Στις 12 Φεβρουαρίου του 2011 η Αθήνα λύγισε και παραδόθηκε στις φλόγες κατά τη διάρκεια της πιο βίαιης διαδήλωσης που έχει γνωρίσει ποτέ. Εκείνη τη νύχτα σίγησαν και οι ιστορικοί κινηματογράφοι της οδού Σταδίου. Δέκα μήνες μετά, φαίνεται ότι μπαίνουν επιτέλους στο δρόμο της αποκατάστασης.
Μπορεί η δέσμευση της πολιτείας να ήταν άμεση (δια στόματος του Υπουργού Πολιτισμού) για την αποκατάσταση και επαναλειτουργία των ιστορικών κινηματογράφων Απόλλων και Αττικόν, όμως δέκα μήνες μετά όχι μόνο δεν επαναλειτουργούν, αλλά ούτε καν έχουν αρχίσει οι εργασίες αποκατάστασης. Τα καλά νέα όμως είναι ότι η Εθνική Ασφαλιστική – στην οποία ήταν ασφαλισμένοι οι κινηματογράφοι- θέλει πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος να έχουν μπει τα συνεργεία στο κτίριο με την εκατονταετή ιστορία. Σύμφωνα με δημοσίευμα της Καθημερινής, η Εθνική Ασφαλιστική πιέζει τους ιδιοκτήτες προκειμένου να παραδώσουν το συντομότερο δυνατόν την μελέτη αποκατάστασης έτσι ώστε να ενεργοποιηθούν οι ρήτρες αποζημίωσης. Καθώς η αρχική προτεραιότητα είναι η επαναλειτουργία των κινηματογραφικών αιθουσών, οι εργασίες θα πραγματοποιηθούν μόνο στο ισόγειο του κτιρίου.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, το Ίδρυμα Δεκόζη – Βούρου στην ιδιοκτησία του οποίου ανήκει το κτίριο, έχει αναθέσει στο αρχιτεκτονικό γραφείο Βεντουράκη τη μελέτη αποκατάστασης ολόκληρου του κτιρίου ως τον Δεκέμβριο. Στη συνέχεια θα κατατεθεί ο φάκελος για τις απαραίτητες εγκρίσεις και την έκδοση οικοδομικής άδειας, αν και οικονομικά θα καλυφθούν μόνο οι ζημιές που εμποδίζουν σήμερα τη λειτουργία του «Αττικόν» και του «Απόλλων».
Η ιστορία ενός εμβληματικού κτιρίου της Αθήνας
Το διώροφο κτίριο στη γωνία της οδού Σταδίου 19-21 με τη Χρήστου Λαδά άρχισε να οικοδομείται το 1870 και χρειάστηκε έντεκα ολόκληρα χρόνια για να παραδοθεί στην πόλη. Τον σχεδιασμό είχε αναλάβει ο φημισμένος αρχιτέκτονας Τσίλλερ (έργο του είναι μεταξύ άλλων και το Εθνικό Θέατρο στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου) για λογαριασμό του Χιώτη τραπεζίτη Σταμάτιου Δεκόζη Βούρου.
Το 1914 αποφασίστηκε να γίνει μια επέμβαση στο κτίριο στην κατεύθυνση του νεομπαρόκ, οπότε εκλήθη να αναλάβει τον επανασχεδιασμό ο Αλέξανδρος Νικολούδης (γνωστός και για τη στοά Νικολούδη στην Πανεπιστημίου). Χρησιμοποίησε μια από τις πρώτες χρήσεις οπλισμένου σκυροδέματος στην Αθήνα και ταυτόχρονα δημιούργησε το τμήμα του κτιρίου που στη συνέχεια έγινε το κινηματοθέατρο Αττικόν.
Διαθέτει αίθουσα "κομψήν και θερμασμένην με καλοριφέρ"
Τα πρώτα έξι χρόνια, το Αττικόν λειτούργησε ως θέατρο και κατόπιν ως κινηματογράφος, όπου εκείνη την περίοδο διαφήμιζε ότι προβάλλει "ταινίας χρωματιστάς εκ του φυσικού!" και διαθέτει αίθουσα "κομψήν και θερμασμένην με καλοριφέρ". Το κοινό άρχισε να συρρέει και σύντομα έγινε η αγαπημένη συνήθεια της αθηναϊκής κοινωνίας και χαρακτηρίστηκε ένας από τους ομορφότερους κινηματογράφους της Ευρώπης. Πρεμιέρες, φεστιβάλ, διεθνείς καλλιτεχνικές εκδηλώσεις παρουσιάστηκαν εδώ με μεγάλα αστέρια της παγκόσμιας σκηνής να περπατούν στο κόκκινο χαλί του. Στις 22 Οκτωβρίου του 1929, ήταν η πρώτη αίθουσα στη χώρα μας που πρόβαλλε την πρώτη ταινία με ήχο, το "Fox Movietone Follies" του David Butler.
Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής το κτίριο επιτάχθηκε και μετατράπηκε σε κινηματογράφο για τους Γερμανούς στρατιώτες, με την ονομασία "Soldatenkino Victoria". Η τελευταία ανακαίνιση στο Αττικόν (όσο και στον κινηματογράφο Απόλλων που βρισκόταν στο ίδιο κτίριο) πραγματοποιήθηκε το 2007, από τη Σκούρας Φιλμς και τη Cinemax. H ανακαίνιση ξεκίνησε από το χώρο υποδοχής, με την αλλαγή των θέσεων αλλά και του αριθμού των ταμείων. Στην είσοδο κυριαρχούσαν το λευκό λαμπερό μάρμαρο και το σκουρόχρωμο ξύλο, ενώ αντικαταστάθηκαν τα καθίσματα και οι μοκέτες τοίχου και δαπέδου και προστέθηκαν νέα στοιχεία, όπως οι αναπαυτικές δερμάτινες πολυθρόνες στα θεωρεία τού Αττικόν, χωρίς να αλλοιωθεί η εικόνα του κλασικού και αριστοκρατικού που χαρακτήριζε την αίθουσα.
Το βράδυ της 12ης Φεβρουαρίου του 2011 οι θεατές των κινηματογράφων φυγαδεύτηκαν ανάμεσα σε καπνούς από τη Χρήστου Λαδά και η εικόνα των ιστορικών κτιρίων τυλιγμένων στις φλόγες έγινε τον γύρο του κόσμου. Το πλήγμα στην καρδιά της Αθήνας και στη ψυχολογία των Αθηναίων ήταν τεράστιο. Η γιατρειά δεν ήρθε τόσο γρήγορα όσο είχαν υποσχεθεί οι ιθύνοντες – όμως όλοι ελπίζουν ξανά πως μέσα στο 2013 θα μπορέσουν να κλείσουν εισιτήρια για μια προβολή στο Αττικόν ή στο Απόλλων...