Πριν από 7 χρόνια, η Ιζαμπέλ Ντινουάρ έγινε ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία που υπεβλήθη σε επέμβαση εμφύτευσης προσώπου και σήμερα καταθέτει τις επιπτώσεις του να φέρεις στο «πρόσωπό» σου το «πρόσωπο» ενός άλλου. Νεκρού.
«Όταν κοιτάζω στον καθρέφτη, βλέπω μία μείξη των δυο μας. Ο δωρητής είναι πάντα μαζί μου», εξομολογείται στο BBC News και προσθέτει: «Εκείνη μου έσωσε τη ζωή».
Μιλάει για την απόπειρα αυτοκτονίας της το Μάιο του 2005, όταν σε μία κρίση κατάθλιψης πήρε υπερβολική δόση υπναγωγών χαπιών με σκοπό να βάλει τέρμα τη ζωή της.
Ξυπνώντας βρέθηκε στο πάτωμα του σπιτιού της μέσα σε μία λίμνη αίματος με το σκύλο της να κάθεται δίπλα της. Στην προσπάθειά του να την επαναφέρει, ο σκύλος της είχε ξεσκίσει το πρόσωπο.
Τα τραύματα στο στόμα, τη μύτη και το πιγούνι της ήταν τόσο σοβαρά που οι γιατροί αμέσως απέκλεισαν τη λύση της αναδόμησης προσώπου και προτειναν την υποβολή της σε εμφύτευση προσώπου.
«Με τον καιρό συνήθισα το πρόσωπό μου. [...] Δεν με νοιάζει πια όταν οι άνθρωποι με κοιτάζουν επίμονα. Απλά τους κοιτάζω κι εγώ», λέει χαμογελώντας.
Μέχρι στιγμής η φαρμακευτική αγωγή της έχει λειτουργήσει: ο οργανισμός της φαίνεται να δέχεται το μόσχευμα, πράγμα για το οποίο θα πρέπει να νιώθει τυχερή, καθόσον έχουν υπάρξει περιπτώσεις στις οποίες τα αποτελέσματα ήταν αρνητικά.
Η Ιζαμπέλ πλέον περνάει τις μέρες της επισκεπτόμενη φίλους και κάνοντας βόλτες με το νέο της σκύλο, καθώς ο προηγούμενος υποβλήθηκε σε ευθανασία το 2005 – γεγονός το οποίο τη συνέτριψε.
Επιρρεπής ακόμη σε κρίσεις κατάθλιψης, ομολογεί πως σκέφτεται διαρκώς τη νεκρή γυναίκα που της δώρισε το πρόσωπο. Ο γαλλικός νόμος δεν επιτρέπει στους αποδέκτες οργάνων να γνωρίζουν την ταυτότητα των δωρητών τους.
Γι' αυτό και ψάχνει συνέχεια στο διαδίκτυο για πιθανά στοιχεία που θα μπορούσαν να την οδηγήσουν στην ευεργέτιδά της.