Την άποψη πως αυτήν την στιγμή στην Ελλάδα δεν υπάρχει ένα κόμμα το οποίο μπορεί να ηγηθεί της προσπάθειας για την σωτηρία της χώρας, εξέφρασε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέας Λοβέρδος κατά την παρουσίαση του βιβλίου του.
«Κάνω λόγο για την ανάγκη ενός ευρωπαϊκού, ριζοσπαστικού, μεταρρυθμιστικού, σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, που θα ηγηθεί της πορείας. Τέτοιο κόμμα δεν υπάρχει. Δεν θα κάνω σήμερα λόγο για τον τρόπο της συγκρότησής του, αν θα οδηγηθούμε δηλαδή στη δημιουργία νέου κόμματος, ή αν μπορεί να μετασχηματιστεί κάποιο από τα υπάρχοντα κόμματα, ή αν θα συγκροτηθεί ένα κόμμα τύπου "Ελιάς", ή αν μπορούν να ενωθούν υπάρχοντα κόμματα, όλα αυτά επαναλαμβάνω πρέπει να τρέξουν μετά την ολοκλήρωση των θεμάτων που αντιμετωπίζει τώρα η χώρα», είπε χαρακτηριστικά.
Παρόντες στην εκδήλωση ήταν οι: Κώστας Σκανδαλίδης, Ηλίας Μόσιαλος, Πάρις Κουκουλόπουλος, Γιώργος Κουτρουμάνης, Νάσος Αλευράς, Θανάσης Οικονόμου, Δημήτρης Καρύδης, Παντελής Καψής, Χρήστος Πρωτόπαπας, Γιάννης Μίχας, Μερεντίτη, Εύη Χριστοφιλοπούλου, Νίκος Ανδρουλάκης, Μάρκος Μπόλαρης, Π. Κρητικός, Χρήστος Αηδόνης, ο ανεξάρτητος βουλευτής Νίκος Νικολόπουλος και ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Βασίλης Κικίλιας.
Ολόκληρη η ομιλία του Ανδρέα Λοβέρδου έχει ως εξής:
Αγαπητοί συνάδελφοι στην Βουλή των Ελλήνων και στο Πανεπιστήμιο,
Κυρίες και κύριοι,
Οφείλω, για μια ακόμη φορά, ευχαριστίες στις εκδόσεις ´ Ινδικτος και στο βιβλιοπωλείο Public Συντάγματος για την οργάνωση της αποψινής εκδήλωσης.
Ευχαριστίες οφείλω, επίσης, στον Νίκο Χριστοδουλάκη πρώην Υπουργό και καθηγητή στο Πανεπιστήμιο, Θανάση Διαμαντόπουλο, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο , Αργύρη Πασσά, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο και στον δημοσιογράφο Γιώργο Λακόπουλο, που δέχθηκαν να παρουσιάσουν το βιβλίο μου, δίνοντάς του ενώπιων σας "σάρκα και οστά". Ο σκοπός αυτής μου της συγγραφής είναι αποκλειστικά πολιτικός. Από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας αυτού του βιβλίου έσπευσα να διευκρινίσω, πως στην ουσία πρόκειται για μια πολιτική μπροσούρα, στην οποία βασίζω τη σημερινή και την αυριανή πολιτική μου στάση. Δεν έγραψα κείμενο πολιτικής ή οικονομικής ανάλυσης, δεν κατέγραψα τις εμπειρίες μου από τα πρώτα τρία χρόνια της συμμετοχής μου, από θέσεις ευθύνης, στον αγώνα για να βγούμε από την κρίση, δεν χρησιμοποίησα το πολιτικό ημερολόγιο που τηρώ από το 1999,για να ρίξω "αλατοπίπερο" στη γραφή μου προκειμένου να την κάνω χρονογράφημα για καλές ή και για μοιραίες αποφάσεις. Εξέδωσα αυτή την πολιτική μπροσούρα για κάποια από όσα έγιναν και γι' αυτά που πρέπει να γίνουν, με το σκοπό να επιχειρήσω να επηρεάσω τις εξελίξεις. Να συντονίσω τις ενέργειές μου με άλλους πολίτες και πολιτικούς, να συμμετάσχω στην προσπάθεια να βγούμε από την κρίση, χωρίς υποχωρήσεις, χωρίς τους συνήθεις καταστροφικούς συμβιβασμούς των υφιστάμενων πολιτικών κομμάτων, χωρίς τις ατέλειωτες φλυαρίες οι οποίες δήθεν προϋποτίθενται των πολιτικών παρεμβάσεων και που εξαντλούνται όμως στην πράξη σε μόνιμες προπαρασκευές χωρίς τελικό αποτέλεσμα και σε πολλές "άσφαιρες" παραπολιτικές διαρροές προς τα ΜΜΕ. Ήδη, όμως, οι προσπάθειες για άμεση πολιτική δράση ενθαρρύνονται από τις άνω των εξήντα προσκλήσεις από όλη την Ελλάδα να παρουσιαστούν οι Θέσεις για τη Νέα Ελληνική Ανόρθωση, από την εναρμόνιση, στο επίπεδο των προτάσεων και της μεθόδου πολιτικής ενεργοποίησης, πολλών επιστημόνων, πολιτών και πολιτικών, καθώς κι από την ταχύτατη εκπόνηση του σχεδίου για αυτά που πρέπει εμείς οι Έλληνες να κάνουμε, με τις δικές μας δυνάμεις, προκειμένου να γυρίσουμε σελίδα. Γι' αυτό, όμως, το σχέδιο θα κάνω αναφορές στη συνέχεια.
Κυρίες και κύριοι,
Μετά από τρία χρόνια αγώνων, μόχθου και θυσιών των ελλήνων πολιτών, καθώς και ορισμένων λίγων πολιτικών, και μέσα σε συνθήκες δημαγωγίας και βίας η οποία όμως δεν έκαμψε όσους έδιναν την μάχη, σήμερα τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας είναι σε σχετικώς καλή κατάσταση ( ας μου επιτραπεί η παρενθετική απορία, πως ξαφνικά σταμάτησε η βία, ενώ δεν άλλαξαν οι πολιτικές; Θυμίζω τί έγινε στις περσινές εκδηλώσεις της 28ης. Μήπως η αλλαγή των συσχετισμών ήταν ο στόχος της βίας κι όχι οι ασκούμενες πολιτικές; Για σήμερα αρκούμαι να θέσω το ερώτημα!). Ας επανέλθουμε, όμως , στην αρχική σκέψη: μετά από αγώνες τριών ετών, κυρίως από τον Ιανουάριο 2010 έως τον Απρίλιο 2012, το ετήσιο έλλειμμα, το εμπορικό ισοζύγιο, η βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους, ειδικά μετά από τις σχεδιαζόμενες μελλοντικές αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, το πολύ μικρό πλέον πρωτογενές έλλειμμα δημιουργούν ελπίδες για την Ανόρθωση της χώρας. Πρέπει να αισθανόμαστε υπερήφανοι όσοι παλέψαμε για να στηρίξουμε την πατρίδα μας και τους πολίτες της. Έχει χτιστεί πια η βάση, πάνω στην οποία μπορεί να στηριχτεί η πορεία μας προς την ευημερία και την αξιοπιστία. Δυστυχώς, όμως, κυρίες και κύριοι ,η ελληνική κρίση δεν ήταν μόνο κρίση δημοσίου χρέους, αλλά και κρίση ανταγωνιστικότητας των προϊόντων και της οικονομίας μας. Έτσι η χώρα μαστίζεται από μια πολυετή, ευρεία και επιθετική ύφεση, για την οποία δεν έκαναν τα αναγκαία ούτε η κυβέρνηση Παπανδρέου, ούτε η κυβέρνηση Παπαδήμου, ούτε έως σήμερα η τρικομματική κυβέρνηση. Να μην ξεχνάμε, μάλιστα, πως η ΝΔ προκάλεσε εκλογές με κύριο σύνθημα και πρόταγμα την ανάπτυξη. Για ένα "νέο μίγμα" μιλούσαν, που ποτέ όμως δεν είδαμε. Για την ανάπτυξη δεν δόθηκε, λοιπόν, η μάχη κι αν δεν δοθεί από αύριο το πρωί η χώρα κινδυνεύει με κατάρρευση, όχι για λόγους έλλειψης χρημάτων για την εξυπηρέτηση των δανείων της, αυτά τα βρήκαμε με θυσίες, αλλά λόγω της καταστροφής των επιχειρήσεων, της συνεπακόλουθης ανεργίας, της απομείωσης των φορολογικών εσόδων, της γιγάντωσης των ελλειμμάτων των συνταξιοδοτικών ταμείων και του ενιαίου πια ταμείου ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και υγείας. Αν δεν παλέψουμε αποτελεσματικά κατά της ύφεσης από αύριο το πρωί, τότε μπροστά μας έχουμε δύο ενδεχόμενα: α. είτε θα πτωχεύσουμε και θα φύγουμε από το ευρώ και β. είτε θα μείνουμε ακόμη στο ευρώ, αλλά σε συνθήκες φτώχειας. Κοινός παρανομαστής και των δύο εκδοχών είναι η φτώχεια, η δυστυχία και η εγκληματικότητα. Σταδιακά στην δεύτερη περίπτωση, ακαριαία και βίαια στην πρώτη.
Μέσα σε αυτό το δύσκολο και αντιφατικό περιβάλλον, καλούμαστε για τέταρτη φορά στην Βουλή να ψηφίσουμε δύσκολα και σκληρά μέτρα περικοπών. Τέταρτη φορά καλούμαστε να ψηφίσουμε με βάση εκβιαστικά διλήμματα. Δίνουμε στην Ελλάδα μία ακόμη ευκαιρία στριμώχνοντας για τέταρτη φορά τους πολίτες της, ή την αφήνουμε να καταρρεύσει; Για τέταρτη φορά θα ακούσουμε υποσχέσεις περί τελευταίου γύρου, αναπτυξιακών πολιτικών, επιστροφών των περικοπών όταν θα το επιτρέψουν οι συνθήκες κοκ. Δύσκολα, σκληρά αλλά συγκεκριμένα μέτρα, που ως μόνο ελπιδοφόρο πλαίσιο έχουν τις καλοπροαίρετες, εύκολες, αλλά γενικόλογες και εν τέλει ανύπαρκτες αναπτυξιακές προοπτικές. Έτσι, όμως, για όσους ξέρουμε τί συμβαίνει και έχουμε συνείδηση, εμείς οι Βουλευτές καλούμαστε να ψηφίσουμε όχι υπό το κράτος ενός εκβιαστικού διλήμματος, αλλά, ακόμη χειρότερα, υπό την απειλή ενός ωμού εκβιασμού, δίχως πραγματικές ελπίδες ανάκαμψης και Ανόρθωσης. Εγώ, πάντως, και σ' αυτή την κρίσιμη τέταρτη φορά θα κάνω το καθήκον μου, στηρίζοντας, όπως επανειλημμένα έχω πει, τη συμφωνία των τριών αρχηγών, που αποδείχτηκε πως εμπεριέχει την δυνατότητα διαπραγμάτευσης. Θα μπορούσα να πω "αρκετά", π.χ. ας σηκώσουν το βάρος τώρα οι άλλοι, που υποσχέθηκαν, που έταξαν! Δεν είναι, όμως, εθνικά και πολιτικά ορθή μια τέτοια συμπεριφορά. Δεν θα την παρακολουθήσω. Θα πράξω το καθήκον μου, στηρίζοντας τους τρεις αρχηγούς. Ωστόσο δεν πάει άλλο κυρίες και κύριοι. Δεν μπορεί να ανεχθούμε να μην γίνονται αυτά που έχουμε απόλυτη ανάγκη. Δεν μπορεί να λέμε πως η ύφεση θα μας αποτελειώσει και να έχουμε αφήσει το ελληνικό κράτος στην καταστροφική για την οικονομία κατάσταση που ήταν το 2008, όταν ξεκίνησε η υφεσιακή περιπέτεια. Γι' αυτό η υπέρ Ελλάδας ψήφος μου στη Βουλή τις επόμενες ημέρες, θα συνοδευτεί με τη συμμετοχή μου στην απόπειρα μιας καθολικής ΡΗΞΗΣ με το δεδομένο πολιτικό και κομματικό σύστημα. Και συγκεκριμένα:
Πρώτον: απαιτείται η γρήγορη εκπόνηση ενός αντί-υφεσιακού σχεδίου, με σκοπό την χωρίς λεπτό καθυστέρησης έναρξη εφαρμογής του.
Δεύτερον: αφού κανείς δεν εκπονεί το σχέδιο αυτό, πρέπει να αναληφθούν οι σχετικές πρωτοβουλίες, από όποιον κατανόησε την θανατηφόρα για την οικονομία και τους ανθρώπους έλλειψή του.
Τρίτον: στο μέτρο που, τόσο σε επίπεδο σχεδιασμού όσο και σε επίπεδο εφαρμογής τα πολιτικά κόμματα απέδειξαν πως δεν μιλούν σοβαρά όταν μιλούν για ανάπτυξη και στην πράξη αναπαράγουν ακόμη και σήμερα τις μικροκομματικές και παρασιτικές συνήθειες της μεταπολίτευσης, τότε η ΡΗΞΗ με τις πολιτικές, τον κομματισμό, την αδράνεια, τον φόβο μπρος τις αλλαγές και την ανήθικη πολιτική υποκρισία 38 ετών πρέπει να είναι καθολική, δυναμική και απόλυτη. Μετά την ολοκλήρωση των τρεχουσών διαδικασιών και τη λήψη της δόσης των 43-44 δις ευρώ πρέπει να ξεκινήσουν οι διαδικασίες των αλλαγών στο πολιτικό σύστημα. Η Ελλάδα της Ε.Ε., του Ευρώ, προσδεδεμένη στον κεντρικό ευρωπαϊκό συσχετισμό που συγκροτούν, πέρα από τις συγκρούσεις τους, σταθερά επί έξι δεκαετίες, η Γερμανία και η Γαλλία, πρέπει να ζήσει τις εξελίξεις με ένα νέο πολιτικό και κομματικό σύστημα. Δεν αλλάξαμε και βουλιάζουμε κι αποδείχτηκε πως δεν υπάρχουν τα περίφημα "ισοδύναμα" που δήθεν θα μας έσωζαν. Όλες οι αυταπάτες συντρίφτηκαν μέσα στην ίδια την ζωή. Ας κάνουμε επιτέλους το καθήκον μας.
Έχει γίνει, όμως, κάτι από όλα αυτά, κάτι για όλα αυτά; Λογικό το ερώτημα! Θα έπρεπε βέβαια να αφορά τους πάντες, αλλά αφού πήρα την πρωτοβουλία να εκδώσω αυτό το βιβλίο και να ανοίξω από τις αρχές Σεπτεμβρίου τη σχετική συζήτηση, οφείλω να απαντήσω πως από την πλευρά μου ναι, αρκετά πράγματα έχουν γίνει. Ως προς την πρώτη και την δεύτερη ανάγκη, μια ομάδα τριάντα ανθρώπων εργάζονται για τη διαμόρφωση του σχεδίου ανάπτυξης στους επτά κρίσιμους παραγωγικούς τομείς που οι Έλληνες μπορούν να κάνουν γρήγορα βήματα προόδου (αναφέρομαι στον πρωτογενή τομέα, στην τυποποίηση τροφίμων, τον τουρισμό, την ενέργεια, τη ναυτιλία, το εμπόριο και τις κατασκευές). Η εκπόνηση του σχεδίου αυτού, που έχει προσλάβει χαρακτηριστικά εθνικής ανάγκης, προχωρά γρήγορα. Θα είμαστε έτοιμοι τον Φεβρουάριο, αλλά ένα σοβαρό τμήμα του έργου θα είναι έτοιμο νωρίτερα, από τον Δεκέμβριο. Είναι για μένα εξαιρετική τιμή να συνεργάζομαι με νέα παιδιά, ανακαλύπτοντας τις αστείρευτες δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας. Έχοντας την πολιτική εποπτεία αυτής της προσπάθειας, κατέστησα απολύτως σαφές σε όλους τους νέους επιστήμονες που συγκρότησαν την ομάδα των "τριάκοντα", πως οι προτάσεις μας αν δεν είναι ποσοτικοποιημένες, χρονοδιαγεγραμμένες και απολύτως συγκεκριμένες δεν είναι προτάσεις, αλλά απλώς μια νέα κοροϊδία. Έχουμε συνείδηση, πως πρέπει να απευθυνθούμε πρώτα από όλα στους ανέργους, καθώς και σε αυτούς που φοβούνται πως θα χάσουν τη δουλειά τους με τη συναίσθηση πως πρέπει να νικήσουμε τους προπηλακισμούς και τους καγχασμούς, επιμένοντας στις συγκεκριμένες μας προτάσεις και τελικώς πείθοντας όχι απλώς για τις καλές μας προθέσεις, αλλά για τη δυνατότητα εφαρμογής αυτών που λέμε. Όποιος δεν είναι έτοιμος για τέτοια μάχη σώμα με σώμα, ας εγκαταλείψει την πολιτική. Όποιος λέει τί θέλει, δίχως να εξηγεί πώς και πότε θα το πραγματοποιήσει, είναι επιζήμιος και για την πατρίδα και για τους πολίτες. Λέμε όλοι ότι πρέπει να μιλήσουμε στους νέους! Πώς, όμως, θα γίνει αυτό; Μιλάς με γενικότητες και αοριστίες, π.χ., σε ένα νέο υπερπροσοντούχο άνεργο; Θα μιλήσει κι αυτός πολύ άσχημα για σένα! Μόνο οι συγκεκριμένες λύσεις μπορούν να σπάσουν τον τοίχο της αναξιοπιστίας που έχει χτιστεί ανάμεσα στους σημερινούς πολιτικούς και τη νεολαία.
Ως προς την τρίτη ανάγκη: οι απαραίτητες αλλαγές που περιλαμβάνει το ανωτέρω σχέδιο, συνιστούν ριζοσπαστικές, ανατρεπτικές, αλλαγές στη Διοίκηση και τη Δικαιοσύνη, εκεί όπου αυτές συναντώνται με την οικονομία. Η σημερινή κατάσταση, όπου η μικρή ή η μεγάλη επιχειρηματικότητα καθυστερούν έως και πέντε ή και περισσότερα χρόνια στη Διοίκηση και άλλα τόσα στη Δικαιοσύνη, πρέπει να ανατραπεί. Κι αφού τα κόμματα έως σήμερα μπρος σε αυτή την ανάγκη αναδιπλώνονται, η ΡΗΞΗ με αυτά πρέπει να είναι καθολική και να μην καθυστερήσει άλλο. Εξηγούμαι και διευκρινίζω: κάνω λόγο για την ανάγκη ενός ευρωπαϊκού, ριζοσπαστικού, μεταρρυθμιστικού, σοσιαλδημοκρατικού κόμματος που θα ηγηθεί της πορείας. Τέτοιο κόμμα δεν υπάρχει. Δεν θα κάνω σήμερα λόγο για τον τρόπο της συγκρότησής του, αν θα οδηγηθούμε δηλαδή στη δημιουργία νέου κόμματος, ή αν μπορεί να μετασχηματιστεί κάποιο από τα υπάρχοντα κόμματα, ή αν θα συγκροτηθεί ένα κόμμα τύπου ΕΛΙΑΣ, ή αν μπορούν να ενωθούν υπάρχοντα κόμματα,
όλα αυτά επαναλαμβάνω πρέπει να τρέξουν μετά την ολοκλήρωση των θεμάτων που αντιμετωπίζει τώρα η χώρα. Δεν πρέπει όμως να αφήσουμε άλλος χρόνος να χαθεί. Πολιτική και θεσμική ομπρέλα όλων των προσπαθειών για ριζοσπαστικές αλλαγές, μπορεί και πρέπει να γίνει η αλλαγή του Συντάγματος, η οποία εκκινεί τον Ιούνιο του 2013. Η Γ´ Ελληνική Δημοκρατία, που ξεκίνησε το 1974-5,πρέπει να γίνει παρελθόν. Πρέπει με την πολιτική της ΡΗΞΗΣ να εγκαινιάσουμε την Δ´ Ελληνική Δημοκρατία της ευημερίας, της εθνικής διάρκειας, ως Έλληνες στην Ενωμένη Ευρώπη, και της Δικαιοσύνης. Αν αφήσουμε τα πράγματα όπως είναι, μέλλον μας είναι η φτώχεια, η δυστυχία και η εγκληματικότητα. Θα είναι τραγικό να αποφύγουμε την πτώχευση λόγω των χρεών, αλλά να καταρρεύσουμε λόγω ύφεσης, που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν οι ανήμποροι πολιτικοί και τα περί άλλων τυρβάζοντας κόμματα του σήμερα. Δεν υπάρχει χρόνος για πολιτικά παιχνίδια, για προσχήματα, για υπεκφυγές, για ψεύδη. ΡΗΞΗ λοιπόν με όλα, και με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Για να μπορέσουμε ,όμως, να δημιουργήσουμε τους όρους της ΡΗΞΗΣ απαιτούνται ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες, που θα ανατρέψουν το σημερινό παρηκμασμένο πολιτικό σύστημα, το οποίο ακόμη και σήμερα επαναλαμβάνει τα καταστροφικά του λάθη. Είτε πρόκειται για πολιτικές, είτε πρόκειται για επιλογές προσώπων, η θλιβερή όψη της Μεταπολίτευσης είναι ακόμη πανταχού παρούσα. Η εποχή της κρίσης, όπως και εκείνη του πολέμου, απαιτεί, βέβαια, συμμαχίες εθνικής ευθύνης. 'λλο, όμως, αυτό κι απολύτως άλλο η κατάργηση της διαφορετικότητας των πολιτικών κομμάτων. Η Αριστερά και η Δεξιά υπήρχαν διακόσια χρόνια πριν την κρίση και θα υπάρχουν και μετά από αυτήν. Γι' αυτό ακριβώς και επιμένω στην ανάγκη συγκρότησης του σοσιαλδημοκρατικού χώρου. Θυμίζω, πως στις πρόσφατες εκλογές ο χώρος συγκέντρωσε ένα 20%. Στις χειρότερες στιγμές του!!! Η Δημοκρατική Παράταξη είναι μεγάλη. 'γγιξε, πολλές φορές, το 50 % !!! Κόμματα, δίκτυα, πολιτικά πρόσωπα. Σήμερα περνά κρίση. Θα παλέψουμε, όμως, και θα την ξανακάνουμε μεγάλη. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, ριζοσπαστικές πολιτικές πρωτοβουλίες για ένα νέο πολιτικό σύστημα, νέα ή αναμορφωμένα πολιτικά κόμματα, νέα νοοτροπία και αδιαπραγμάτευτο πατριωτισμό. Όχι στους δημαγωγούς και τα ψεύδη και σε εκείνα τα δημαγωγικά πολιτικά μορφώματα που υποστηρίζονται από πολίτες και δυνάμεις, που ό,τι πελατειακό και παρασιτικό έχασαν ως ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επιχειρούν να το ξαναπάρουν ως ΣΥΡΙΖΑ, αδιαφορώντας για την Ελλάδα και το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των πολιτών της. Όχι, λοιπόν, στα ψεύδη, όχι στη δημαγωγία, όχι στην αδιαφορία για την οικονομία, δηλαδή για τη ζωή των ανθρώπων, όχι στην παραμέληση της πατρίδας και των θεμάτων της λόγω κρίσης. Δεν πρέπει να ανεχόμαστε μομφές όπως η πρόσφατη του Συνδέσμου Α.Ε.-Ε.Π.Ε., πως η ΦΑΓΕ και η Κόκα-Κόλα φεύγουν και οι πολιτικοί απλώς παρατηρούν. Πρέπει να δίνουμε μάχες για την οικονομία. Η ΥΦΕΣΗ σήμερα δεν είναι αποκλειστικό αποτέλεσμα των περιοριστικών πολιτικών. Είναι αποτέλεσμα, επίσης, της επενδυτικής ανασφάλειας που προκαλούν εσωτερικοί και διεθνείς παράγοντες με τις δηλώσεις και τη δράση τους, αλλά και της εχθρότητας της Διοίκησης και της Δικαιοσύνης, καθώς και της ανικανότητας των πολιτικών να βοηθήσουν την οικονομία. Εισηγούμαι ,λοιπόν, να ριχτούμε στη μάχη για το τρίτο αυτό αίτιο. Να απελευθερώσουμε τις δυνάμεις της κοινωνίας, οι οποίες σήμερα εγκλωβίζονται στο κράτος και στην αδιαφορία και ανικανότητα της πολιτικής. Αυτό αποτελεί τον πυρήνα των πολιτικών μου απόψεων για όσα η Ελλάδα χρειάζεται σήμερα. Ουδείς πιστεύει πραγματικά σε αυτές τις προτεραιότητες. Ακούμε λόγια, υποσχέσεις και επί 30 χρόνια ουδείς κατάφερε να αλλάξει την Ελλάδα, γιατί κανείς δεν έδωσε την μάχη. Δεν πρόκειται να υποχωρήσω ούτε ένα βήμα ως προς αυτές τις προτεραιότητες. Κι επειδή οι εμπειρίες μου είναι πάρα πολλές μπορώ εύκολα να αναγνωρίσω στους συνομιλητές μου τους ψεύτες, τους αδιάφορους και τους αδέξιους, ως προς τις ανάγκες αυτού του "πολέμου". Εδώ, λοιπόν, θα δώσουμε την κύρια μάχη.
Έτσι, αν επιτύχουμε, θα αρχίσει η χώρα να αντιστρέφει το υφεσιακό κλίμα. Και η χώρα θα ξαναβρεί τον δρόμο της. Έχω δείξει, πως έχω αίσθηση της κρισιμότητας της κατάστασης και δεν πάσχω από μωροφιλοδοξία, ώστε να κινούμαι σε διαφορετικούς ρυθμούς από την πραγματικότητα της χώρας μας. Πολιτική πρόταση καταθέτω. Όλα τα υπόλοιπα θα τα δούμε στην ώρα τους. Σήμερα αναγνωρίζονται στην Ευρώπη οι θυσίες, ο μόχθος, ο ιδρώτας του ελληνικού λαού και κάποιων πολιτικών, τα τελευταία τρία χρόνια. Οι διεθνείς και οι ευρωπαϊκές προϋποθέσεις της ανάκαμψης και της Ανόρθωσης υπάρχουν, μετά τους αγώνες που δώσαμε σε συνθήκες προσωπικής καταδίωξης και πολιτικής βίας. Δεν πρέπει, όμως, να αφήσουμε να περάσει αναξιοποίητη η ευκαιρία ανάκαμψης κι Ανόρθωσης, που μόνο με την επανεκκίνηση της οικονομίας μπορεί να επιτευχθεί. Αυτό ακριβώς το νόημα έχει και η συνάντησή μας σήμερα εδώ. Η συμμετοχή στην πολιτική σε αυτές τις περιστάσεις, όπως χαρακτηριστικά έχει ειπωθεί, από υπεύθυνα χείλη, αποτελεί ΕΘΕΛΟΥΣΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ. Αφού, όμως, είναι έτσι, ας δώσουμε νόημα στον αγώνα μας κι ας κάνουμε αμέσως, αυτά που η πατρίδα και οι πολίτες της χρειάζονται.