Στην παρούσα ιστορική συγκυρία, με το γερμανικό κοινοβούλιο να καλείται (σήμερα, Παρασκευή) να καταλήξει σε συμφωνία για την ελάφρυνση της ελληνικής οικονομίας, δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας ακτινογραφεί τη σχέση μεταξύ των δύο χωρών, υποστηρίζοντας ότι η Ελλάδα και η Γερμανία έχουν περισσότερα κοινά απ' όσα θα νόμιζε κανείς.
Συγκεκριμένα, ιδωμένο εξ αποστάσεως, το χάσμα μεταξύ των δύο χωρών δεν είναι παρά μία ακόμη νέα φάση στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης: η σχέση τους, όπως αυτή διαμορφώνεται σήμερα, δεν είναι εκείνη μίας πολιτισμικής σύγκρουσης, αλλά μιας συγκυριακής, οικονομικο-πολιτικής εμπλοκής.
Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι η γαλανόλευκη σημαία βασίζεται στα χρώματα της πολιτείας της Βαυαρίας, ο πρίγκιπας της οποίας, Ότο, έγινε ο πρώτος βασιλιάς της ανεξάρτητης Ελλάδας – πράγμα που δείχνει αφενός ότι οι δεσμοί είναι πολύ βαθύτεροι, αφετέρου ότι το στερεότυπο που θέλει τους Έλληνες φορείς της Βαλκανικής νοοτροπίας και τους Γερμανούς άκαρδους εργασιομανείς δεν ισχύει στο βαθμό που θα θέλαμε να πιστεύουμε.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η συλλογική συνείδηση των Ευρωπαίων διέρχεται μία κρίσιμη καμπή: οι Έλληνες κατανοούν σταδιακά ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι απλά η καλή «θεία από τη Δύση» που τους βγάζει από τα δύσκολα. Έχει και αυτή απαιτήσεις.
Ομοίως, η Γερμανία αρχίζει και αυτή σιγά-σιγά να καταλαβαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται απλά και μόνο ως αγορά των εξαγώγιμων προϊόντων της με ένα σταθερό νόμισμα.
Η ιδέα της Ένωσης οφείλει και πρέπει να συνεπάγεται κάποια μορφή αλληλεγγύης με λαούς που δεν κατοικούν στο ίδιο γεωγραφικό μήκος και πλάτος, ούτε μιλάνε την ίδια γλώσσα με σένα.