Ώρες ευθύνης είναι αυτές που έρχονται για την πολιτική ηγεσία του τόπου και κυρίως γα τον πρωθυπουργό και τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Από το αποτέλεσμα της συνάντησης αύριο στο Προεδρικό Μέγαρο ενδεχομένως να κριθεί αν η Ελλάδα θα καταφέρει να αντιμετωπίσει την μεγαλύτερη κρίση στην σύγχρονη ιστορία της η θα βρεθεί στο φάσμα μιας κατάστροφής χειρότερης ενδεχομένως και από την Μικρασιατική.
Οι δηλώσεις Δαμανάκη ότι κάποιοι στην Ευρώπη «απεργάζονται» την αποβολή της Ελλάδας από το ευρώ έσκασε σαν «βόμβα» στην Αθήνα. Όχι όμως και στις Βρυξέλλες. Αν και η Επιτροπή διέψευσε τις... «ανησυχίες» της Μαρίας Δαμανάκη το ερώτημα είναι τι ξέρει η Ελληνίδα επίτροπος-που δεν ξέρουμε εμείς –και αναγκάστηκε να κάνει αυτές τις «δραματικές» δηλώσεις.
Δηλώσεις που ενισχύθηκαν ακόμα περισσότερο από την δημόσια τοποθέτηση ενός σεβάσμιου Ευρωπαίου πολιτικού που πριν από μερικές δεκαετίες έδωσε σκληρή μάχη για να βοηθήσει την Ελλάδα δίνοντας το 1976, μαζί με τον τότε Γερμανό Καγκελάριο Χέλμουτ Σμίτ το πράσινο φως για την ένταξη της Ελλάδος στην ΕΟΚ.Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Βαλερι Ζισκάρ Ντεστεν δήλωσε πώς «τα κράτη που αποτυγχάνουν στη διαχείριση των οικονομικών τους πρέπει να αναλαμβάνουν το κόστος, όπως ακριβώς και οι επιχειρήσεις». Ενώ απαντώντας σε ερώτημα για τις συνέπειες που θα είχε η πτώχευση ενός μέλους του ευρώ -και εν προκειμένω της Ελλάδας ήταν ακόμα πιο σαφής: «Εφόσον δεν μπορεί μια χώρα να επαναφέρει σε ισορροπία τα οικονομικά της, τότε θα πρέπει να βγει από τη ζώνη του ευρώ και να προχωρήσει σε υποτίμηση του νομίσματός της. Αυτό βέβαια θα ήταν καταστροφικό για αυτόν που θα το έκανε... όχι όμως και για την υπόλοιπη Ευρωζώνη».
Είναι αλήθεια ότι εδώ και καιρό η Ελλάδα δεν είναι πλέον τόσο δημοφιλής σε ολόκληρη την Ευρώπη και κυρίως στις Βρυξέλλες. Είναι προφανές ότι η ανευθυνότητα και η επιπολαιότητα των ελληνικών κυβέρνήσεων απογοήτευσε παλιούς υποστηρικτές και φίλους. Η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία θεωρεί πλέον την χώρα μας έναν απείθαρχο, προβληματικό και απρόβλεπτο εταίρο που αντιλαμβάνεται την συμμετοχή του στην Ε.Ε. περισσότερο σαν δικαίωμα και λιγότερο σαν υποχρέωση. Είναι αλήθεια επίσης ότι σε κάποια υψηλά κλιμάκια στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έχει αρχίσει μια συζήτηση για το αν χώρες με περίπου άλυτα δημοσιονομικά προβλήματα και με αποδεδειγμένη απειθαρχία στην αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών-έχουν θέση στην Ευρώπη. Η κουβέντα αυτή γίνεται εδώ και καιρό και σιγά-σιγά αρχίσει να είνια πλειοψηφία όλοι αυτοί που θα ήθελαν μια «Ευρώπη καθαρή», χωρίς το βάρος κάποιων νότιων χωρών που τους δημιουργούν συνεχώς προβλήματα".
Τα σενάρια που συζητούνται και από Ευρωβουλευτές του Σοσιαλιστικού Κόμματος αλλά και τη Κεντροδεξιάς προβλέπουν ότι μέσα στο 2012 η Ελλάδα θα αποδειχθεί ότι δεν θα μπορεί να εξυπηρετήσει το τεράστιο χρέος της. Έτσι , η βοήθεια από τον μηχανισμό στήριξης και όχι μόνο δεν θα έχει νόημα να συνεχιστεί καθώς δεν πρόκειται να δώσει την δυνατότητα στην Ελλάδα να επιβιώσει αφού δεν δείχνει πρόθυμη να προχωρήσει στις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές.
Οι παράγοντες που επεξεργάζονται αυτά τα σενάρια θεωρούν ότι η Πορτογαλία και η Ιρλανδία έχουν κάνει σημαντικά βήματα στην κατεύθυνση αυτή και εφόσον δεν αντιμετωπίζουν το κολοσσιαίο χρέος της Ελλάδας , πρέπει να ενισχυθούν για να διασωθούν.
Αν οι υποστηρικτές αυτής της θεωρίας επικρατήσουν και εφόσον η Ελλάδα συνεχίζει να πορεύεται άτολμα , τότε η έξοδος από το ευρώ και η επιστροφή στη δραχμή θα αποδειχθεί ένας καταστροφικός μονόδρομος για τη χώρα μας. Γιατί θα την οδηγήσει δεκάδες χρόνια πίσω σε εποχές που μόνοι οι παππούδες μας θυμούνται πλέον. Αν η χώρα βγεί απο το ευρω η Ελλάδα για πολλές δεκαετίες-αν συνέλθει ποτέ- θα μπεί στο περιθώριο. Απο μέλος της ΟΝΕ θα εξελιχθεί σε χώρα τέταρτης κατηγορίας καταδικασμένη στην ύφεση.
Η πολιτική ηγεσία της χώρας έχει υποχρέωση να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και από την συνάντηση στο Προεδρικό Μέγαρο να βγάλει τη χώρα πιο ισχυρή και έτοιμη να αντιμετωπίσει την σκληρή και επώδυνη μάχη που είναι μπροστά, Με αποφάσεις που δεν θα υπολογίζουν το πολιτικό κόστος αλλά θα είναι δίκαιες . Αλλιώς όλοι τους- και κυρίως οι κύριοι Παπανδρέου και Σαμαράς- θα κριθούν πολύ αυστηρά από τους πολίτες και από την ιστορία. Είναι έτοιμοι ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης να αναλάβουν το βάρος μιας εθνικής τραγωδίας;