Αποφασισμένοι να μην κάνουν πίσω είναι οι Γερμανοί, αφού, όπως δείχνουν, δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν ούτε μισό ευρώ επιπλέον, σχεδιάζοντας μάλιστα νέο «κούρεμα» όχι για τον επίσημο τομέα αλλά για τον ιδιωτικό!
Σύμφωνα με το γερμανικό σχέδιο, που επικαλείται το REUTERS, το βασικό «εργαλείο» για τη μείωση του ελληνικού Χρέους δεν θα είναι το «κούρεμα» των ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ, οι Κεντρικές Τράπεζες και τα κράτη- μέλη, κάτι που έθεσε το ΔΝΤ στο τραπέζι και δέχθηκε να το «παγώσει» μέχρι νεωτέρας για να μη τιναχθεί στον αέρα το ελληνικό πρόγραμμα, αλλά ένα νέο «κούρεμα» στο 50% των ομολόγων που εξακολουθούν να έχουν στα χαρτοφυλάκια τους οι ιδιώτες, δηλαδή τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και μικροομολογιούχοι.
Ειδικότερα, το γερμανικό σχέδιο αναφέρει ότι το «κούρεμα» θα αφορά στα 30 δισ. ευρώ (δηλαδή στο 50% των 60 δις ευρώ των ιδιωτών) και θα πραγματοποιηθεί με την επαναγορά στο 25% της ονομαστικής τους αξίας, κάτι που σημαίνει ότι οι ιδιώτες θα έχουν απώλεια 22,5 δις ευρώ και η Ελλάδα θα χρειαστεί μόλις 7,5 δις ευρώ για να «σβήσει» Χρέος που φτάνει στο περίπου 11% του ΑΕΠ της.
Ακόμα και γι' αυτά τα 7,5 δισ. ευρώ η Γερμανία δεν πρόκειται να συνεισφέρει, όμως, ούτε μισό ευρώ, καθώς σύμφωνα με το σχέδιο που έχει εκπονήσει το Βερολίνο, τα μισά θα καλυφθούν από την Ελλάδα και τα άλλα μισά από τα κέρδη της ΕΚΤ επί των ελληνικών ομολόγων!
Σε μια τέτοια περίπτωση είναι βέβαια προφανές ότι ο εθελοντικός χαρακτήρας στη συμμετοχή των ιδιωτών είναι υπό αμφισβήτηση, καθώς όπως και στη διαδικασία του PSI, το πιθανότερο είναι να ενεργοποιηθούν οι Ρήτρες Συλλογικής Δράσης και το «κούρεμα» να καταστεί υποχρεωτικό για όλους.
Όσον αφορά, δε, στα σενάρια περί μείωσης των επιτοκίων στα δάνεια της Τρόικα, υψηλόβαθμο τραπεζικό στέλεχος επισημαίνει ότι κάτι τέτοιο μπορεί να ισχύσει μόνο για τα δάνεια του πρώτου προγράμματος (περίπου 53 δις ευρώ), που βαρύνονται με ένα spread 150 μονάδων βάσης επί του EURIBOR, καθώς στα δάνεια του δευτέρου προγράμματος που έρχονται μέσω EFSF, δεν υπάρχει περιθώριο μείωσης αφού η Ελλάδα δανείζεται σε επίπεδα κόστους, δηλαδή δανείζεται όσο δανείζεται και ο EFSF. Αυτό σημαίνει πρακτικά, ότι με μια μείωση του spread- όπως συζητείται- στα επίπεδα των 70 ή 80 μονάδων βάσης, θα είχε ετήσιο όφελος μόλις 350 εκατ. ευρώ.