Οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές της προηγούμενης εβδομάδας βρέθηκαν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των χωρών της Μέσης Ανατολής, με τους Ισραηλινούς και τους Παλαιστίνιους να μην νιώθουν καθόλου ευχαριστημένοι από το αποτέλεσμα, η κάθε πλευρά για τους δικούς της λόγους.
Από τη μία, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου ήλπιζε σε νίκη του Ρόμνεϊ, τη στιγμή που η Παλαιστίνη απευχόταν κάτι τέτοιο, χωρίς όμως και να περιμένει πολλά από αυτή τη δεύτερη θητεία του Ομπάμα στον Λευκό Οίκο.
Την επομένη της εκλογικής νίκης Ομπάμα, ο Νετανιάχου σχολίασε θετικά την εξέλιξη, λέγοντας πως η στρατηγική συμμαχία μεταξύ του Ισραήλ και των ΗΠΑ είναι ισχυρότερη από ποτέ: «θα συνεχίσω να συνεργάζομαι με τον Πρόεδρο Ομπάμα, προκειμένου να διασφαλίσω τα συμφέροντα εκείνα τα οποία είναι ζωτικά για την ασφάλεια των πολιτών του Ισραήλ».
Αυτά στο προσκήνιο. Διότι, στο παρασκήνιο, οι υποστηρικτές του κόμματός του εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για την ήττα του Ρόμνεϊ, ο οποίος – ας σημειώσουμε – διατηρεί μακροχρόνια φιλική σχέση με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό.
Η φιλοπόλεμη εξωτερική πολιτική του τελευταίου, σε συνδυασμό με τη φιλελεύθερη προσέγγιση της οικονομίας στο εσωτερικό της χώρας, συνάδει περισσότερο με την κοσμοθεώρηση των Αμερικανών Ρεπουμπλικάνων παρά με εκείνη των Δημοκρατών.
Επιπροσθέτως, οι Ομπάμα και Νετανιάχου έχουν συγκρουστεί ουκ ολίγες φορές σχετικά με το θέμα της υπό ισραηλινή κατοχή Δυτικής Όχθης, ενώ έχουν επίσης διαφωνήσει ανοικτά για το ποια στάση πρέπει να τηρηθεί απέναντι στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, το οποίο υποστηρίζει ότι η ανάπτυξή του προορίζεται για ειρηνικούς σκοπούς, κάτι που αμφισβητούν σφόδρα το Ισραήλ και η Δύση.
Μάλιστα, ο Νετανιάχου έχει επανειλημμένα ζητήσει από τον Πρόεδρο Ομπάμα να καθορίσει με ακρίβεια τη στιγμή και τις συνθήκες που θα επέτρεπαν την πραγματοποίηση στρατιωτικής επίθεσης, με τον Ομπάμα να επιμένει να δίνει χρόνο στις επιβαλλόμενες κυρώσεις με την ελπίδα ότι θα λειτουργήσουν.
Ειδικοί αναλυτές επισημαίνουν πως ο Πρόεδρος Ομπάμα δεν θα διακινδυνεύσει να κλονίσει την ιστορική συμμαχία ΗΠΑ και Ισραήλ. Ενδεχομένως να επιχειρήσει να ασκήσει μεγαλύτερη πίεση στο Ισραήλ, αλλά δεν θα φανεί διατεθειμένος να διακόψει τη μακροχρόνια σχέση μεταξύ των δύο κρατών.
Όσον αφορά το Ιράν, η πολιτική που αναμένεται να ακολουθήσει θα είναι εκείνη της άσκησης πίεσης μέσω της επιβολής κυρώσεων και της διπλωματίας με σκοπό την επίλυση της πυρηνικής κρίσης. Διάθεση για στρατιωτική παρέμβαση δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα, ενώ μία τέτοια κίνηση από τη μεριά του Ισραήλ θα αποδεικνυόταν στην παρούσα φάση εξαιρετικά αντιπαραγωγική και μη ενδεδειγμένη.
Τέλος, οι Παλιστίνιοι αντιμετωπίζουν την επανεκλογή Ομπάμα με σχετική ανακούφιση, αλλά και απάθεια, καθώς δεν περιμένουν σημαντικές παρεμβάσεις από την αμερικανική κυβέρνηση. Όπως και στην προηγούμενη θητεία του, περιμένουν να ασκήσει πιέσεις στο Ισραήλ και μόλις αυτό δεν υπακούσει, αμέσως θα υποχωρήσει.
Η μόνη πιθανότητα να σημειωθεί μεγαλύτερη και περισσότερο αποφασιστική κινητικότητα από τις ΗΠΑ είναι εάν νιώσουν ότι εντείνεται η κριτική από την πλευρά του Αραβικού κόσμου.
Πηγή: Deutsche Velle