Pet Stories: η ημέρα που γέννησε η γάτα μου

Εκεί περίπου στα μέσα Ιουλίου έφτασε η 62^η μέρα και η ώρα που η Μπουμπού θα γινόταν μητέρα για πρώτη φορά. Είχα προετοιμαστεί με το να διαβάζω άπειρα κατεβατά στο ίντερνετ για γέννες γατιών και ρωτούσα από δω και από κει νυχτιάτικα φίλους και γνωστούς που είχαν εμπειρία από αυτά. Τελικά, ό,τι και να ακούσεις, ό,τι και να διαβάσεις, τίποτα δεν σε προετοιμάζει γι’ αυτό που πρόκειται να ζήσεις. Η γάτα, όταν της σπάνε τα νερά, βρίσκεται σε μια περίεργη κατάσταση, κουλουριασμένη σε ένα σκοτεινό και ζεστό σημείο, κλαίει από την αναστάτωση, έχει συσπάσεις και περιμένει το μοιραίο. Έτσι και η Μπουμπού περίμενε υπομονετικά και σιγονιαούριζε όλη τη νύχτα από τους πόνους. Σηκωνότανε πού και πού για να πιει λίγο νερό, αλλά το μοιραίο δεν φαινόταν να έρχεται. Σύμφωνα με το ίντερνετ και τους γνωστούς, ο τοκετός μπορεί να διαρκέσει μια ολόκληρη μέρα, οπότε ανησυχία μέχρι στιγμής δεν υπήρχε καμία. Το επόμενο πρωί είχαν ήδη περάσει παραπάνω από 12 ώρες και τίποτα,οπότε ήταν η ώρα του ειδικού ή μάλλον των ειδικών να λάβουν δράση. Αφού τηλεφωνήσαμε σε 3 διαφορετικούς κτηνίατρους που είχαν από τρεις διαφορετικές γνώμες ο καθένας, η τελική διάγνωση ήταν ότι δεν έπρεπε να ανησυχούμε γιατί όλα ήταν μέχρι στιγμής φυσιολογικά. Την αφήσαμε ήσυχη κάτω από μια καρέκλα που είχε διαλέξει για να γεννήσει, αλλά όταν πλησίασε η ώρα ήρθε και θρονιάστηκε στον καναπέ για να είναι δίπλα μας. Γρήγορα ξεπρόβαλλε ένα μικρό άσπρο ποδαράκι. Τα υπόλοιπα είναι αιματηρές λεπτομέρειες. Ο καναπές τη γλύτωσε γιατί είχε κάλυμμα. Αφού έγλυψε τα αίματα από το πρώτο μωράκι, σειρά είχαν να βγουν τα επόμενα. Μάταια όμως. Τα λεπτά και οι ώρες περνούσαν, η Μπουμπού λαχάνιαζε και ξε-λαχάνιαζε, μέχρι που σταμάτησε να λαχανιάζει τελείως και καθότανε ήρεμη να χαζεύει το νέο μέλος της οικογενείας της, ενώ η δική μου αγωνία είχε βαρέσει κόκκινο. Κάτι ήταν λάθος. Όπως μάθαμε αργότερα από τον γιατρό, όταν η γάτα σταματήσει να έχει συσπάσεις πάει να πει ότι ο τοκετός δεν πάει καλά. Ευτυχώς το ένστικτο και η εμπειρία του κτηνιάτρου λειτούργησαν αμέσως.Τι είχε συμβεί;Η μήτρα της ήταν πολύ μικρή, με αποτέλεσμα το δεύτερο μωρό να την τρυπήσει και να πεθάνει ακαριαία μαζί με το τρίτο. Αν η μαμά τους παρέμενε σε αυτή την κατάσταση για ένα ακόμη 24ωρο, θα πάθαινε σηψαιμία και θα είχε την ίδια κατάληξη. Η Μπουμπού δεν γλύτωσε το νυστέρι. Η εγχείρηση ήταν σοβαρή, αλλά οι γάτες δεν λέγονται στα ψέματα εφτάψυχες. Το μόνο πρόβλημα που είχαμε τώρα να αντιμετωπίσουμε μπροστά μας, μέχρι να αναρρώσει από την επέμβαση, ήταν ένα νεογέννητο άσπρο γατάκι που έμοιαζε σαν ποντίκι, έκλαιγε μανιασμένα, πείναγε και ήθελε τη μαμά του. Η μαμά του όμως θα το ήθελε; Συνεχίζεται...Στείλτε μας τις δικές σας ιστορίες με ζώα στο mariam@iefimerida.gr