Ο μηνιαίος μισθός του Προέδρου της Ουρουγουάης Χοσέ Μουχίκα ανέρχεται στα 9.700 ευρώ. Από αυτά τα 8.730 ευρώ τα δωρίζει σε όσους έχουν ανάγκη (ιδρύματα, φιλανθρωπίες). Μοναδικό περιουσιακό στοιχείο του ένας «σκαραβαίος» 25ετίας αξίας 1.400 ευρώ. Δεν ζει σε προεδρικό μέγαρο ούτε διαθέτει προσωπική φρουρά και αυτό γιατί χαίρει του σεβασμού όλων.
«El Presidente pobre mas» («ο πιο φτωχός πρόεδρος») είναι το προσωνύμιό του και αρνείται να ζήσει με περισσότερα από όσα διαθέτει προς το ζην η πλειοψηφία των πολιτών της Ουρουγουάης.
«Τι να το κάνω όλο αυτό το ποσό; Οι περισσότεροι κάτοικοι της Ουρουγουάης ζουν με πολύ λιγότερα».
Άλλοτε υπήρξε αντάρτης του επαναστατικού κινήματος Τουπαμάρος και στο αίμα του κυλάει η κοινοκτημοσύνη. Το κίνημα αποτέλεσε δημιούργημα του ριζοσπάστη βουλευτή του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ουρουγουάης Ραούλ Σεντίκ και του εξόριστου Ισπανού αναρχικού Αμπραχάμ Γκιγιέν.
Το 1960, ο Σεντίκ αποφάσισε να απαρνηθεί τον τίτλο του κοινοβουλευτικού αντιπροσώπου και αναχώρησε για τις υποβαθμισμένες, αγροτικές περιοχές της Αρτίγκα στο απομακρυσμένο Βόρειο τμήμα της χώρας, όπου θα προσπαθούσε να δημιουργήσει ένα επαναστατικό κίνημα μεταξύ των ακτημόνων αγροτών και των φτωχών μικροκαλλιεργητών ζάχαρης, κατά τα πρότυπα της Κουβανικής επανάστασης.
«Με αποκαλούν φτωχό, αλλά εγώ δεν νιώθω έτσι. Φτωχός είναι όποιος αγωνίζεται να διατηρήσει ένα πολυτελές επίπεδο ζωής, επιθυμώντας διαρκώς ολοένα και περισσότερα υλικά αγαθά».
Δεν σπαταλά ούτε χρόνο ούτε ενέργεια για εμφανίσεις στα ΜΜΕ. Απεναντίας, μοιράζει ο ίδιος σχεδόν καθημερινά στους δρόμους ενημερωτικά φυλλάδια με σκοπό την κοινοποίηση και προώθηση των κυβερνητικών σχεδίων, πράγμα που έκανε και το 2011, καταδικάζοντας τη βία κατά των γυναικών.
Η ενδυμασία του δεν διαφέρει σε τίποτα από εκείνη των συμπολιτών του ούτε και οι συνήθειές του, στις οποίες δεν συμπεριλαμβάνονται επίσημα δείπνα και λαμπρές δεξιώσεις.
Ζει σε ένα αγρόκτημα με τη γυναίκα του Λουσία Τοπολάνσκι και τον κουτσό σκύλο τους, τη Μανουέλα.
«Ζω σε ένα αγρόκτημα στο Μοντεβιδέο με τη γυναίκα μου και τον αγαπημένο μου σκύλο. 'Εχω ό,τι χρειάζομαι. Δεν θέλω κάτι παραπάνω από αυτό. Η συντροφιά των αγαπημένων μου προσώπων δεν αγοράζεται με χρήματα! Με αυτά μπορεί να γίνει κάτι καλύτερο για κάποιους άλλους ανθρώπους στη χώρα μου».
Την περίοδο της δικτατορίας στην Ουρουγουάη, πέρασε 14 χρόνια στη φυλακή, ενώ τον έχουν πυροβολήσει έξι φορές.
Επίσης, έχει νομιμοποιήσει τη χρήση ινδικής κάνναβης για προσωπική χρήση, σε μια προσπάθεια να καταπολεμήσει το λαθρεμπόριο ναρκωτικών.