Τη μουσική του ΔΔ [ή Knobs] την άκουσα για πρώτη φορά στο Soundcloud. Για την ακρίβεια, ήταν ο πρώτος μουσικός που άκουσα στο Soundcloud. Τότε έφτιαχνε σπασμένα breaks και ηλεκτρονικά beat που έμοιαζαν μ’ αυτά που πουλούσαν σαν ζεστά ψωμάκια στο Boomkat. Από τότε έχει περάσει καιρός και ο ΔΔ έχει πολύ εξελιχθεί, έχει κάνει σχεδόν 20 live, έχει φτιάξει μπόλικη μουσική και έχει προσθέσει στον ήχο του ένα σωρό καινούργια στοιχεία. Κι άλλα τόσα έχει πετάξει. Ο ΔΔ είναι ένας πολύ ταλαντούχος νέος παραγωγός που ετοιμάζεται να δοκιμάσει την τύχη του σε όλο τον κόσμο, με μια κυκλοφορία που έρχεται σύντομα σε αμερικάνικη εταιρία. Tους τελευταίους μήνες έχει ανοίξει μεταξύ άλλων τις εμφανίσεις των Zomby, Actress, Addison Groove, Loefah και απόψε κλείνει τη σεζόν πανηγυρικά, μαζί με τους Hana και Giganta στο live τους στο six d.o.g.s.
Τον ΔΔ οι φίλοι του τον φωνάζουν Μίμη, το ανέφερε όταν στήθηκε να φωτογραφηθεί κάτω από την ταμπέλα του Μίμη (την πηγή των γυαλιών) στην Κάνιγγος και σχολίασε την σύμπτωση. Ο Freddie δεν είχε ιδέα πώς τον λένε. Και για να αποκτήσει η φωτογράφηση σχεδόν μεταφυσικές διαστάσεις, την ώρα που φωτογραφιζόταν, ένα περιστέρι ήρθε και στάθηκε από πάνω του και πόζαρε στη φωτογραφία. Με τον ΔΔ δεν μιλήσαμε μόνο για μουσική. Μιλήσαμε για τα ντοκιμαντέρ του Herzog και το First Person του Errol Morris, για το South Park, τους Simpsons και τις ταινίες που έχει δει τελευταία. Και για άλλα πολλά.
Φωτο: Freddie F.
Πώς το βλέπεις το μέλλον;
Κάπως σαν το South Park.
Με τι ασχολείσαι αυτόν τον καιρό;
Τον τελευταίο χρόνο ασχολούμαι αποκλειστικά με τη μουσική. Είμαι στην ΑΣΟΕ, αλλά την έχω αφήσει εδώ και καιρό.
Γιατί την άφησες;
Παρακολούθησα τα πρώτα χρόνια, μετά έκανα ένα διάλειμμα -πήγα στη Γαλλία και πηγαινοερχόμουν- και μετά έχασα τελείως την επαφή και το ενδιαφέρον μου. Ξεκίνησα να ασχολούμαι εντατικά με τη μουσική. Το γουστάρω πολύ αυτό που κάνω τώρα και συν τοις άλλοις είναι δουλειά κανονική, γιατί μου τρώει 12-14 ώρες την ημέρα, κι ας μην πληρώνομαι. Έχει το ίδιο βάρος και δεν μένει χρόνος να κάνω τίποτ’ άλλο. Σε κάθε εξεταστική περίοδο, πάντως, λέω ότι θα κάνω ακόμα μια προσπάθεια…
Με τη μουσική πώς ξεκίνησες;
Ασχολιόμουν από πολύ μικρός. Ξεκίνησα να παίζω ντραμς όταν ήμουν 12 χρονών επειδή ο αδερφός μου έπαιζε ήδη κιθάρα και παίζαμε μαζί. Πάντα είχα συγκρότημα και παίζαμε μουσική κάθε μέρα, οπότε ήταν απλά θέμα εξέλιξης. Σταδιακά. Εξάλλου, δεν ήξερα και τι ήθελα να κάνω. Στη μουσική δεν μπορείς να προκαθορίσεις τι θα κάνεις, έτσι κι αλλιώς. Είναι λίγο trial and error, δηλαδή κι αυτά που φτιάχνω τώρα, πιο παλιά δεν ήξερα πώς να τα φτιάξω. Δοκιμάζεις κάποια εργαλεία και προχωράς και στη συνέχεια καλό είναι ν’ αλλάζεις αυτό που ασχολείσαι. Δεν είναι ωραίο να φτιάχνεις συνέχεια το ίδιο πράγμα.
Τι μουσική παίζατε με τα γκρουπ;
Μέταλ, πανκ, διάφορα. Με το τελευταίο παίζαμε κάτι που δεν μπορώ να το προσδιορίσω, λίγο από αρκετά είδη.
Τώρα τι μουσική φτιάχνεις;
Δεν είναι κάτι συγκεκριμένο. Όλα αυτά που φτιάχνω έχουν μια κοινή αισθητική, αλλά υπάρχουν πολλά είδη που έχω κάνει. Γενικά θα έλεγα ότι φτιάχνω χιπ χοπ με την ευρεία έννοια.
Υπάρχει κάποιος που είχες ως πρότυπο, που σκεφτόσουν θέλω να γίνω σαν κι αυτόν;
Αυτός που μ’ άρεσε πολύ και ήθελα να μπω στη λογική του, να καταλάβω τον τρόπο που φτιάχνει μουσική, ήταν ο Legowelt. Και ο Aphex Twin, αλλά είναι ο θεός του σύμπαντος και δεν τολμάω να τον αναφέρω καν. Και Drexciya, Dopplereffekt, αυτά ήταν που ήθελα από ηλεκτρονική μουσική. Μ’ αρέσει να ανακαλύπτω πάντα μουσικούς που δεν ξέρω, οπότε δεν σταματάει ποτέ αυτό το πράγμα.
Το χιπ χοπ πώς προέκυψε;
Βασικά, όταν ξεκίνησα να παίζω ντραμς, άκουγα πανκ και χιπ χοπ. Γι’ αυτό ξεκίνησα να παίζω και ντραμς. Ήταν κάτι πολύ αρχικό στη λογική για το πώς να φτιάχνεις μουσική, να κόβεις, να ράβεις. Δεν ήταν απαραίτητα χιπ χοπ με τη στενή έννοια, απλά να παίρνεις κάτι και να το κάνεις σαν κολάζ. Έκανα μισή ώρα να φτιάξω ένα bassline και μετά καθόμουν να σαμπλάρω το bassline μου όπως θα έκανα αν ήταν ένα δισκάκι.
Θυμάμαι την πρώτη συνέντευξη του Aphex Twin που είχα διαβάσει –νομίζω στο I-D- όταν είχε βγάλει το πρώτο Selected Ambient Works που έλεγε ότι σηκωνόταν τη νύχτα και έγραφε σε ένα μαγνητόφωνο τη μουσική που έβλεπε στα όνειρά του. Σου έχει συμβεί να ονειρευτείς μουσική;
Όχι, βλέπω όμως έντονα χρώματα στον ύπνο μου. Νομίζω ότι αν το θέλεις πολύ μπορείς να δεις και μουσική. Έτσι κι αλλιώς, και αυτό που σκοπεύεις να γράψεις το κάνεις κατά προσέγγιση, το τελικό αποτέλεσμα, αυτό που έχεις στο μυαλό σου, δεν μπορείς να το αποτυπώσεις πότε ακριβώς. Καθώς δουλεύεις ένα κομμάτι, σταδιακά σου εμφανίζει άλλα πράγματα.
Πώς τα γράφεις τα κομμάτια;
Εξαρτάται από το τι θα μου κάνει κλικ εκείνη την ώρα. Δεν είναι ποτέ ξεκάθαρη η διαδικασία, τα περισσότερα βγαίνουν από τον εξοπλισμό που έχω στο σπίτι, synths, samplers. Κάθε φορά κάτι θα σκαρώσω και μετά προστίθενται νέα στοιχεία.
Τι ακούς τώρα;
Πριν φύγω από το σπίτι άκουγα Gucci Mane, μετά θα ακούσω τα βινύλια που μόλις αγόρασα.
Τον Tyler the Creator τον άκουσες;
Ναι, ήταν πολύ καλό άλμπουμ, αλλά θέλει πολύ συγκεκριμένο mood, o Tyler μπορεί να σε κάνει αλοιφή τελείως. Μου αρέσει πάρα πολύ το στυλ του, στο Delivery το flow είναι καταπληκτικό. Και η χροιά της φωνής του. Σαν συνθέσεις το Bastard μου άρεσε πιο πολύ, το είχα ακούσει και ένα σωρό φορές… Είναι πολύ νωρίς όμως για να κρίνεις το νέο του.
Των Shabazz Palaces σου άρεσε;
Πολύ καλό. Γενικά, παίζουν πολλά καλά άλμπουμ τελευταία, κατεβάζω ένα σωρό αλλά τα κρατάω για όταν δεν φτιάχνω τίποτα. Όταν φτιάχνω μουσική και ακούω ταυτόχρονα, μπαίνουν παρεμβολές και δεν θέλω.
Σε κάνουν να αλλάξεις πράγματα;
Μπορείς να το κάνεις κι υποσυνείδητα, να φτιάχνεις κάτι κι όλη την ημέρα να ακούς κάτι άσχετο που να σε πάει σε άλλη κατεύθυνση και αυτό μπορεί να είναι καλό ή κακό. Είναι καλύτερα να μην ακούς, νομίζω. Εκτός κι αν είναι κάτι safe. Η μουσική σήμερα είναι πολύ επιθετική, κάποια στιγμή φωνάζει να την παρατηρήσεις.
Είναι εκνευριστικό κι αυτό που συμβαίνει, που όταν βρουν κάτι που ξεχωρίζει πέφτουν όλοι πάνω του να το κανιβαλίσουν. Στο Soundcloud γίνεται της κακομοίρας από κακέκτυπα.
Είναι αναπόφευκτο. Και πιο πριν συνέβαινε, απλά δεν ήταν τα mass media από πίσω και η ελευθερία του να φτιάξεις κάτι τόσο εύκολα.
Ο James Blake σου αρέσει;
Μου άρεσε, ναι, αλλά είναι εντυπωσιακό το πόσο γρήγορα τον αντέγραψαν. Μέσα σε δύο μήνες βγήκε κάποιος τύπος που ήταν ακριβώς ο ίδιος. Από τότε που ήταν στην R&S και έφτιαξε το CMYK φάνηκε η αλλαγή του ήχου του. Όταν άρχισαν να μπαίνουν τα φωνητικά. Είναι πολύ σωστός, αλλά ο ήχος του θα γίνει άλλο ένα παρακλάδι του post dubstep.
Δεν είναι dubstep.
Δεν είναι dubstep, προφανώς.
Ο Burial;
Τα τελευταία του κομμάτια ήταν house ουσιαστικά και μου άρεσαν. Πάντα ήταν καλά τα κομμάτια του. Είναι πολύ συνειδητοποιημένος σε αυτό που κάνει και είναι full respectable μορφή.
Κι αυτός τρελό outsider όταν πρωτοβγήκε.
Ήταν το ίδιο συναίσθημα που ένιωθες όταν άκουγες τα δύο πρώτα άλμπουμ των Massive Attack. Όταν τον πρωτάκουσα ήμουν σίγουρος ότι θα φτιάξει το νέο Teardrop. Αν και αυτό το έκανε ο James Blake νομίζω. Το Limit to your love ήταν το νέο Teardrop κανονικά.
Πες μου μερικά ελληνικά που γουστάρεις.
Jar Moff, Hana, Biomass, Sancho 003, Big Fat Lips, την Ελένη (Giganta) και φυσικά Vangelis, Ξενάκη…
Την Αθήνα ποιος ήχος θα έλεγες ότι μπορεί να τη χαρακτηρίσει;
Drone. Είναι drone η Αθήνα από μόνη της, θα της ταίριαζε. Αυτή την εποχή ίσως κάτι πιο απαισιόδοξο. Δεν ξέρω πώς να την περιγράψω, μ’ αρέσει πολύ η Αθήνα, αλλά ξέρεις πώς είναι…
Σε επηρεάζει η κατάσταση που επικρατεί όταν γράφεις μουσική;
Θέλοντας και μη. Τώρα τελευταία αυτά που φτιάχνω δεν έχουν την ίδια επιθετικότητα.
Έχουν γίνει και όλα πιο σκοτεινά. Και όχι μόνο στην Ελλάδα. Είναι θέμα marketing;
Δεν είναι marketing. Δεν μπορείς να μην επηρεάζεσαι από ό,τι συμβαίνει. Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις ότι κάτι θα αλλάξει, αλλά τελευταία είναι μόνο μαυρίλα παντού. Γενικά, όλα αυτά που συμβαίνουν αυτόν τον καιρό είναι φρικτά.
Πες μου τι ετοιμάζεις τώρα.
Βγάζω ένα 12ιντσο σε μια αμερικάνικη εταιρία, την Pushing Red, είναι παρόμοιας αισθητικής με την Techtonik. Στην β΄ πλευρά έχει ένα mix της Ikonika στο κομμάτι μου.
Πώς λέγεται;
Sportex.
Πώς σε βρήκαν;
Από το Soundcloud.
Ελπίζεις μια μέρα να ζεις από τη μουσική;
Είναι πάρα πολύ δύσκολο να ζήσεις απ’ τη μουσική. Γουστάρω τόσο πολύ αυτό που κάνω που δεν θα ήθελα να συμβιβαστώ με κάτι. Δεν έχω παράπονο απ’ τη ζωή μου. Μπορεί να υπάρχουν δυσκολίες, αλλά μπορώ κι επιβιώνω. Το να μπορώ να συνεχίσω αυτό που κάνω τώρα θα ήταν πάρα πολύ όμορφο…
Ένα αποκλειστικό mixtape του ΔΔ εδώ.
http://soundcloud.com/knobs
skinny dippingΤην Παρασκευή 27/5 ο ΔΔ εμφανίζεται μαζί με τους Hana και Giganta ζωντανά στο six d.o.g.s. Οι πόρτες ανοίγουν στις 11 το βράδυ και η είσοδος είναι ελεύθερη.