες απουσίες του τον έχουν αναγάγει σε σύμβολο μυθικών διαστάσεων στους κινηματογραφικούς κύκλους, ενώ οι συνάδελφοί του μάχονται για να τον πλησιάσουν. «Συνεργαστήκαμε για πάνω από ένα χρόνο», λέει η Βρετανίδα σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ Leslie Woodhead, που της ζητήθηκε από τον Malick να σκηνοθετήσει το φιλμ Endurance, ένα βιογραφικό δράμα για τον Αιθίοπα δρομέα Haile Gebrselassie με φόντο την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου για το αγώνισμα των 10.000 μέτρων στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996. «Νομίζω ότι για λίγο καιρό ήμουνα το μόνο άτομο στην Αμερική που είχε το τηλέφωνό του. Παραμένει το ίδιο άτομο με τότε: μια εξαιρετικά μυστηριώδης φιγούρα, ένας ανυπέρβλητος μύθος του Χόλυγουντ».
Αφού σπούδασε φιλοσοφία στο Χάρβαρντ με ειδίκευση στον Heidegger -το έργο του οποίου ασκεί μια σημαντική επιρροή στις ταινίες του Malick-, πήγε για σπουδές στην Οξφόρδη, απ’ όπου μάλλον έφυγε προτού καταφέρει να τις ολοκληρώσει. Το όνομά του εμφανίζεται σε μια λίστα με τους «χαμένους απόφοιτους» στην ιστοσελίδα του Magdalen College. Στη συνέχεια, εργάστηκε ως δάσκαλος και δημοσιογράφος προτού περάσει στον κινηματογράφο. Το φιλμ του Badlands (1973) με τον Martin Sheen και τη Sissy Spacek τον κατέστησε αναγνωρίσιμο ταλέντο στον ερασιτεχνικό κινηματογραφικό χώρο.
Μετά το βραβευμένο με Όσκαρ φιλμ Days of Heaven τoυ 1978, o Malick εξαφανίστηκε από το κινηματογραφικό προσκήνιο για περίπου 20 χρόνια και επανεμφανίστηκε το 1998. Οι λόγοι της εξαφάνισής του παραμένουν άγνωστοι, ενώ με την αποχώρησή του από τη δημόσια ζωή έχει χαρακτηριστεί ως ο «J.D. Salinger του κινηματογράφου». Όλος αυτός ο ντόρος ενίσχυσε τη γοητεία που ασκεί.
«Αφότου συνεργαστήκαμε και ο Terry είχε φύγει για να γυρίσει την Λεπτή Κόκκινη Γραμμή», ένας κινηματογραφιστής ήθελε να έρθει και να μας δει στη μονταζιέρα. Του είπαμε ότι ο Terry έλειπε και μας απάντησε ότι δεν τον ένοιαζε, απλά ήθελε να βρεθεί στο ίδιο δωμάτιο απ’ όπου είχε περάσει κι εκείνος».
Εν αντιθέσει με τον Salinger που είχε τη μεγαλύτερη επιτυχία του νωρίς στην καριέρα του, οι σπάνιες ταινίες του Malick -που χρονικά τοποθετούνται στην Αμερική του παρελθόντος και συχνά έχουν αφηγητή- εξακολουθούν να αποθεώνονται από τους κριτικούς. «Οι πιο πολλές ταινίες έχουν θαυμαστές, οι ταινίες του Malick έχουν ακολούθους», σχολιάζει ο Αμερικανός κριτικός κινηματογράφου James Hoberman.
Οι ιστορίες που κυκλοφορούν για τον Malick συνθέτουν το πορτρέτο ενός μεγάλου ταλέντου που βασανίζεται από την εκκεντρικότητά του και την εμμονική μυστικοπάθειά του.
Δεν άφηνε τους παραγωγούς να έχουν αντίγραφα των χειρογράφων του και μετά την εξαφάνισή του τηλεφώνησε σε έναν παραγωγό για να του πει ότι περπατούσε από το Τέξας στην Οκλαχόμα, «κοιτώντας τα πουλιά».
Η πρώην σύζυγός του Michele Morette, με την οποία ήταν παντρεμένοι για 13 χρόνια, αποκάλυψε ότι ενόσω ήταν ζευγάρι δεν της επιτρεπόταν να μπαίνει μέσα στο γραφείο του και ότι προτιμούσε να της αγοράσει ένα βιβλίο παρά να της το δανείσει. Επίσης, άφηνε τα βιβλία και τις κασέτες του με την όψη προς τα κάτω, ούτως ώστε κανείς να μην μπορεί να δει τι διάβαζε και τι άκουγε.
Και μια άλλη ιστορία καταδεικνύει μια σκοτεινή και καλλιτεχνική εμμονή από τη μεριά της οικογένειάς του. Ο μικρότερος αδερφός του, ο Larry, πήγε στην Ισπανία για να μάθει μουσική δίπλα στον κιθαρίστα Andres Segovia, αλλά απογοητεύτηκε τόσο από την πρόοδό του που έσπασε τα χέρια του και στη συνέχεια αυτοκτόνησε.
Η Hannah Patterson, συγγραφέας του βιβλίου Poetic Visions of America: The Cinema of Terrence Malick, πιστεύει πως η αντικοινωνικότητά του απλώς προσδίδει μεγαλύτερο ενδιαφέρον στον ίδιο ως άνθρωπο και μεγαλύτερη αξία στις ταινίες του: «Υπάρχει αυτή η μυστηριώδης διάσταση που οφείλεται στο γεγονός πως δεν παραχωρεί συνεντεύξεις και δεν βρίσκεται στο επίκεντρο της δημόσιας έκθεσης - τουναντίον, αφήνει τις ταινίες του να μιλάνε γι’ αυτόν. Κατά μία έννοια, εστιάζεις περισσότερο σε μια ταινία αν τυχόν γνωρίζεις ελάχιστα πράγματα για το σκηνοθέτη της. Ειδάλλως, συνδέεις ασυνείδητα τις προσωπικές ιστορίες με το φιλμ».
Η υπέρμετρη αφοσίωση στην τέχνη του, τα μεγάλα χρονικά διαστήματα μεταξύ των ταινιών του και τα επαναλαμβανόμενα θέματα στα έργα του παραλληλίζονται συχνά με τα χαρακτηριστικά ενός άλλου διάσημου μοναχικού σκηνοθέτη που συνήθιζε να κάνει αμερικανικά φιλμ με ευρωπαϊκή ευαισθησία, του Stanley Kubrick. «Εργάζεται μες στο χολιγουντιανό σύστημα, αλλά διατηρώντας ένα μοναδικό, απόλυτα προσωπικό τρόπο, ακριβώς όπως κι ο Kubrick», λέει η Patterson.
Όπως και στην περίπτωση του Kubrick, τα μεγαλύτερα αστέρια του Χόλυγουντ θέλουν απεγνωσμένα να συνεργαστούν μαζί του. Στην Λεπτή Κόκκινη Γραμμή εμφανίστηκαν πολλά πρωτοκλασάτα ονόματα –για παράδειγμα ο George Clooney– που δεν είχαν κανένα πρόβλημα με τους μικρούς ρόλους που τους ανατέθηκαν. Το έκαναν μόνο και μόνο για να έχουν την τιμή να δουλέψουν με μια από τις αυθεντίες της εποχής μας.
Ο ίδιος έχει κάνει μόνο ένα μικρό πέρασμα από το φιλμ Badlands, ανασηκώνοντας για λίγο το μυστηριώδες πέπλο του. Επίσης, λέγεται ότι του αρέσει τόσο πολύ το Zoolander, η ταινία του 2001 που είναι μια παρωδία του κόσμου της μόδας, ώστε οι συνάδελφοί του λένε ότι την παρακολουθεί συχνά και του αρέσει να παραθέτει ατάκες. Για τα γενέθλιά του, ο Ben Stiller, πρωταγωνιστής του φιλμ, ντύθηκε σαν τον κεντρικό χαρακτήρα και μαγνητοσκόπησε ένα μήνυμα με ευχές.
Εξάλλου, κι οι μακρές περίοδοι κυοφορίας των ταινιών του φαίνεται πως ανήκουν στο παρελθόν. Το επόμενο φιλμ του, γνωστό για την ώρα ως «Άτιτλο Έργο του Terrence Malick», με πρωταγωνιστές τον Ben Affleck, τη Rachel McAdams, τον Javier Bardem και τη Rachel Weisz βρίσκεται στη διαδικασία του post-production, και πρόκειται να κυκλοφορήσει του χρόνου. Ωστόσο, είναι μάλλον απίθανο να αλλάξει τις συνήθειες μιας ζωής και να το προωθήσει.
Πηγή: The Independent