Tην αγωνία του για το οικονομικό μέλλον του Μεγάρου εξέφρασε για μια ακόμη φορά – όπως σε κάθε συνέντευξη ή δημόσια τοποθέτησή του- ο Ιωάννης Μάνος, κατά τα εγκαίνια της πτέρυγας Λάμπρος Ευταξίας.
Το βαρύ οικονομικό κλίμα, η δραματική μείωση των επιχορηγήσεων και η υποχώρηση των χορηγών αποτελούν παράγοντες που προβληματίζουν έντονα τον κ. Μάνο. Παρόλα αυτά, όπως τόνισε ο ίδιος, την ώρα που το Μέγαρο δίνει τον μοναδικό και επίμονο αγώνα του δεν ξεχνά όσους το ίδρυσαν και το χρηματοδότησαν. Σε αυτό το πλαίσιο τιμήθηκε σήμερα ο Λάμπρος Ευταξίας μεσω την παρουσίασης της προτομής του αλλά και της πτέρυγας Λάμπρου Ευταξία που περιλαμβάνει έξι συνεδριακές αίθουσας και βρίσκεται σε λειτουργία σχεδόν δέκα χρόνια. Επισημάνθηκε μάλιστα πως την ώρα που μιλάμε για ανάπτυξη του συνεδριακού τουρισμού και ανέγερση συνεδριακών κέντρων «δεν χρειάζεται άλλο συνεδριακό κέντρο από τη στιγμή που υπάρχει αυτό». Παρόντες στην εκδήλωση ήταν ο κύριος Τίμος Χριστοδούλου πρώην υπουργός Οικονομίας επί ΝΔ και σήμερα πρόεδρος το Ιδρύματος Δεκόζη Βούρου και ο κ. Παναγιώτης δημαράς, πρόεδρος του Συλλόγου οι Φίλοι της Μουσικής.Αξίζει να σημειωθεί ότι εν μέσω της κρίσης το Μέγαρο έχει εξασφαλίσει τη χορηγία δύο ανώνυμων Ελλήνων του Εξωτερικού (για τις παραστάσεις του Γιαν Φαμπρ ο ένας, και για την Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ισραήλ υπό τον Ζούμπιν Μέτα και την Ορχήστρα «Φιλαρμόνια» του Λονδίνου υπό τον Λόριν Μάαζελ.).
Ποιός ήταν ο Λάμπρος Ευταξίας;
Ο Λάμπρος Ευταξίας ήταν Έλληνας πολιτικός, συλλέκτης έργων τέχνης και ευεργέτης. Κατά τη διάρκεια της ζωής του ο Λάμπρος Ευταξίας ενδιαφέρθηκε για τις τέχνες προσφέροντας τεράστια ποσά για την ανάπτυξή τους. Το 1941 προσέφερε ιδιόκτητο κτίριο επί της οδού Ακαδημίας στο Κολλέγιο Αθηνών προκειμένου να στεγαστεί εκεί έτσι ώστε να συνεχιστούν τα μαθήματα που είχαν διακοπεί λόγω της επιτάξεως του κτιρίου.
Σημαντικός σταθμός στην πορεία του ήταν η σύσταση του ιδρύματος "Σταματίου Δεκόζη Βούρου", στο οποίο υπήρξε ισόβιος πρόεδρος, από τον θείο του Αλέξανδρο Βούρο με σκοπό την ενίσχυση των νέων καλλιτεχνών καθώς και η σύσταση του ιδρύματος Βούρου - Ευταξία, με την παράλληλη ίδρυση του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών, στο οποίο δώρισε το Αρχοντικό Δεκόζη Βούρου Μαζί με την Αλεξάνδρα Τριάντη ίδρυσε τον σύλλογο "Οι φίλοι της Μουσικής", στο οποίο διετέλεσε πρόεδρος για πολλά χρόνια ενώ ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρος και ευεργέτης αυτού. Σημαντική ήταν και η συνεισφορά του στην ανέγερση του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Ως πρόεδρος του Ιδρύματος Δεκόζη - Βούρου και του Συνδέσμου "Οι φίλοι της Μουσικής" κατάφερε να πετύχει τη σύσταση του Οργανισμού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών (ΟΜΜΑ), του οποίου υπήρξε μέλος του διοικητικού συμβουλίου, καθώς και την παραχώρηση οικοπέδου επί της. Η πρώτη δε φάση της κατασκευής του Μεγάρου Μουσικής χρηματοδοτήθηκε από το ίδρυμα Δεκόζη - Βούρου, η ανέγερση όμως σταμάτησε το 1979 λόγω εξάντλησης κεφαλαίων του ιδρύματος.
Διετέλεσε πρόεδρος του Μουσείου Μπενάκη επί είκοσι χρόνια. Στο Μπενάκη δώρισε το νεοκλασικό κτίριο που στεγάζει το μουσείο ισλαμικής τέχνης και την συλλογή κοσμημάτων της μητέρας του, Ζηνοβίας, ενώ το 1973μέσω του ιδρύματος Δεκόζη - Βούρου χρηματοδότησε[την προσθήκη νέας πτέρυγας στο παλαιό κτίριο του Μουσείου Μπενάκη.