Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης του παγκόσμιου κινηματογράφου, στέλνει ένα ακόμη δυνατό μήνυμα με τη καινούρια του ταινία Le Capital (Το κεφάλαιο) στοχοποιώντας το νέα τέρας: την αγορά. Από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης μίλησε στο παγκόσμιο κοινό με ειδικές αναφορές στην Ελλάδα.
Στη Θεσσαλονίκη όλοι κρέμονταν από τα χείλη του. Θέλανε απαντήσεις, χρησμούς, εξηγήσεις για όσα ζούμε αυτές τις μέρες. Ο 79χρονος Γαβράς ήταν περισσότερο έτοιμος παρά ποτέ να μιλήσει. Ατέλειωτες ώρες απαντούσε υπομονετικά στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, ενώ με χαμόγελο αντήλλασσε χειραψίες και συζητούσε με όποιον ήθελε να τον γνωρίσει προσωπικά, αστειευόμενος για τις κόκκινες κάλτσες που φορούσε. Αν και η τελική φράση στη νέα του ταινία είναι «Αυτό το παιχνίδι θα μας οδηγήσει στην καταστροφή», ο ίδιος είναι αισιόδοξος πως τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Από που αντλεί την αισιοδοξία του; «Όταν ακούω τους ανθρώπους να λένε ότι πρέπει ν' αλλάξουν τα πράγματα, βλέπω ένα φως».
H ταινία του αφηγείται την ιστορία του νεαρού προέδρου μιας τράπεζας (Γκαντ Ελμαλέχ) Μυστικές συναντήσεις με τους πραγματικούς, αθέατους ηγέτες του χρήματος, αποφάσεις της στιγμής για μαζικές απολύσεις και ένας ανατριχιαστικός κυνισμός για την ανθρώπινη ύπαρξη, συνθέτουν τον καμβά της ταινίας που στόχο έχει να αφήσει τον θεατή ενοχλημένο στο τέλος της προβολής, όπως είπε ο ίδιος ο Γαβράς.
«Όπως όλοι οι πόλεμοι, έτσι και αυτός που ζούμε σήμερα κάποια στιγμή θα τελειώσει» είπε κλείνοντας ο σκηνοθέτης. «Και η Ελλάδα, που επί 3.000 χρόνια τώρα έχει ζήσει φοβερές καταστροφές, θα ξαναβρεί και πάλι τον δρόμο της. Η Ελλάδα έχει άλλωστε συνηθίσει να ζει με το πρόσωπο του πολέμου, είτε αυτός λέγεται Εμφύλιος είτε Κατοχή. Πάντοτε καταφέρνει να προχωρήσει μπροστά.»
Ο Κώστας Γαβράς, επεσήμανε τις βαριές ευθύνες του πολιτικού κόσμου για την κατάσταση στην Ελλάδα – χωρίς βέβαια να κατονομάσει πρόσωπα, και αρνούμενος να προτείνει λύσεις «έχετε κυβέρνηση και ειδικευμένους να αποφασίσουν». Τόνισε, όμως, πως η μόνη λύση για όλα τα δεινά είναι η παιδεία, ανασύροντας μάλιστα επιχειρήματα από το προσωπικό του βίωμα: «Όταν έφτασα με απολυτήριο λυκείου στη Γαλλία, έκανα μια σύγκριση του δικού μου με τα γαλλικά, τα baccalaureat. Οι Γάλλοι ήταν σε πολύ υψηλότερο επίπεδο από εμένα. Ρωτώ τους φίλους μου τι έχει αλλάξει, έκτοτε, στην ελληνική παιδεία και μου απαντούν ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα».