Τον αποκαλούν ice rabbit, κουνέλι των πάγων! Καλύτερο από το «καμηλοπαρδαλόνε» που τον φώναζαν στην Ιταλία. Μάλλον εκεί το κλίμα δεν τον σήκωσε ή δεν του έδωσαν χρόνο οι Ιταλοί ή απλά δεν κολλούσε μ’ αυτούς. Αλλιώς δεν εξηγείται πώς ο Βαν ντερ Σαρ, διωγμένος το 2001 από τη Μίλαν, γίνεται στη Βρετανία τα επόμενα χρόνια ένας θρύλος, ο οποίος αύριο θα παίξει την τελευταία παρτίδα της καριέρας του. Μιας καριέρας γεμάτης επιτυχία, διάρκεια και νίκες.
Και σαν μεγάλος πρωταθλητής που είναι, θα πέσει η αυλαία γι’ αυτόν στον τελικό Τσάμπιονς Λιγκ της δεκαετίας! Πρόκειται για το τοπ του διεθνούς ποδοσφαίρου. Στον ναό του ποδοσφαίρου, το Γουέμπλεϊ, η Μπαρτσελόνα παίζει με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Πιο γοητευτικός αγώνας δύσκολο να υπάρχει! Δυο χρόνια μετά τον καταπληκτικό τελικό της Ρώμης (2-0 να νικάει η Μπαρτσελόνα), η Γιουνάιτεντ διψάει για να πάρει το αίμα της πίσω.
Για τον Βαν ντε Σαρ, είναι ο πέμπτος τελικός Τσάμπιονς Λιγκ (2 κερδισμένους δύο χαμένους). Κλείνει την καριέρα του μετά από 950 αγώνες, εκ των οποίων τους 130 με την Εθνικη Ολλανδίας και άλλους 100 σε Τσάμπιονς Λιγκ, χωρίς να έχει φάει γκολ στους μισούς από αυτούς. Αποφασίζει να κρεμάσει τα γάντια του στα 40 και μισό χρόνια του. Μεγαλύτερος από αυτόν μόνο ο Ντίνο Ζοφ, στο επίπεδό του, που έπαιξε στον ιστορικό τελικό που έγινε στην Αθήνα το 1983. Τον Βαν ντε Σαρ θα αντικαταστήσει κατόπιν ο Ισπανός Ντε Τζέο. Αν κερδίσουν θα είναι ο16ος τίτλος για τον Ντε Σαρ. Το πρώτο έπαθλο το κέρδισε με τον Άγιαξ το 1992 κατά του Τορίνο στο Κύπελλο Ουέφα.
«Η καριέρα μου διήρκεσε 2-3 χρόνια παραπάνω από το κανονικό. Καλύτερα να λάβει τέλος. Όχι γιατί έχω κάποιο σωματικό θέμα, ούτε επειδή δεν μ’ αρέσουν πια οι προπονήσεις. Απλώς δεν νομίζω ότι θα καλυτερεύσω, ότι θα εξελιχθώ, καλύτερα λοιπόν να αποσυρθώ τώρα που είμαι τοπ».
Ice rabbit, λοιπόν, τον φωνάζουν εξαιτίας των πεταχτών αυτιών του και της παγωμένης ψυχραιμίας που έχει όταν βρίσκεται ανάμεσα στα δοκάρια. Η μαρτυρία αυτού του χαρακτηριστικού του είναι η σκηνή της απόκρουσης του πέναλτι στον δραματικό τελικό στη Μόσχα το 2008 και η εκλογή του ως Man of the match.
Μπορεί στην Ιταλία να μην τα πήγε καλά, αλλά κατάφερε να διορθώσει το προφίλ του στη Φούλαμ τα επόμενα 4 χρόνια, ώσπου ο Φέργκιουσον τον πήρε στη Μάντσεστερ. Δεν είναι τυχαίο ότι από εκεί και μετά η ομάδα είναι leader στην Ευρώπη.
Δεν θα έλεγε κανένας από εμάς ότι έδωσε το μάξιμουμ στη Ρώμη το 2009. «Αλλά δεν θα είναι έτσι αυτήν τη φορά, σας διαβεβαιώνω» δηλώνει απειλητικά. «Βέβαια, δεν θα έλεγα ότι η τελευταία φορά του Ζιντάν ήταν η καλύτερη, αλλά για τον Frank Zijkaard ήταν αλλιώς. Κλείστηκε για ένα μήνα πριν τον τελικό σε ένα τούνελ αυτοσυγκέντρωσης και μετά... η νίκη-θρίαμβος στον αγώνα Άγιαξ - Μίλαν το 1995. ΟΚ, εγώ κανένα τούνελ. Αλλά είμαι πανέτοιμος. Μετά την Κυριακή ξεκινάει μια άλλη ζωή. Θα την αφιερώσω στο πάθος μου. Να γυρίζω ντοκιμαντέρ για τη φύση και τα ζώα».
Ωραία ενασχόληση, μπορώ να το διαβεβαιώσω. Ίσως θα μπορούσε να αρχίσει με την εξερεύνηση του κουνελιού των πάγων!