Δεν πάει πολύ καιρός από τότε που ο σταρ επενδυτής Τζορτζ Σόρος είχε δηλώσει ότι η Γερμανία έχει τη δύναμη και τη δυνατότητα είτε να σώσει την Ε.Ε. και το ευρώ, είτε να φέρει την πλήρη καταστροφή: η Γερμανία πρέπει είτε να ηγηθεί είτε να εγκαταλείψει τη νομισματική ένωση, περιοριζόμενη στο ρόλο του «καλοπροαίρετου ηγεμόνα».
Τι θα συνέβαινε, λοιπόν, αν η η πλειοψηφία του γερμανικού κοινοβουλίου ψήφιζε υπέρ του να τεθεί η χώρα εκτός της ζώνης του ευρώ, επιστρέφοντας στο γερμανικό μάρκο; Αναρωτιέται σε χθεσινό δημοσίευμά της η εφημερίδα Die Zeit.
Ας υποθέσουμε ότι ένα τέτοιο σενάριο γίνεται πραγματικότητα. Τι μέλλει γενέσθαι;
Οι πρώτες άμεσες αντιδράσεις σε μια τέτοια εξέλιξη αναμένεται να σημειωθούν από τις οικονομικές αγορές και τα ξένα χρηματοοικονομικά κέντρα αγοράς συναλλάγματος. Από το υπόλοιπο της νομισματικής ένωσης, ένα μεγάλο ποσοστό ρευστότητας εισρέει στη Γερμανία. Ακολουθεί η απότομη ανατίμηση του νέου νομίσματος, το οποίο παίρνει αξία έναντι του ευρώ: ένα μάρκο κοστίζει πλέον 1.50 ευρώ.
Τα επενδυτικά αγαθά που έχουν επενδυθεί στη Γερμανία χάνουν μεγάλο μέρος της αξίας τους, ενώ την ίδια στιγμή η αξία των Γερμανικών κρατικών εγγυήσεων για τo χρηματοδoτικό σχέδιο διάσωσης του ευρώ αμέσως μειώνονται σημαντικά.
Οι Γερμανοί οικονομολόγοι γιορτάζουν την - επιτέλους - αποδέσμευση της γερμανικής οικονομίας από τα ευρωπαϊκά βαρίδια της.
Ταυτόχρονα, στην υπόλοιπη ευρωζώνη, οι οικονομικές αγορές τελούν υπό το καθεστώς αναβρασμού.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία έχει μεταφέρει την έδρα της από την Φρανκφούρτη στο Παρίσι αμέσως μετά την απόσυρση της Γερμανίας, ανακοινώνει απεριόριστες αγορές ομολόγων, σε μία προσπάθεια να διασφαλιστούν οι χρηματιστηριακές αγορές.
Με το μάρκο να είναι πλέον πιο ακριβό από το ευρώ, οι τιμές των γερμανικών προϊόντων σημειώνουν κατακόρυφη άνοδο. Τα γερμανικά αυτοκίνητα, λόγου χάρη, είναι πλέον απρόσιτα στους Ευρωπαίους. Οι πωλήσεις στην ευρωζώνη πέφτουν, με αποτέλεσμα οι κατασκευαστές να αρχίζουν τις μειώσεις στις ώρες και στις θέσεις εργασίας. Λίγο αργότερα, η Συνομοσπονδία Εργοδοτών δηλώνει ότι η γερμανική οικονομία δεν είναι πλέον ανταγωνιστική και συνιστά στα εργατικά συνδικάτα μειώσεις μισθών. Η κατάσταση αρχίζει να περιπλέκεται επικίνδυνα.
Στο μεταξύ, στην ευρωζώνη, οι χώρες σε κρίση κερδίζουν σημαντικό χρόνο για να ανοικοδομήσουν τις οικονομίες τους, με τις υπόλοιπες να ενισχύουν τα κεφάλαια χρηματοδότησης του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, αντισταθμίζοντας την απουσία της Γερμανίας, στην οποία εν τω μεταξύ σημειώνεται απότομη αύξηση στα ποσοστά ανεργίας.
Ο επίλογος γράφεται με το χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης να χάνει μεγάλο μέρος της δύναμής του, το χρηματιστήριο του Παρισιού να επανακτά τη δική του και με τα κεφάλαια να ρέουν εκτός Γερμανίας. Η αυξητική τάση της τιμής του μάρκου παγώνει, η ευρωζώνη σταθεροποιείται δείχνοντας σημάδια οικονομικής ανάπτυξης, οι εξαγωγές από τις χώρες σε κρίση προς τη Γερμανία αυξάνονται, η παραγωγή στην Γερμανία έχει λιμνάσει τη στιγμή που η ανεργία παραμένει σταθερά υψηλή, η γερμανική αγορά εργασίας εμφανίζει σημάδια νεκρικής ακαμψίας, οι μισθοί παραμένουν υψηλοί και τα κέρδη χαμηλά, με τους Γερμανούς οικονομολόγους να καλούν την κυβέρνηση να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα.
Στο μεταξύ, τη στιγμή που η γερμανική οικονομία χωλαίνει, οι οικονομίες της Ελλάδας και της Ισπανίας σημειώνουν ανοδική πορεία...